Լիդիա Գագարինա
Լիդիա Իվանովնա Գագարինա (ռուս.՝ Лидия Ивановна Гагарина, ապրիլի 13, 1902, Սարատով, Ռուսական կայսրություն - հունիսի 20, 1984, Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային գեղանկարիչ և գծանկարիչ, Լենինգրադի նկարիչների միության անդամ։
Լիդիա Գագարինա | |
|---|---|
| Ծնվել է | ապրիլի 13, 1902 |
| Ծննդավայր | Սարատով, Ռուսական կայսրություն |
| Վախճանվել է | հունիսի 20, 1984 (82 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն, .svg){kind=small} ՌԽՖՍՀ և  ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Ի. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտ |
| Մասնագիտություն | նկարչուհի |
| Ժանր | բնանկար |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ նկարիչների միություն |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է Սարատովում։ 1920-1925 թվականներին սովորել է Ցարիցինում (1925 թվականի ապրիլի 10-ին վերանվանվել է Ստալինգրադ) քաղաքային գեղարվեստի դասընթացներում (1930 թվականից` Ստալինգրադի կերպարվեստի տեխնիկում)։ 1928-1929 թվականներին սովորել է Լենինգրադի գեղարվեստա-մանկավարժական ուումնարանում։ 1929 թվականին ընդունվել է Լենինգրադի բարձրագույն գեղարվեստա-տեխնիկական ինստիտուտի գեղանկարչության ֆակուլտետ։ Սովորել է Միխայիլ Բոբիշովի, Ռուդոլֆ Ֆրենցի և Ա. Գոնչարովի մոտ։ 1933 թվականին ավարտել է ինստիտուտը՝ պաշտպանելով դիպլոմային աշխատանք «Ճակատամարտը շարունակվում է» թեմայով։ Նրան շնորհվել է նկարիչ-բեմադրողի կոչում[1]։ 1925 թվականից նա սկսում է մասնակցել ցուցահանդեսների, դառնում Հեղափոխական Ռուսաստանի նկարիչների ասոցիացիայի ցուցորդ անդամ, 1938 թվականից` Լենինգրադի նկարիչների միության անդամ[2]։ Նկարել է բնանկարներ, դիմանկարներ, ժանրային կտավներ։ Պատերազմի տարիներին եղել է Լենինգրադի պաշտպանների շարքում, միաժամանակ մասնակցել պաշարված Լենինգրադի նկարիչների կողմից կազմակերպվող ցուցահանդեսներին։ Հետպատերազմյան տարիներին աշխատել է յուղաներկային և տեմպերային գեղանկարչության, ավտովիմագրական տպագրության, գրքերի նկարազարդման բնագավառներում։ 1936, 1967 և 1969 թվականներին Գագարինայի ստեղծագործությունների անհատական ցուցահանդեսներ են կազմակերպվել Լենինգրադում[3]։
Մահացել է 1984 թվականի հունիսի 20-ին, Լենինգրադում, 83 տարեկան հասակում։
Գագարինայի ստեղծագործությունները գտնվում են Ռուսական պետական թանգարանում. դրանք 30 գծանկարչական աշխատանքներ են և մեկ յուղաներկային կտավ` «Վոլոդարսկի սովխոզ, կալսում, 1932»։ Գագարինայի ստեղծագործությունները գտնվում են նաև Ռուսաստանի և արտերկրի բազմաթիվ թանգարաններում և մասնավոր հավաքածուներում։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Юбилейный Справочник выпускников Санкт-Петербургского академического института живописи, скульптуры и архитектуры имени И. Е. Репина Российской Академии художеств. 1915—2005. СПб., Первоцвет, 2007. С.41.
- ↑ Государственный Русский музей. Живопись. Первая половина XX века. Каталог. Г—И. Т.9.. СПб., Palace Edition, 2000. С.15.
- ↑ Художники народов СССР. Биобиблиографический словарь. Т.2. М., Искусство, 1972. С.385.
Աղբյուրներ
խմբագրել- 1917 — 1957. Выставка произведений ленинградских художников. Каталог. Л., Ленинградский художник, 1958. С.57.
- Выставка произведений ленинградских художников 1960 года. Каталог. Л., Художник РСФСР, 1961. С.78.
- Каталог весенней выставки произведений ленинградских художников 1965 года. Л., Художник РСФСР, 1970. С.12.
- Выставка произведений ленинградских художников, посвященная 25-летию Победы над фашистской Германией. Каталог. Л., Художник РСФСР, 1972. С.18.
- Весенняя выставка произведений ленинградских художников 1971 года. Каталог. Л., Художник РСФСР, 1972. С.8.
- Художники народов СССР. Биобиблиографический словарь. Т.2. М., Искусство, 1972. С.385.
- Иванов С. Неизвестный соцреализм. Ленинградская школа. СПб., НП-Принт, 2007. С.13, 356, 359.
- Юбилейный Справочник выпускников Санкт-Петербургского академического института живописи, скульптуры и архитектуры имени И. Е. Репина Российской Академии художеств. 1915—2005. СПб., Первоцвет, 2007. С.41.
- Государственный Русский музей. Живопись. Первая половина XX века. Каталог. Г—И. Т.9.. СПб., Palace Edition, 2000. С.15.