Վիքիպեդիա

Խուան Խոսե Ռոսոն

իսպանացի քաղաքական գործիչ

Խուան Խոսե Ռոսոն Պերես (սեպտեմբերի 25, 1932(1932-09-25)[1][2][3], Becerreá, Լուգո, Գալիսիա, Իսպանիա[1][2] - օգոստոսի 18, 1986(1986-08-18)[4], Մադրիդ, Իսպանիա), իսպանացի քաղաքական գործիչ և Ժողովրդավարական կենտրոնի միություն անդամ։ Աշխատել է որպես ներքին գործերի նախարար 1980 թվականից մինչև 1982 թվականը։

Խուան Խոսե Ռոսոն
 
Կուսակցություն՝ Դեմոկրատական կենտրոնի միություն
Կրթություն՝ Մադրիդի Կոմպլուտենսե համալսարան
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և դպրոցի ուսուցիչ
Ծննդյան օր սեպտեմբերի 25, 1932(1932-09-25)[1][2][3]
Ծննդավայր Becerreá, Լուգո, Գալիսիա, Իսպանիա[1][2]
Վախճանի օր օգոստոսի 18, 1986(1986-08-18)[4] (53 տարեկան)
Վախճանի վայր Մադրիդ, Իսպանիա
Թաղված Mingorrubio Cemetery[5]
Քաղաքացիություն  Իսպանիա
Հայր Eulogio Rosón López?
 
Պարգևներ
Կառլոս III-ի շքանշանի Մեծ խաչի ասպետ և Սիսներոսի շքանշանի Մեծ խաչ[6]

Վաղ կյանք և կրթություն խմբագրել

Ռոսոնը ծնվել է 1932 թվականի սեպտեմբերի 25-ին Բեգերայում, Լուգո նահանգ[7]։ Նրա ընտանիքը եղել է ծագումով Գալիսիայից։ Նրա եղբայրը՝ Անտոնիոն (մահացել է 1986 թվականին) աշխատել է որպես Գալիցիայի խորհրդարանի նախագահ, մյուսը՝ գեներալ Լուիս Ռոսոնը, ողջ է մնել 1984 թվականի նոյեմբերին ԷՏԱ-յի կողմից իրականացված մահափորձից։

Խուանը Մադրիդի համալսարանի համալսարանից ստացել է քաղաքագիտության և տնտեսագիտության բակալավրի աստիճան[8]։ Նաև սովորել է ինտերվենցիայի ռազմական դպրոցում և ստացել ռազմական վերահսկիչի կոչում[8]։

Կարիերա խմբագրել

Ռոսոնը դասավանդել է իսպանական ռադիոյի տնօրինությանը կից դպրոցում (RTVE)[7]: Զբաղեցրել է Կրթության ազգային տնօրենի, համալսարանական հետազոտությունների միության (SEU) գլխավոր քարտուղարի, EFE-ի տնօրենի եւ ազգային միության նախագահի պաշտոնները[7]:Ավելի ուշ նա դարձավ RTVE-ի գլխավոր տնօրենը 1960-ականներին[9]։ Այնուհետև 1970-ականների վերջին նշանակվել է Մադրիդի նահանգապետ[10]։

Նա ներքին գործերի նախարար է նշանակվել 1980 թվականի մայիսի 2-ին՝ այդ պաշտոնում փոխարինելով Անտոնիո Իբանյես Ֆրեյրեին[11][12]։ Նրա հիմնական նախաձեռնությունը հետախուզական ծառայությունների, ոստիկանության և անվտանգության ուժերի դերի բարելավումն էր հակաահաբեկչական ջանքերի համար միասնական հրամանատարության ներքո ահաբեկչությունների դեմ պայքարում[13][14]։ Այդ ջանքերի արդյունքում հարձակումների հետևանքով զոհվածների թիվը 1981 թվականին կրճատվել է մինչև 38, իսկ 1982 թվականին՝ 44[15]:

