Անժիկ Հակոբյան

հայ արձակագիր, թարգմանիչ

Անժիկ Մուշեղի Հակոբյան (հունվարի 31, 1929(1929-01-31), Լենինական, ԽՍՀՄ - փետրվարի 19, 2009(2009-02-19), Երևան, Հայաստան), հայ արձակագիր, թարգմանիչ, լրագրող, Հայաստանի ժուռնալիստների, Գրողների միության անդամ (1980)։ ՀԽՍՀ վաստակավոր ժուռնալիստ (1982ԽՄԿԿ անդամ 1963 թվականից։

Անժիկ Հակոբյան
Ծնվել էհունվարի 31, 1929(1929-01-31)
ԾննդավայրԼենինական, ԽՍՀՄ
Վախճանվել էփետրվարի 19, 2009(2009-02-19) (80 տարեկան)
Վախճանի վայրԵրևան, Հայաստան
Մասնագիտությունթարգմանչուհի, արձակագիր և լրագրող
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Հայաստան
ԿրթությունԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետ
ԱնդամակցությունՀԳՄ և Հայաստանի ժուռնալիստների միություն
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
ԱշխատավայրԱվանգարդ, Գարուն և Գրական թերթ
Անժիկ Հակոբյան Վիքիդարանում

Կենսագրություն խմբագրել

Անժիկ Հակոբյանը ծնվել է Լենինականում։ Ծնողները գաղթել են Կարսից։ 1947 թվականին ավարտել է Երևանի Հ. Հակոբյանի անվան դպրոցը։ 1947 թվականին ընդունել և 1952 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի հայկական բաժինը։ 1953-1966 թվականներին աշխատել է «Ավանգարդ» թերթի խմբագրությունում՝ որպես գրական աշխատող, ապա՝ բաժնի վարիչ, 1962-1966 թվականներին՝ «Պիոներ կանչ» թերթի խմբագրությունում որպես պատասխանատու քարտուղար։ 1966-1986 թվականներին եղել է «Գարուն» ամսագրի պատասխանատու քարտուղար, ապա՝ գլխավոր խմբագրի տեղակալ, այնուհետև՝ գլխավոր խմբագիր։ Ամսագրում տպագրվել է նրա «Հիրիկը քարափների մեջ» վիպակը։ 1986-1988 թվականներին եղել է «Գրական թերթի» գլխավոր խմբագիրը[1]։ Կատարել է բազմաթիվ թարգմանություններ[2][3]։

Մատենագիտություն խմբագրել

Երկեր խմբագրել

Զուլալ առվակի պես, Երևան, «Հայաստան», 1971, 60 էջ։

Թարգմանություններ (ռուսերենից) խմբագրել

Դումբաձե Նոդար, Սպիտակ դրոշակներ, Երևան, «Սովետական գրող», 1978, 238 էջ։

Գրքեր խմբագրել

Մամուլ խմբագրել

  • Կոնդ։ «Գարուն» 1967, № 3, էջ 45-51։

Պարգևներ խմբագրել

  • ՀԽՍՀ Գերագույն սովետի նախագահության պատվոգիր, 1962, 1965 թթ.
  • ՀԽՍՀ վաստակավոր ժուռնալիստ, 1982 թ.
  • «Անբասիր աշխատանքի համար» ՀամԼԿԵՄ կենտկոմի կրծքանշան, 1986 թ.

Մեջբերումներ Անժիկ Հակոբյանի մասին խմբագրել

  «Գարունն» յուրօրինակությամբ, իր խենթու­թյամբ, իր իմաստությամբ պահելու համար խմբագիրը բացառիկ շնորհք պետք է ունենար, ուստի Անժիկ Հակոբյանի մեծագույն արժանիքն այն է, որ այդ գոլ ու գորշ, լճացման տարիներին կարողացավ պահել ամսագրի մշակութային, գեղագիտական և մարդկային գոյությունը մեր իրականության մեջ։ Այսօր մեր շուրջը անընդհատ դժժացող աղմուկ կա, որի մեջ հանիրավի կորչում են խնկելի անունները, նրա կերպարի կարիքը կա մեր իրականության մեջ։  


  Եթե երբևէ 20-րդ դարի հայ մշակույթի և հասարակական կյանքի պատմությունը գրվի, Անժիկ Հակոբյանին պետք է առանձին գլուխ նվիրվի։  


  Անժիկ Հակոբյանի գրքերի վերնա­գրերը` «Զուլալ առվակի պես» և «Հիրիկը քարափների մեջ», ինքնադիմանկար են հիշեցնում։ «Լուսավոր մարդու տեսակ էր, որ գալիս էր իր տոհմից, իր արյունից, իր ծագումից։ Նա մեզ համար ստեղծեց հուսալի, հավատի մի ճանապարհ, առանց որի, առանց այդ լավատեսու­թյան հնարավոր չէր անցնել այդ ճանապարհը։  


Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Բնության հետ միաձույլ
  2. «Անժիկ Հակոբյանի կենսագրությունը avproduction.am կայքում»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-01-19-ին։ Վերցված է 2020-05-14 
  3. Գրական տեղեկատու։ Երևան։ «Սովետական գրող»։ 1986։ էջ 214

Արտաքին հղումներ խմբագրել