Էդուարդ Վանունց

Էդուարդ Հայկի Վանունց (փետրվարի 2, 1929(1929-02-02), Դոնի Ռոստով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 12, 2006(2006-12-12)), հայ խորհրդային հնչյունային օպերատոր։ ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1967 թ.)։

Էդուարդ Վանունց
Ծնվել է	փետրվարի 2, 1929(1929-02-02)
Ծննդավայր	Դոնի Ռոստով
Մահացել է	դեկտեմբերի 12, 2006(2006-12-12) (77 տարեկան)
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Գործունեության տարիներ	1957-1997
Ազգություն	հայ
Մասնագիտացում	հնչյունային օպերատոր
Ոճ(եր)	սոցիալիստական ռեալիզմ
Պարգևներ
IMDb	ID ID 0889377

Կենսագրություն

1951 թվականին ավարտել է Լենինգրադի կինոինժեներների ինստիտուտը։ 1952 թվականից աշխատել է Երևանի «Հայֆիլմ» կինոստուդիայում։ Նրա մասնակցությամբ ստեղծվել են՝

• «Անձամբ ճանաչում եմ» (1958 թ., ռեժիսոր Ստեփան Կևորկով, Էրազմ Քարամյան)
• «Բարև, ես եմ» (1965 թ., ռեժիսոր՝ Ֆրունզե Դովլաթյան)
• «Կարինե» (1967 թ., ռեժիսոր՝ Արման Մանարյան)
• «Լքված հեքիաթների կիրճը» (1974 թ., ռեժիսոր՝ Էդմոնդ Քեոսայան

1968 թվականից աշխատել է «Լենֆիլմ» կինոստուդիայում։ Լավագույն ֆիլմերից են՝

• «Արքա Լիր» (1971 թ., ռեժիսոր Գ․ Կոզինցև)
• «Գոյա» (1972 թ., ռեժիսոր Կ․ Վոլֆ, ԳԴՀ-ի հետ, ԳԴՀ-ի հատուկ մրցանակ)
• «Մենախոսություն» (1974 թ., ռեժիսոր Ավերբախ)
• «Ռաֆերտի» (1979 թ., ռեժիսոր Մ․ Արանովիչ)
• «Անյուտա» (1982 թ., ռեժիսոր Ս․ Բելինսկի, Վ․ Վասիլև)

Ծանոթագրություններ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 11, էջ 280)։