Ջանգիշերաշվիլի Միրիան (Օտար) Իվանովիչ (հուլիսի 29, 1943(1943-07-29), Գորի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - մարտի 6, 2018(2018-03-06), Վոլգոգրադ, Ռուսաստան), Խորհրդային և ռուս թատրոնի ռեժիսոր և ուսուցիչ։ Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (1993)։

Օտար Ջանգիշերաշվիլի
Ծնվել էհուլիսի 29, 1943(1943-07-29)
ԾննդավայրԳորի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էմարտի 6, 2018(2018-03-06) (74 տարեկան)
Մահվան վայրՎոլգոգրադ, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտացումթատերական ռեժիսոր
Պարգևներ
Պատվո շքանշան «1941-1945 թթ Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթանակի 20-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ Պատվո շքանշան
ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ և Համամիութենական Լենինյան Կոմերիտմիության Մրցանակներ

Կենսագրություն խմբագրել

1960 թվականի սեպտեմբերից մինչև 1963 թվականի փետրվարը՝ Ռուստավելի անվան պետական թատերական ինստիտուտի ուսանող։

1963 թվականից 1966 թվականնը ծառայել է խԽորհրդային Ռուսաստանի բանակում։

1966 թվականին ուսումը շարունակել է Կիևի Կարպենկո-Կարիի անվան պետական թատերական ինստիտուտում։

1971թ.՝ Թբիլիսիի Մարջանիշվիլու անվան պետական ակադեմիական թատրոնի շրջանավարտ ռեժիսոր։

1971 թվականին ավարտել է թատերական արվեստի պետական ինստիտուտը, 1975 թվականին՝ Մոսկվայի Լունաչարսկու անվան բարձրագույն ռեժիսորական դասընթացները։

1972 թվականին եղել է Մոսկվայի Պուշկինի անվան դրամատիկական թատրոնի ռեժիսոր-տնօրենը։

1973 թվականից՝ Ուլյանովսկի շրջանային դրամատիկական թատրոնի տնօրեն։

1975 թվականից՝ Մոսկվայի ԽՍՀՄ պետական ակադեմիական Մալի թատրոնի ռեժիսոր։

1975 թվականին աշխատել է Օդեսայի օպերետային թատրոնում։

1977 թվականից՝ Կարելիայի Ինքնավար Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության պետական ռուսական դրամատիկական թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր[1]։

Ըստ դերասանուհի Լիդիա Մատասովայի.

Այն թատրոնը, որը ստեղծեց Օթար Ջանգիշերաշվիլին Պետրոզավոդսկում, ինձ համար աներևակայելի հետաքրքիր էր։ Կարծում եմ, որ շատերը դեռ հիշում են նրա ներկայացումները, ինչպիսիք են Անդրեևի «Մեր կյանքի օրերը», Չեխովի «Քեռի Վանյա», «Ցեմենտ» (Գլադկովի վեպի դրամատիկացումը), Դումբաձեի «Հավերժության օրենքը», Արբուզովի «Իրկուտսկի պատմությունը»[2]

1985 թվականից 1988 թվականը եղել է Մ/ Գորկովի անվան Գորկովսկու ակադեմիական դրամատիկական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարը և գլխավոր ռեժիսոր

1988 թվականին հիմնադրել է Վոլգոգրադի նոր փորձառական թատրոնը (NET)[3]

1997 թվականից եղել է ՝ Վոլգոգրադի արվեստի և մշակույթի պետական ինստիտուտի դերասանական և ռեժիսուրայի ամբիոնի պրոֆեսոր։

2005 թվականից միաժամանակ եղել է Ռուսաստանի Դաշնության թատերական աշխատողների միության Վոլգոգրադի մարզային բաժանմունքի նախագահ։

Նա ղեկավարել է Վոլգոգրադի մարզի մշակույթի նախարարությանը կից հասարակական խորհուրդը։

Հուղարկավորությունը տեղի է ունեցել 2018 թվականի մարտի 10-ին Վոլգոգրադի Կենտրոնական (Դիմիտրիևսկի) գերեզմանատանը, նրան թաղել են կնոջ կողքին[4]

Պարգևներ խմբագրել

  • «Հայրենական մեծ պատերազմում խորհրդային ժողովրդի հաղթանակի 20 տարի» մեդալ (1965 թ.)
  • Կարելիայի Ինքնավար Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության կոմսոմոլյան մրցանակի դափնեկիր (1980 թ.)
  • Կարելիայի Ինքնավար Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության վաստակավոր արտիստ (1981)
  • Լենին կոմսոմոլի մրցանակի դափնեկիր
  • ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ (1984)
  • Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ (1993)
  • Ռուսաստանի Դաշնության Ստանիսլավսկու անվան պետական մրցանակների դափնեկիր
  • Պատվո շքանշան (2000)
  • Պատվո շքանշան (Վրաստան)
  • «Տարվա մարդ 2001»՝ ըստ «Ցարիցինի մուսայի»
  • Վոլգոգրադի մարզի պատվավոր քաղաքացի[5]
  • Ֆյոդոր Վոլկովի անվան Ռուսաստանի Դաշնության Կառավարության մրցանակ Ռուսաստանի Դաշնության թատերական արվեստի զարգացման գործում ներդրման համար (25 հուլիսի, 2006 թ.)[6][7]
  • անվան մրցանակի դափնեկիր. Ի.Սմոկտունովսկի
  • «Ոսկե ասպետ» մրցանակի դափնեկիր
  • Կարելիայի Հանրապետության պետական մրցանակի դափնեկիր
  • Միջազգային թատերական ակադեմիայի ակադեմիկոս (2011)

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Чехерия, Р. М. Грузины в Карелии / Реваз Чехерия; [под ред. Хевсуришвили В. С.]; Карел. регион. обществ. орг. «О-во грузин. культуры». — Петрозаводск: Скандинавия, 2007. — 159 с.: ил. — Из содерж.: Джангишерашвили М. И. — С. 61-63.
  2. «Сафонова Г. Актриса, которая много играет». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 9-ին.
  3. «Рувинский А. Два юбилея». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 9-ին.
  4. «Отара Джангишерашвили похоронят на центральном кладбище города». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 8-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 6-ին.
  5. «Почетные граждане Волгоградской области». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ ապրիլի 23-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 9-ին.
  6. «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 25 июля 2006 года № 1047-р». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ օգոստոսի 5-ին. Վերցված է 2022 թ․ օգոստոսի 5-ին.
  7. «Лауреаты Премии Правительства Российской Федерации имени Фёдора Волкова». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 18-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 9-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել