Երկան (Խոզաթի գավառակ)

Երկան (թուրքերեն՝ Geçimli, զազակի՝ Ergane), գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Խոզաթի գավառակում։ Գտնվում էր Խոզաթ գյուղաքաղաքից փոքր-ինչ հարավ, Խոզաթ գետի ձախ ափին։

Գյուղ
Երկան
Վարչական տարածք	Արևմտյան Հայաստան
Վիլայեթ	Խարբերդի վիլայեթԽարբերդի վիլայեթ
Գավառակ	Խոզաթի գավառակ
Այլ անվանումներ	Երկան Ընկուզիկ, Երկան Ընկույզ, Երկան Կուզիկ, Էրգեն, Ընկըզիկ, Ընկուզակ, Ընկուզիկ
Բնակչություն	109 մարդ (2008)
Ազգային կազմ	Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), Զազա
Կրոնական կազմ	Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)
Ժամային գոտի	UTC+3
Հեռախոսային կոդ	428
Փոստային ինդեքս	62400
Փոստային ինդեքսներ	62400
Ավտոմոբիլային կոդ	62
Երկան (Խոզաթի գավառակ) (Աշխարհ)

Պատմություն

Գյուղն ավերվել է, իսկ հայերը արտաքսվել են 1915-1918 թվականների Մեծ եղեռնի ժամանակ։

Բնակչություն

XIX դարի վերջերին ուներ 35 տուն հայ և քուրդ բնակիչ։ Ներկայում գյուղում բնակվում է 109 մարդ (2008), հիմնականում զազաներ։

Պատմամշակութային կառույցներ

Երկանում էր գտնվում Երկան կամ Երկան Ընկույզի Ս. Կարապետի վանքը։ Վանական համալիրի մեջ էին մտնում Ս. Աստվածածին և Ս. Կարապետ հոյակապ եկեղեցիները։ XX դարի կեսերին վանքից պահպանվել էր միայն ավերակներ։

Գյուղում և նրա մոտակայքում գտնվում են Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Թորոս և Սուրբ Հարություն եկեղեցիները։ Ս. Հարություն եկեղեցու պատի վրա մինչև 1915 թվականը կար երկաթագիր արձանագրություն՝ 975 թիվ։ Այն վերականգվել է 1430-ական թվականներին Առաքել Բաղիշեցու ջանքերով։

Տես նաև

• Խարբերդի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր
• Սուրբ Հարություն եկեղեցի (Էրգան)

Աղբյուրներ

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
• Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն