Օլգա Լյուբիմովա

	Օլգա Լյուբիմովա
Կուսակցություն՝	Միասնական Ռուսաստան
Կրթություն՝	Ռուսաստանի թատերական արվեստի համալսարան և Մոսկվայի պետական համալսարան
Մասնագիտություն՝	պետական ծառայող և քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր	դեկտեմբերի 31, 1980 (44 տարեկան)
Ծննդավայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ռուսաստան
Հայր	Բորիս Լյուբիմով
Մայր	Maria Shverubovich?
Olga Liubimova

Օլգա Լյուբիմովա (ռուս.՝ Ольга Борисовна Любимова, դեկտեմբերի 31, 1980(1980-12-31), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։ 2020 թվականի հունվարի 21-ից Ռուսաստանի Դաշնության Մշակույթի նախարար։

Կենսագրություն

Ավարտել է Մոսկվայի №1234 հանրակրթական դպրոցը՝ անգլերենի խորացված ուսուցմամբ^[1]։ 5-ից 7-րդ դասարանն ուսանել է Պատմա-բանասիրական ուղղափառ գիմնազիայում^[2]։

Սովորել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում և թատերագիտական ֆակուլտետում

Ուսումնառության ընթացքում ՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում պրակտիկա է անցել REN-TV, ՏՎԿ, «Նաշե Ռադիո», «Ռադիո Ռոքս» ռադիոկայաններում^[1]։

«Եվրոպա Պլյուս» ռադիոկայանի թղթակից^[1]։

2001 թվականից աշխատել է հեռուստատեսությունում։ Ի սկզբանե Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու լրատվական գործակալության արտադրության «Օրթոդոքս» ծրագրի թղթակից է, որը հեռարձակվել է ՏՎՑ հեռուստաալիքով։

2001-2009 թվականներին աշխատել է «երրորդ ալիքում»^[2]։ Այնուհետև եղել է «Ռեգիոն» (2003-2004) և «Ռուսական հայացք» (2003-2004, 2006-2009) ծրագրերի շեֆ-խմբագիրը։

2010 թվականի դեկտեմբերից 2011 թվականը եղել է «Մշակույթ» հեռուստաալիքի «Կոնտեքստ» ամփոփիչ տեղեկատվական-վերլուծական ծրագրի ղեկավար^[3]։

2011-2012 թվականներին՝ «TV-3 հեռուստաալիք» ՍՊԸ-ի ծրագրային դեպարտամենտի վավերագրական ֆիլմերի ավագ պրոդյուսեր^[4]։

Զուգահեռաբար շարունակել է աշխատել Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու լրատվական գործակալությունում^[2]։

Մասնակցել է ավելի քան 80 վավերագրական ֆիլմերի ստեղծմանը^[1]^[5]^[6]^[7]։

2015 թվականի նոյեմբերին դարձել է Մշակույթի նախարարության կինեմատոգրաֆիայի դեպարտամենտի ղեկավարի խորհրդականը (ոչ անիմացիոն ֆիլմերի պետական աջակցության բաժնի գծով)^[8]։ Նախկինում նման պաշտոն գոյություն չուներ^[9]։

2016 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2018 թվականի հունվար՝ «Առաջին ալիք» ԲԸ սոցիալական և հրապարակախոսական ծրագրերի տնօրինության փոխտնօրեն^[10]։

2018 թվականի հունվարի 17-ից մինչև 2020 թվականի հունվարի 21-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարարության կինեմատոգրաֆիայի դեպարտամենտի ղեկավար^[11]^[12]։

2020 թվականի հունվարի 21-ից՝ Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարար։

Ընտանիք

Ամուսնացած է, ամուսինը «Առաջին ալիքի» լրագրող և մեկնաբան Եվգենի Ալեքսանդրի Բարանովն է^[13]^[14]։ Ունի որդի և դուստր^[5]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 «3 канал - Телеведущие и журналисты». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 «Ольга Любимова: Жизнь и смерть православного ТВ». www.pravmir.ru. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ «Премьера. "Контекст"». Культура. 2010 թ․ դեկտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.
↑ «Любимова Ольга Борисовна». Министерство культуры РФ. 2020 թ․ հունվարի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 22-ին.
↑ ^5,0 ^5,1 «Биография нового министра культуры Ольги Любимовой». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ «Ответы. Федор Хитрук, режиссер». Афиша. 2005 թ․ ապրիլի 11.
↑ «Хитрук! Спасибо, что живой». Православный мир. 2012 թ․ դեկտեմբերի 5.
↑ «Ольга Любимова назначена и. о. руководителя департамента кинематографии Минкультуры». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ «Предъявите ваши документы. Все сложно: итоги круглого стола о господдержке неигровых картин в 2014 году». Независимая газета. 2015 թ․ նոյեմբերի 25.
↑ «В рамках 39-го ММКФ пройдёт IX питчинг дебютантов». Мир фестивалей. 2017 թ․ հունիսի 7.
↑ Назначен новый руководитель департамента кинематографии Минкульта // Профисинема
↑ ««Нам нужно либо денег, либо славы — а лучше и того и другого» Интервью Ольги Любимовой из Минкульта». МЕДУЗА. meduza.io. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ «Человек Михалкова из театральной династии». Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-29-ին. Վերցված է 2020-04-10-ին.
↑ «Начинается Великий пост — время, за которое нужно быть благодарным». Первый канал. 2013 թ․ մարտի 17.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օլգա Լյուբիմովա» հոդվածին։

[3kanal-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 «3 канал - Телеведущие и журналисты». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[pravmir-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 «Ольга Любимова: Жизнь и смерть православного ТВ». www.pravmir.ru. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[3] «Премьера. "Контекст"». Культура. 2010 թ․ դեկտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.

[4] «Любимова Ольга Борисовна». Министерство культуры РФ. 2020 թ․ հունվարի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 22-ին.

[tass-bio-5] 5,0 ^5,1 «Биография нового министра культуры Ольги Любимовой». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[6] «Ответы. Федор Хитрук, режиссер». Афиша. 2005 թ․ ապրիլի 11.

[7] «Хитрук! Спасибо, что живой». Православный мир. 2012 թ․ դեկտեմբերի 5.

[8] «Ольга Любимова назначена и. о. руководителя департамента кинематографии Минкультуры». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[9] «Предъявите ваши документы. Все сложно: итоги круглого стола о господдержке неигровых картин в 2014 году». Независимая газета. 2015 թ․ նոյեմբերի 25.

[10] «В рамках 39-го ММКФ пройдёт IX питчинг дебютантов». Мир фестивалей. 2017 թ․ հունիսի 7.

[11] Назначен новый руководитель департамента кинематографии Минкульта // Профисинема

[12] ««Нам нужно либо денег, либо славы — а лучше и того и другого» Интервью Ольги Любимовой из Минкульта». МЕДУЗА. meduza.io. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[13] «Человек Михалкова из театральной династии». Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-29-ին. Վերցված է 2020-04-10-ին.

[14] «Начинается Великий пост — время, за которое нужно быть благодарным». Первый канал. 2013 թ․ մարտի 17.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]