Օլգա Լյուբիմովա
Օլգա Լյուբիմովա (ռուս.՝ Ольга Борисовна Любимова, դեկտեմբերի 31, 1980, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։ 2020 թվականի հունվարի 21-ից Ռուսաստանի Դաշնության Մշակույթի նախարար։
| Օլգա Լյուբիմովա | |
.jpg)
| |
| Կուսակցություն՝ | Միասնական Ռուսաստան |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Ռուսաստանի թատերական արվեստի համալսարան և Մոսկվայի պետական համալսարան |
| Մասնագիտություն՝ | պետական ծառայող և քաղաքական գործիչ |
| Ծննդյան օր | դեկտեմբերի 31, 1980 (42 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսաստան
|
| Հայր | Բորիս Լյուբիմով |
| Մայր | Q97184610? |
Կենսագրություն Խմբագրել
Ավարտել է Մոսկվայի №1234 հանրակրթական դպրոցը՝ անգլերենի խորացված ուսուցմամբ[1]։ 5-ից 7-րդ դասարանն ուսանել է Պատմա-բանասիրական ուղղափառ գիմնազիայում[2]։
Սովորել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում և թատերագիտական ֆակուլտետում
Ուսումնառության ընթացքում ՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում պրակտիկա է անցել REN-TV, ՏՎԿ, «Նաշե Ռադիո», «Ռադիո Ռոքս» ռադիոկայաններում[1]։
«Եվրոպա Պլյուս» ռադիոկայանի թղթակից[1]։
2001 թվականից աշխատել է հեռուստատեսությունում։ Ի սկզբանե Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու լրատվական գործակալության արտադրության «Օրթոդոքս» ծրագրի թղթակից է, որը հեռարձակվել է ՏՎՑ հեռուստաալիքով։
2001-2009 թվականներին աշխատել է «երրորդ ալիքում»[2]։ Այնուհետև եղել է «Ռեգիոն» (2003-2004) և «Ռուսական հայացք» (2003-2004, 2006-2009) ծրագրերի շեֆ-խմբագիրը։
2010 թվականի դեկտեմբերից 2011 թվականը եղել է «Մշակույթ» հեռուստաալիքի «Կոնտեքստ» ամփոփիչ տեղեկատվական-վերլուծական ծրագրի ղեկավար[3]։
2011-2012 թվականներին՝ «TV-3 հեռուստաալիք» ՍՊԸ-ի ծրագրային դեպարտամենտի վավերագրական ֆիլմերի ավագ պրոդյուսեր[4]։
Զուգահեռաբար շարունակել է աշխատել Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու լրատվական գործակալությունում[2]։
Մասնակցել է ավելի քան 80 վավերագրական ֆիլմերի ստեղծմանը[1][5][6][7]։
2015 թվականի նոյեմբերին դարձել է Մշակույթի նախարարության կինեմատոգրաֆիայի դեպարտամենտի ղեկավարի խորհրդականը (ոչ անիմացիոն ֆիլմերի պետական աջակցության բաժնի գծով)[8]։ Նախկինում նման պաշտոն գոյություն չուներ[9]։
2016 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2018 թվականի հունվար՝ «Առաջին ալիք» ԲԸ սոցիալական և հրապարակախոսական ծրագրերի տնօրինության փոխտնօրեն[10]։
2018 թվականի հունվարի 17-ից մինչև 2020 թվականի հունվարի 21-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարարության կինեմատոգրաֆիայի դեպարտամենտի ղեկավար[11][12]։
2020 թվականի հունվարի 21-ից՝ Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարար։
Ընտանիք Խմբագրել
Ամուսնացած է, ամուսինը «Առաջին ալիքի» լրագրող և մեկնաբան Եվգենի Ալեքսանդրի Բարանովն է[13][14]։ Ունի որդի և դուստր[5]։
Ծանոթագրություններ Խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «3 канал - Телеведущие и журналисты»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008-02-22-ին։ Վերցված է 2020-01-21
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Ольга Любимова: Жизнь и смерть православного ТВ»։ www.pravmir.ru։ Վերցված է 2020-01-21
- ↑ «Премьера. "Контекст"»։ Культура։ 2010-12-19։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-04-10-ին։ Վերցված է 2020-04-10
- ↑ «Любимова Ольга Борисовна»։ Министерство культуры РФ։ 2020-01-22։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-06-ին։ Վերցված է 2020-01-22
- ↑ 5,0 5,1 «Биография нового министра культуры Ольги Любимовой»։ ՏԱՍՍ։ Վերցված է 2020-01-21
- ↑ «Ответы. Федор Хитрук, режиссер»։ Афиша։ 2005-04-11
- ↑ «Хитрук! Спасибо, что живой»։ Православный мир։ 2012-12-05
- ↑ «Ольга Любимова назначена и. о. руководителя департамента кинематографии Минкультуры»։ ՏԱՍՍ։ Վերցված է 2020-01-21
- ↑ «Предъявите ваши документы. Все сложно: итоги круглого стола о господдержке неигровых картин в 2014 году»։ Независимая газета։ 2015-11-25
- ↑ «В рамках 39-го ММКФ пройдёт IX питчинг дебютантов»։ Мир фестивалей։ 2017-06-07
- ↑ Назначен новый руководитель департамента кинематографии Минкульта // Профисинема
- ↑ ««Нам нужно либо денег, либо славы — а лучше и того и другого» Интервью Ольги Любимовой из Минкульта»։ МЕДУЗА։ meduza.io։ Վերցված է 2020-01-21
- ↑ Человек Михалкова из театральной династии
- ↑ «Начинается Великий пост — время, за которое нужно быть благодарным»։ Первый канал։ 2013-03-17