Անատոլի Դիմարով
Անատոլի Դիմարով (ուկրաիներեն՝ Дімаров Анатолій Андрійович, մայիսի 5, 1922[1], Միրգորոդ, Պոլտավայի նահանգ, Ուկրաինական ԽՍՀ - հունիսի 29, 2014, Կիև, Ուկրաինա), ուկրաինացի գրող։ Ուկրաինայի գրողների միության անդամ (1949)։ Ուկրաինայի դեմոկրատական կուսակցության անդամ (1990)։
Անատոլի Դիմարով ուկրաիներեն՝ Анато́лій Андрі́йович Діма́ров | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մայիսի 5, 1922[1] |
| Ծննդավայր | Միրգորոդ, Պոլտավայի նահանգ, Ուկրաինական ԽՍՀ |
| Վախճանվել է | հունիսի 29, 2014 (92 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Կիև, Ուկրաինա |
| Գերեզման | Բայկովո գերեզմանատուն |
| Մասնագիտություն | գրող և գիտաֆանտաստիկ գրող |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ուկրաինա |
| Ժանրեր | պատմվածք |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն և Ուկրաինայի գրողների ազգային միություն |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ | |
Կենսագրություն խմբագրել
Անատոլի Դիմարովը ծնվել է Պոլտավայի մարզի Միրգորոդ քաղաքում, ուսուցչի ընտանիքում։ 1940 թվականին ավարտել է միջնակարգ դպրոցը և զորակոչվել բանակ։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին կռվել է արևմտյան ճակատում, եղել է 371-րդ հրաձգային գնդի հրաձիգ։ 1941 թվականի հուլիսին լրջորեն վիրավորվել է, զորացրվել է 1943 թվականին, այնուհետև կռվել է պարտիզանական ջոկատում։ Աշխատել է գյուղսովետի քարտուղար, այնուհետև՝ «Սովետսկայա Ուկրաինա» թերթում, եղել է «Ռադյանսկի պիսմենիկ» հրատարակչության գլխավոր խմբագիրը։ 1950-1951 թվականներին սովորել է Մոսկվայի Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտում, 1951-1953 թվականներին՝ Լվովի մանկավարժական ինստիտուտում[2]։
Ստեղծագործություններ խմբագրել
Պատմվածքների առաջին գիրքը՝ «Հյուրեր Վոլինից», լույս է տեսել 1948 թվականին։ Այնուհետև տպագրվել են մի շարք գրքեր՝ վեպեր, վիպակներ, նովելներ, պատմվածքների ժողովածուներ։
- «Վոլինյան լեգենդներ», 1956
- «Կապիտանի որդին», 1958
- «Նրա ընտանիքը»
- «Կուռք»
- «Եվ կլինեն մարդիկ»
- «Ցավ և ցասում»
Պարգևներ, մրցանակներ խմբագրել
- «Մարտական ծառայություն» մեդալ, 1945
- Հայրենական պատերազմի I աստիճանի մեդալ, 1946
- Տարաս Շևչենկոյի անվան ՈւԽՍՀ պետական մրցանակ «Ցավ և ցասում» վեպի համար, 1982
- Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի V աստիճանի շքանշան, 2006
- Միխայիլ Կոցյուբինսկի մրցանակ, 2008
- Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի IV աստիճանի շքանշան, 2012
- «Ուկրաինայի ոսկե գրող» գրական նշան, 2012
- Քրիստոս փրկչի շքանշան, 2012
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 National Library of Israel Names and Subjects Authority File
- ↑ Ուկրաինական պատմվածքներ, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան, 1977
Գրականություն խմբագրել
- Штонь Г. Історія української літератури XX ст. - Кн.2. - К.:Либідь, 1998.