Անժիկ Հակոբյան

Անժիկ Մուշեղի Հակոբյան (հունվարի 31, 1929(1929-01-31), Լենինական, Հայաստան - փետրվարի 19, 2009(2009-02-19), Երևան, Հայաստան), հայ արձակագիր, թարգմանիչ, լրագրող, Հայաստանի ժուռնալիստների, Գրողների միության անդամ (1980)։ ՀԽՍՀ վաստակավոր ժուռնալիստ (1982)։ ԽՄԿԿ անդամ 1963 թվականից:

Անժիկ Հակոբյան
Ծնվել է	հունվարի 31, 1929(1929-01-31)
Ծննդավայր	Լենինական, Հայաստան
Վախճանվել է	փետրվարի 19, 2009(2009-02-19) (80 տարեկան)
Վախճանի վայր	Երևան, Հայաստան
Մասնագիտություն	թարգմանիչ, արձակագիր և լրագրող
Ազգություն	հայ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Կրթություն	ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետ
Անդամակցություն	Հայաստանի գրողների միություն և Հայաստանի ժուռնալիստների միություն
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Աշխատավայր	Ավանգարդ, Գարուն և Գրական թերթ
Անժիկ Հակոբյան Վիքիդարանում

Կենսագրություն

Անժիկ Հակոբյանը ծնվել է Լենինականում։ Ծնողները գաղթել են Կարսից: 1947 թվականին ավարտել է Երևանի Հ. Հակոբյանի անվան դպրոցը: 1947 թվականին ընդունել և 1952 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի հայկական բաժինը։ 1953-1966 թվականներին աշխատել է «Ավանգարդ» թերթի խմբագրությունում՝ որպես գրական աշխատող, ապա՝ բաժնի վարիչ, 1962-1966 թվականներին՝ «Պիոներ կանչ» թերթի խմբագրությունում որպես պատասխանատու քարտուղար: 1966-1986 թվականներին եղել է «Գարուն» ամսագրի պատասխանատու քարտուղար, ապա՝ գլխավոր խմբագրի տեղակալ, այնուհետև՝ գլխավոր խմբագիր։ Ամսագրում տպագրվել է նրա «Հիրիկը քարափների մեջ» վիպակը։ 1986-1988 թվականներին եղել է «Գրական թերթի» գլխավոր խմբագիրը: Կատարել է բազմաթիվ թարգմանություններ:

Երկեր

Զուլալ առվակի պես, Երևան, «Հայաստան», 1971, 60 էջ:

Թարգմանություններ (ռուսերենից)

Դումբաձե Նոդար, Սպիտակ դրոշակներ, Երևան, «Սովետական գրող», 1978, 238 էջ:

Մամուլ

• Կոնդ: «Գարուն» 1967, № 3, էջ 45-51։

Պարգևներ

• ՀԽՍՀ Գերագույն սովետի նախագահության պատվոգիր, 1962, 1965 թթ.
• ՀԽՍՀ վաստակավոր ժուռնալիստ, 1982 թ.
• «Անբասիր աշխատանքի համար» ՀամԼԿԵՄ կենտկոմի կրծքանշան, 1986 թ.

Մեջբերումներ Անժիկ Հակոբյանի մասին

«Գարունն» յուրօրինակությամբ, իր խենթու­թյամբ, իր իմաստությամբ պահելու համար խմբագիրը բացառիկ շնորհք պետք է ունենար, ուստի Անժիկ Հակոբյանի մեծագույն արժանիքն այն է, որ այդ գոլ ու գորշ, լճացման տարիներին կարողացավ պահել ամսագրի մշակութային, գեղագիտական և մարդկային գոյությունը մեր իրականության մեջ: Այսօր մեր շուրջը անընդհատ դժժացող աղմուկ կա, որի մեջ հանիրավի կորչում են խնկելի անունները, նրա կերպարի կարիքը կա մեր իրականության մեջ: - Ղուկաս Սիրունյան

Եթե երբևէ 20-րդ դարի հայ մշակույթի և հասարակական կյանքի պատմությունը գրվի, Անժիկ Հակոբյանին պետք է առանձին գլուխ նվիրվի: - Հակոբ Մովսես

Անժիկ Հակոբյանի գրքերի վերնա­գրերը` «Զուլալ առվակի պես» և «Հիրիկը քարափների մեջ», ինքնադիմանկար են հիշեցնում: «Լուսավոր մարդու տեսակ էր, որ գալիս էր իր տոհմից, իր արյունից, իր ծագումից: Նա մեզ համար ստեղծեց հուսալի, հավատի մի ճանապարհ, առանց որի, առանց այդ լավատեսու­թյան հնարավոր չէր անցնել այդ ճանապարհը: - Արտաշես Արամ

Արտաքին հղումներ

• Հրանուշ Անժիկ Հակոբյան Մուշեղի