Ապարանք (Խիզանի գավառ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ապարանք (այլ կիրառումներ)
Ապարանք, գյուղ Մեծ Հայքի Մոկք աշխարհում, այնուհետև գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Բիթլիսի վիլայեթի Խիզանի գավառակում, Վանա լճից հարավ-արևմուտք, Մամրտանքի գավառում, լեռնային դժվարամատույց վայրում։
| Գյուղ | |
|---|---|
| Ապարանք | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Բիթլիսի վիլայեթ |
| Գավառակ | Խիզանի գավառակ |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Բնակչություն | 300 մարդ (XX դարսկիզբ) |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) |
| Տեղաբնականուն | ապարանքեցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
XX դարի սկզբին ուներ 40 տուն՝ մոտ 300 հայ բնակիչներով։ 1850-ականներին ուներ 60 տուն, իսկ 1909 թվականին 18 տուն հայ բնակիչ։
Զբաղվում էին երկրագործությամբ, այգեգործությամբ և անասնապահությամբ։
Ապարանքում կար եկեղեցի (Ս. Աստվածածին) և նախակրթական վարժարան։
Գյուղի մոտ էին գտնվում «Ապարանից Ս. Խաչ» վանքը և հին բնակավայրի մնացորդներ։ Հիշյալ վանքից հնում մասունք է փոխադրվել պատմական Հայաստանի Նիգ գավառի Քասաղ կենտրոնը, որի համար էլ վերջինս X դարից անվանվել է Ապարան։
Ապարանքում է ծնվել եկեղեցական գործիչ, բանաստեղծ ու վիպասան Սեմեոն Ապարանեցին։
Ապարանքն ավերվել է առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ Բնակիչների մի մասին հաջողվել է փրկվել կոտորածներից և բնակություն հաստատել Արևելյան Հայաստանում[1]։
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 1, էջ 309
Աղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 505)։ 
|