Խայտաթևավորներ
| Խայտաթևավորներ | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||
| Գիտական դասակարգում | ||||||||||
|
||||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||||
| Tephritidae
Newman, 1834
|
||||||||||
| Ենթաընտանիքներ | ||||||||||
|
|
Խայտաթևավորներ (լատ.՝ Tephritidae կամ Trypetidae), կարճաբեղիկ երկթևանի միջատների ընտանիք։ Հայաստանում հանդիպում է մոտ 46 տեսակ։ Առավել տարածված Են Արարատյան դաշտում, Սյունիքի, Կոտայքի մարզերում։
Արտաքին կառուցվածքԽմբագրել
Մանր կամ միջին մեծության ճանճեր են։ Գլուխը կլորավուն է՝ լայն ճակատով։ Թևերը խայտաբղետ են՝ մուգ շերտերով կամ ցանցավոր բծերով։
ՍննդառությունԽմբագրել
Թրթուրները հիմնականում բուսակեր են, զարգանում են բարդածաղկավորների ծաղկազամբյուղներում և այլ բույսերում։
Գյուղատնտեսության վնասատուներԽմբագրել
Որոշ տեսակներ գյուղատնտեսության վնասատուներ են. բալենու ճանճը (Phagoletis cerasi) հիմնականում վնասում է կեռասենու և բալենու պտուղները, որոնք հասունանալիս գորշանում են, կնճռոտվում և փոքրանում։ Սեխի ճանճը (Myopardalis pardalina) վնասում է սեխին և ձմերուկին, պտուղները չեն մեծանում, փտում են կամ կարծրանում։ Հանդիպում են նաև ծորենու, չիչխանի, մասրենու ճանճերը։
|
Սա միջատների մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված է Հայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ 
|