Լճե
Լճե, ավան Արևմտյան Հայաստանում, Դիարբեքիրի վիլայեթի Լճեի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Դիարբեքիր քաղաքից 30-35 կմ հյուսիս-արևելք, Շիռո լեռան ամֆիթատրոնաձև լանջին։ Հանդիսանում էր գավառակի կենտրոն։
Ավան | ||
---|---|---|
Լճե | ||
Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
Վիլայեթ | Դիարբեքիրի վիլայեթ | |
Գավառակ | Լճեի գավառակ | |
Այլ անվանումներ | Լեգարդա, Իլիջա, Իլիջե, Լըճե, Լըճը, Լըջե, Լիճ, Լիճե, Լիջա, Լիջե, Լջե | |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
Բնակչություն | 26 163 մարդ (2018) | |
Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| ||
Կլիմա
խմբագրելԿլիման առողջարար է։
Աշխարհագրություն
խմբագրելԱվանում ջուրն առատ է։ Կան սառնորակ աղբյուրներ։
Բնակչություն
խմբագրելXX դարի սկզբին ավանն ուներ 10 000 հայ, քուրդ և հույն բնակիչ։ Ավանի հարավում բնակվող հայերը գաղթել էին Դիարբեքիրից ու Բալուից։
Տնտեսություն
խմբագրելԲնակչության հիմնական զբաղմունքը այգեգործություն, երկրագործությունն ու արհեստներն էին։
Պատմամշակութային կառույցներ
խմբագրելԼճեն ուներ Ս. Աստվածածին անունով եկեղեցի, որը կառուցված էր 1262 թվականին։ Գյուղի մոտ էին գտնվում նաև Ախթա կամ Մակաբայեցվոց և Արբառուց կիսավեր վանքերը։
Կրթություն
խմբագրելԱվանն ուներ հայկական վարժարան, որը գործում էր մինչև 1915 թվականի Մեծ եղեռնը։ Վարժարանն ուներ 200 աշակերտ[2]։
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Դիարբեքիրի նահանգ, Լըջե գավառակ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 593
Աղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 595)։ |