Երկան (թուրքերեն՝ Geçimli, զազակի՝ Ergane), գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Խոզաթի գավառակում։ Գտնվում էր Խոզաթ գյուղաքաղաքից փոքր-ինչ հարավ, Խոզաթ գետի ձախ ափին։

Գյուղ
Երկան
Վարչական տարածքԱրևմտյան Հայաստան
ՎիլայեթԽարբերդի վիլայեթ
ԳավառակԽոզաթի գավառակ
Այլ անվանումներԵրկան Ընկուզիկ, Երկան Ընկույզ, Երկան Կուզիկ, Էրգեն, Ընկըզիկ, Ընկուզակ, Ընկուզիկ
Բնակչություն109 մարդ (2008)
Ազգային կազմՀայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), Զազա
Կրոնական կազմՔրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)
Ժամային գոտիUTC+3
Հեռախոսային կոդ428
Փոստային ինդեքս62400
Փոստային ինդեքսներ62400
Ավտոմոբիլային կոդ62
Երկան (Խոզաթի գավառակ) (Աշխարհ)##
Երկան (Խոզաթի գավառակ) (Աշխարհ)

Պատմություն

խմբագրել

Գյուղն ավերվել է, իսկ հայերը արտաքսվել են 1915-1918 թվականների Մեծ եղեռնի ժամանակ։

Բնակչություն

խմբագրել

XIX դարի վերջերին ուներ 35 տուն հայ և քուրդ բնակիչ։ Ներկայում գյուղում բնակվում է 109 մարդ (2008), հիմնականում զազաներ։

Պատմամշակութային կառույցներ

խմբագրել

Երկանում էր գտնվում Երկան կամ Երկան Ընկույզի Ս. Կարապետի վանքը։ Վանական համալիրի մեջ էին մտնում Ս. Աստվածածին և Ս. Կարապետ հոյակապ եկեղեցիները։ XX դարի կեսերին վանքից պահպանվել էր միայն ավերակներ։

Գյուղում և նրա մոտակայքում գտնվում են Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Թորոս և Սուրբ Հարություն եկեղեցիները։ Ս. Հարություն եկեղեցու պատի վրա մինչև 1915 թվականը կար երկաթագիր արձանագրություն՝ 975 թիվ։ Այն վերականգվել է 1430-ական թվականներին Առաքել Բաղիշեցու ջանքերով[1]։

Տես նաև

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 31

Աղբյուրներ

խմբագրել