Բարդիի զոհասեղանը
Բարդիի զոհասեղանը, իտալացի նկարիչ Սանդրո Բոտիչելլիի աշխատանքը, որը նկարվել է մոտավորապես 1485 թվականին։
 | |
|---|---|
 | |
| տեսակ | գեղանկար |
| նկարիչ | Սանդրո Բոտիչելլի[1] |
| տարի | 15-րդ դար |
| բարձրություն | 185 սանտիմետր |
| լայնություն | 180 սանտիմետր |
| ստեղծման վայր | Իտալիա[1] |
| ուղղություն | Վաղ Վերածնունդ |
| ժանր | հոգևոր արվեստ |
| նյութ | poplar panel? և ներկեր[2] |
| գտնվում է | Իտալական Վերածննդի գեղանկարչության XVIII դահլիճ |
| հավաքածու | Բեռլինի պատկերասրահ |
| պատվիրատու | Բարդի ընտանիք |
| հիմնական թեմա | Աստվածամայրն ու Որդին |
պատկերված են
| |
| https://www.wga.hu/html/b/botticel/22/50bardi.html, http://www.smb-digital.de/eMuseumPlus?service=ExternalInterface&module=collection&objectId=864025&viewType=detailView կայք | |
Ծանոթագրություններ | |
 Madonna Bardi by Sandro Botticelli Վիքիպահեստում | |
Պատմություն խմբագրել
1485 թվականին, Ջովաննի Անոլո դի Բարդիի պատվերով, Բոտիչելլին Սանտո Սփիրթոյի եկեղեցում գտնվող Բարդի ընտանիքի մատուռի համար զոհասեղան է նկարել։ Պատվիրատուի մասին հիշեցնում են նկարում պատկերված երկու սուրբ Հովհաննեսները (Հովհաննես իտալերեն հնչում է որպես Ջովանի)։ 15-րդ դարում կտավը Ջուլիանո դա Սանգալոյի կողմից պատրաստված շրջանակի մեջ է առնվել։ Մատուռն ուներ «զոհասեղանի վարագույր», ապակենկարներ և փայտից պատրաստված «պալիոտտո» (խորանի առաջնամասում)։ Ներկայումս այնտեղ մնացել է միայն Հովհաննես Մկրտչի գլխատված պատկերով պալիոտտոն։ Նկարն, որն այժմ գտնվում է Բեռլինում, 1629 թվականին փոխարինվել է 17-րդ դարի նկարիչ Յակոպո Վինյալիի աշխատանքով, որը մատուռում պահպանվել է մինչ օրս։ Շրջանակը, վարագույրը և ապակեպատկերները կորել են։
Սյուժե խմբագրել
Բոտիչելլիի «Կրոնական զրույցը» (sacra conversazione) շրջապատված է յուրօրինակ hortus conclusus-ի (մեկուսացած այգի) մթնոլորտով, փարթամ բուսականությամբ ճարտարապետական խորշերի նման մի բան է, որոնցից յուրաքանչյուրում օգտագործվում է գործող անձերից մեկը։ Այսպիսով, ամբողջ պատկերը տրիպտիխի (եռածալիկ նկար) նման մի բան է։
Խորհրդանշում խմբագրել
Բույսերի և ծաղիկների ընտրությունը պատահական չէ։ Ձիթենին, նոճին և մայրին (նույնացվել է կիտրոնի հետ) այն ծառերն են, որոնցից պատրաստվել է Փրկչի խաչը, իսկ վարդերը, շուշանները, սոսին, արմավենին, մրտին, ելակները, մանուշակները խորհրդանշում են Սուրբ Կույսի առաքինությունները՝ խոնարհությունը, ողորմությունը, անաղարտությունը, մաքրություն։ Որոշ արձանագրություններում («Ժողովող»-ի և «Երգ երգոց»-ի լատինական տարբերակից վերցված) հասկանալի է դառնում, որ նկարի մեջ առկա ժապավենների վրա (Հովհաննես Մկրտչի գավազանի վրա) տեսանելի նշված են Մարիամ Աստվածածնի առաքինությունները։
Ինչպես Երիքովի վարդի ծաղիկը, ինչպես գեղեցիկ ձիթենի, ինչպես փշերի մեջ գտնվող շուշան, ինչպես լիբանանյան մայրի, ես մեծացա,
ես աճեցի, ինչպես Կադեշի արմավենի ...
Նկարի մթնոլորտում ընդգծված է սպասման լարվածության տեսլականը, ստեղծագործության հիմնական թեման է Մարիամի թագադրումը, մարդկության փրկության մեջ նրա անաղարտ միջնորդի դերը։ Գահի ստորոտում գտնվող մեծ հրեշը և դրան հենված խաչելությունը խորհրդանշում են քավող զոհաբերությունը։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Գրականություն խմբագրել
- «Սպիտակ քաղաք», «Սանդրո Բոտիչելլի», 1998. — էջ 56։