Էլիզաբեթ Բաուեր
Էլիզաբեթ Բաուրեր (նոյեմբերի 27, 1948, Գրաց, Ավստրիա), ավստրիացի արվեստաբան-հայագետ։
| Բաուրեր Էլիզաբեթ | |
|---|---|
| Ծնվել է | նոյեմբերի 27 1948 |
| Ծննդավայր | Ավստրալիա, Գրաց |
| Ազգություն | ավստրացի |
| Մասնագիտություն | հայագետ |
Կենսագրություն խմբագրել
Մասնագիտական կրթությունն ստացել է Վիեննայի Արևելագիտության ինստիտուտում՝ որակավորվելով որպես հայագետ։ Հայոց լեզուն ուսումնասիրել է Վիեննայում՝ Մխիթարյան միաբանությունում։ Գիտական մամուլում հրատարակել է բազմաթիվ հետազոտություններ հայոց պատմության, ճարտարապետության, երաժշտության և կերպարվեստի վերաբերյալ։ 1972–1973-ական թվականներին Վիեննայի համալսարանի պատմագիտական ֆակուլտետում և «Ուրանիայում» (ժողովրդական բարձրագույն դպրոց) կարդացել է հայոց պատմության և մշակույթի վերաբերյալ դասախոսությունների շարք։ Գիտական աշխատանքների առանցքը Հայաստանի և Միջին Եվրոպայի պատմական ու մշակութային կապերի և փոխազդեցությունների հարցերն են։ Հրատարակել է՝ «Հայ ճարտարապետությունը ներգործում է Եվրոպայի վրա» (1971 թվական), « Ստրժիգովսկին հայտնաբերում է ճարտարապետության հանճարեղ հետազոտող Թորամանյանին» (1972 թվական) հոդվածները, «Հայաստան, պատմությունը և մշակույթը» (1975 թվական) աշխատությունը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 342)։ 
|