Երեմիա Սահակյան
հայ բանաստեղծ
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Սահակյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Երեմիա Սահակյան (1830[1], Նախիջևան[1] - 1883[1], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1]), հայ բանաստեղծ։
Երեմիա Սահակյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1830[1] |
| Ծննդավայր | Նախիջևան[1] |
| Վախճանվել է | 1883[1] |
| Վախճանի վայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1] |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ և ուսուցիչ |
| Ազգություն | հայ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Կրթություն | Ներսիսյան դպրոց (1853) |
| Աշխատավայր | Ներսիսյան դպրոց[1] և Լազարյան ճեմարան[1] |
Կենսագրություն
խմբագրել1853 թվականին ավարտել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը, մինչև 1858 թվականը հայերեն և ռուսերեն է դասավանդել նույն դպրոցում, աշխատել է Մոսկվայի Լազարյան ճեմարանում՝ որպես նախակրթարանի հայոց լեզվի ուսուցիչ։ Համակվելով «Հյուսիսափայլի» գաղափարներով՝ 1861-1864 թվականներին նրա էջերում հանդես է եկել բանաստեղծություններով, որոնցում արծարծել է հայերի ազգային-քաղաքական ինքնորոշման գաղափարը («Տեսիլք», «Արձագանք Մասիսի», «Տեսչության խորհուրդ խորն է, անքնին» են)։
Մատենագիտություն
խմբագրելՄամուլ
խմբագրել- «Եղծ բաղդի» («Արարատ», արևմտահայերեն, №20, հունվարի 27)
- «Դրուատ, ասացեալ ի մեծաշուք հանդիսի հարցաքննութեան Ներսիսեան վարժարանի...» («Արշալույս արարատյան», 1852, № 407, հունվարի 18, գրաբար)։
- «էգուց արի» («Մեղու Հայաստանի», 1858, № 9, մարտի 1, արևմտահայերեն)։
- «Անձկայրեաց Հայաստանի» («Ճռաքաղ», 1859, № 5, մայիս)։
- «Խորհուրդ մկանց» (№ 6, հունիս, աշխարհաբար)։
- «Գարշ, աղտեղի մկան անսաս...», «Արարատ», № 9, սեպտեմբեր, գրաբար)։
- «Ի հիշատակ հանգուցյայ Ատեփաննոս նորընծա քահանայի Սահակյանց» (1860, № 3 հոկտեմբեր, աշխարհաբար)։
- «Ներսիսյան դպրոց» («Արարատ», № 10, դեկտեմբեր, աշխարհաբար)։
- «Տեսիլ» («Արարատ», 1861, №11, հունվարի առաջին կես, արևմտահայերեն)։
- «Ալեկոծություն» (№ 12, հունվարի երկրորդ կես, աշխարհաբար)։
- «Կական» («Կռունկ Հայոց աշխարհին», 1861, № 3, մարտ, աշխ.):
- «Առանձնություն», «Տեսիլք», «Կյանք» («Հյուսիսափայլ», 1861, №6, հունիս, արևմտ.):
- «Երգ նժդեհի» (№ 9, սեպտեմբեր, աշխ.):
- «Արձագանք Մասիսի» (1862, №2, արևել. պոեմ, անավարտ)։
Թարգմանություններ
խմբագրել- Իվան Կռիլով «Գառն և գայլ» (ռուսերենից գրաբար)։ «Արարատ», 1851, № 18։
Երկեր
խմբագրել- Հյուսիսափայլի պոեզիան, ժողովածու, Երևան, 1956։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 137)։ 
|