Պաշտոնավարել է մինչ 1982 թվականի դեկտեմբերի 3-ը՝ երկու վարչապետների՝ Ադոլֆո Սուարեսի և Լեոպոլդո Կալվո Սոտելոյի կառավարություններում աշխատելուց հետո[16]։ Նրան հաջորդել է Խոսե Բարրիոնուևոն՝ որպես ներքին գործերի նախարար[11]։ Ռոսոնը խորհուրդ է տվել Ֆելիպե Գոնսալեսին Բարիոնուևոյին նշանակել ներքին գործերի նախարար[17]։

Հետագա տարիներ և մահ խմբագրել

1982 թվականի հոկտեմբերին կայացած խորհրդարանական ընտրություններում պարտությունից հետո Ռոսոնը հեռացել է քաղաքականությունից և զբաղվել է բիզնեսով[16]։ Ապրել է Ալիկանտում, 1982 թվականին նրա մոտ հայտնաբերել են թոքերի քաղցկեղ[16]։

Մահացել է 1986 թվականի օգոստոսի 19-ին Մադրիդի կլինիկայում սրտի կաթվածից[16]։ Նա թաղվել է Մադրիդի էլ Պարդո գերեզմանատանը օգոստոսի 20-ին[16]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Iniciativas?_piref73_2148295_73_1335437_1335437.next_page=/wc/servidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S.fmt&DOCS=1-1&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%28100150%29.NDIP.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 http://www.congreso.es/portal/page/portal/Congreso/Congreso/Iniciativas?_piref73_2148295_73_1335437_1335437.next_page=/wc/servidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S.fmt&DOCS=2-2&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%28100150%29.NDIP.
  3. ↑ 3,0 3,1 Diccionario biográfico español (իսպ.) — Real Academia de la Historia, 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 http://dbe.rah.es/biografias/5227/juan-jose-roson-perez
  5. ↑ https://www.madridiario.es/noticia/423156/distritos/la-ultima-morada-de-los-franquistas-ilustres.html
  6. ↑ https://www.boe.es/boe/dias/1969/07/28/pdfs/A11803-11803.pdf
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Juan José Rosón Pérez» (PDF). Fundacion Transicion (Spanish). Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  8. ↑ 8,0 8,1 «Juan José Rosón Pérez» (PDF). Fundacion Transicion (Spanish). Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  9. ↑ Josep Maria Baget Herms. «The Legacy of Franco's Television». Formats. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  10. ↑ Jesus Duva (2012 թ․ փետրվարի 8). «The week democracy nearly fell». El Pais. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  11. ↑ 11,0 11,1 «Spanish ministries». Rulers. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  12. ↑ José María Maravall; Adam Przeworski (2003). Democracy and the Rule of Law. Cambridge, England: Cambridge University Press. էջ 287. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ սեպտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. – via Questia (subscription required)
  13. ↑ Diego Muro (2010). «Counter-terrorist strategies in Western Europe» (Working Paper). European University Institute. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  14. ↑ Diego Muro (2010). «Counter-terrorist strategies in Western Europe» (Working Paper). European University Institute. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  15. ↑ Javier Tusell (2008 թ․ ապրիլի 15). Spain: From Dictatorship to Democracy, 1939 to the Present. John Wiley & Sons. էջ 487. ISBN 978-0-470-76648-4. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 «Fallece el ex Ministro del Interior Juan José Roson tras combatir cuatro años contra una enfermedad incurable». El Pais. 1986 թ․ օգոստոսի 19. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  17. ↑ Paddy Woodworth (2001). Dirty War, Clean Hands: ETA, the GAL and Spanish Democracy. Cork University Press. էջ 66. ISBN 978-1-85918-276-5. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Խուան Խոսե Ռոսոն» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Խուան_Խոսե_Ռոսոն&oldid=9425818» էջից