Վլադիմիր Գիլյարովսկի
Վլադիմիր Ալեքսեևիչ Գիլյասովսկի (ռուս.՝ Владимир Алексеевич Гиляровский, նոյեմբերի 26 (դեկտեմբերի 8), 1855 կամ դեկտեմբերի 8, 1853[1], Վոլոգդայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - հոկտեմբերի 1, 1935[2][1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս գրող, պատմագիր, լրագրող։ Ավելի հայտնի է իր նախահեղափոխական Մոսկվան (Մոսկվան և մոսկվացիները) հիշողությունների մեջ, որը նա առաջին անգամ 1926 թվականին հրապարակեց որպես գիրք։
Վլադիմիր Գիլյարովսկի | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | նոյեմբերի 26 (դեկտեմբերի 8), 1855 կամ դեկտեմբերի 8, 1853[1] |
| Ծննդավայր | Վոլոգդայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Վախճանվել է | հոկտեմբերի 1, 1935[2][1] |
| Վախճանի վայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Գերեզման | Նովոդեվիչյան գերեզմանոց |
| Մասնագիտություն | գրող, լրագրող, պատմաբան, բանաստեղծ և ռազմական գործիչ |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Ժանրեր | ակնարկ և պատմվածք |
| Գրական ուղղություններ | ռեալիզմ |
| Պարգևներ |   և  |
 | |
 Vladimir Gilyarovsky Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն խմբագրել
Վլադիմիր Գիլյարովսկին ծնվել է 1855 թվականի նոյեմբերի 26-ին, Ռուսաստանի Վոլոգդա քաղաքում։
Երկար ժամանակ համարում էին, որ Գիլյասովսկին ծնվել է 1853 թվականին, սակայն 2005 թվականին հայտնի է դարձել, որ հենց 1855 թվականն է նշված Սյամա գյուղի եկեղեցական չափողական գրքում, որտեղ կնքել են Վլադիմիրին, ով ծնվել է նոյեմբերի 26-ին և կնքվել նոյեմբերի 29-ին։ Արխիվային տվյալների համաձայն՝ տեղեկատուների և հանրագիտարանների սխալը կարող է պայմանավորված լինել Գիլյարովսկու հրապարակած հոդվածով 1928 թվականին, ինչպես ինքն է ասում, նվիրված իր 75- ամյակին։
1860 թվականին Գիլյարովսկու հայրը կառավարչի պաշտոն է ստացել Վոլոգդայում։ Նրա հայրը ծառայել է ոստիկանությունում[3][4]։
1915 թվականին Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկզբին գրել է, «Սիբիրյան հրաձիգներ»-ի քայլերթի տեքստը[5]։
Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո Գիլյարովսկին գրել է «Իզվեստիա», «Вечерняя Москва թերթերի, «Прожектор», «Огонёк» ամսագրերի համար։ Լույս են տեսնում նրա, Անգլիական ակումբից՝ «Հեղափոխության թանգարան» (1926 թվական), «Մոսկվան և Մոսկվացիները» (1931 թվական), «Մոսկվացու գրառումներ» (1931 թվական), «Ընկերներ և հանդիպումներ» (1934 թվական) գրքերը։ «Թատրոնի մարդիկ» գիրքը հրատարակվել է միայն Վլադիմիր Գիլյարովսկիի մահից հետո՝ 1941 թվականին։ Ծերունական հասակում Վլադիմիր Գիլյարովսկին համարյա կուրացել էր, բայց շարունակում էր ինքնուրույն գրել։
Հետաքրքիր փաստեր խմբագրել
2003 թվականին Ռուսաստանի կենտրոնական բանկը թողարկել է տասը հազար արծաթե մետաղադրամներ՝ նորմայում երկու ռուբլի՝ նվիրված Վլադիմիր Գիլյարովսկու ծննդյան 150-ամյակին։ Մետաղադրամի վրա ներկայացված էր նրա կյանքի տարիները՝ 1853-1935:
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги (ռուս.) / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 474—476. — ISBN 5-94848-245-6
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Гиляровский родился на два года позже, чем считалось
- ↑ Вологжане сегодня отмечают 150-летие со дня рождения своего известного земляка Владимира Гиляровского Արխիվացված 2006-01-10 Wayback Machine // newsvo.ru
- ↑ Վլադիմիր Գիլյարովսկի: Սիբիրյան հրաձիքներ»-ի քայլերթ։
Գրականություն Գիլյարովսկու մասին խմբագրել
- Гура В. В. Жизнь и книги «дяди Гиляя». — Вологда, 1959.
- Морозов Н. И. Сорок лет с Гиляровским. — М., 1963.
- Киселёва Е. Г. В. А. Гиляровский и художники. 2-е изд. — Л., 1965.
- Лобанов В. М. Столешники дяди Гиляя. — М., 1972.
- Киселева Е. Рассказы о дяде Гиляе. — М., 1983.
- Есин Б. И. Репортажи В. А. Гиляровского. — М., 1985.
- Митрофанов А. Гиляровский. — М.: Молодая гвардия, 2008. — (Серия «ЖЗЛ») — С. 336. — ISBN 978-5-235-03076-3
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վլադիմիր Գիլյարովսկի» հոդվածին։ |