Վիքիպեդիա

Վալերի Բոլոտով

Վալերի Բոլոտով (ռուս.՝ Вале́рий Дми́триевич Бо́лотов, փետրվարի 13, 1970(1970-02-13), Տագանրոգ, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - հունվարի 27, 2017(2017-01-27)[1], Մոսկվա, Ռուսաստան), չճանաչված Լուգանսկի Ժողովրդական հանրապետության հասարակական, ռազմական և պետական գործիչ[3]։ Լուգանսկի շրջանի Ռազմաօդային ուժերի վետերանների միության նախագահ։

Վալերի Բոլոտով
 
Կուսակցություն՝ Միասնական Ռուսաստան և Ռուսաստանի Դաշնության կոմունիստական կուսակցություն
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և ռազմական գործիչ
Ծննդյան օր փետրվարի 13, 1970(1970-02-13)
Ծննդավայր Տագանրոգ, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանի օր հունվարի 27, 2017(2017-01-27)[1] (46 տարեկան)
Վախճանի վայր Մոսկվա, Ռուսաստան
Թաղված Khimkinskoye cemetery
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ,  Ուկրաինա և  Լուգանսկի Ժողովրդական Հանրապետություն
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Հայտնի է դարձել 2014 թվականի ապրիլին Ուկրաինայի հարավ-արևելքում տեղի ունեցած բողոքի ակցիաներում, կոչ է արել պայքարի մեջ մտել ուկրաինական իշխանությունների դեմ, մասնակցել է նաև Լուգանսկի շրջանի անվտանգության ծառայության գրասենյակի զինված առգրավմանը։ 2014 թվականի ապրիլի 21-ից Լուգանսկի շրջանի ժողովրդական մարզպետն էր։ Հարավարևելյան բանակի հրամանատարներից մեկը։ Եղել է Ռուսաստանի Դաշնության կոմունիստական կուսակցության անդամ[4]։

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1970 թվականի փետրվարի 13-ին Տագանրոգում։ 1974 թվականին ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Լուգանսկի մարզի Ստախանով քաղաք։ Սովորել է համար 18 դպրոցում։ 1988 թվականին զորակոչվել է բանակ[5]։ Նրա խոսքերով ծառայությունն անցել է 103-րդ գվարդիական օդա-դեսանտային դիվիզիայում` Թբիլիսիում, Երևանում և Լեռնային Ղարաբաղում, ունեցել է մարտական փորձ։ Եղել է պահեստային ավագ սերժանտ։

Ծառայությունից հետո ստացել է երկու բարձրագույն կրթություն` տնտեսական եւ ինժեներա-տեխնիկական։

Լուգանսկի մարզում Ուկրաինայի անվտանգության ծառայություն գրավում խմբագրել

2014 թվականի ապրիլի 5-ին հրապարակվել է մի տեսանյութ, որտեղ Բոլոտովը, ներկայացնելով իր անունը, հաղորդել է Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության մի խումբ ընդդիմադիրների ձերբակալության մասին և կոչ արել Ուկրաինայի հարավ-արևելքի բնակիչներին ապրիլի 6-ին «բացահայտ դիմակայել»[6]։ Ապրիլի 6-ին Լուգանսկի մարզում մարդիկ գրավեցին Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության շենքը։ Բոլոտովը հանդիսանում էր գրավման ակտիվ մասնակիցներից մեկը[6]։

Լուգանսկի մարզպետի ընտրություն խմբագրել

2014 թվականի ապրիլի 21-ին Լուգանսկի մարզի բնակիչների Ժողովրդական ժողովում Բոլոտովը ընտրվեց Լուգանսկի մարզպետի պաշտոնակատար։ Նոր պաշտոնում նրա առաջին գործողություններից մեկը եղել է Լուգանսկի շրջանի դատական համակարգի եւ իրավապահ մարմինների վերադասավորության մասին Լուգանսկի նոր ժողովրդական խորհուրդը, որը նախատեսվում էր ձևավորել առաջիկայում[7]։

Հարավարևելյան բանակի հրամանատարներից մեկն էր։

2014 թվականի ապրիլի 29-ին ներառվել է ԵՄ պատժամիջոցների ցուցակում[8], այնուհետև՝ Կանադայի եւ ԱՄՆ-ի պատժամիջոցների ցուցակներում[9]։

Մայիսի 13-ին Բոլոտովի դեմ մահափորձ է իրականացվել[10]։

Լուգանսկի ժողովրդական հանրապետության ղեկավար խմբագրել

2014 թվականի մայիսի 18-ին Հանրապետական ժողովի (Գերագույն խորհրդի) առաջին նիստում նա ընտրվեց Լուգանսկի ժողովրդական հանրապետության ղեկավար։ Ուկրաինայի տարածքային ամբողջականության և անձեռնմխելիության ոտնձգության մեղադրանքով նա ձերբակալվել է Ուկրաինայի Անվտանգության ծառայության հետաքննության վարչության կողմից[11]։

2014 թվականի օգոստոսի 14-ին հայտարարեց ժամանակավոր հրաժարականի մասին` վկայակոչելով վնասվածքների հետևանքները[12]։ Այնուհետև նա մեկնել է Մոսկվա, որտեղ զբաղվել է ԼԺՀ-ի համար մարդասիրական օգնության կազմակերմամբ։

2016 թվականի դեկտեմբերին վերջին հարցազրույցում նա մեղադրանք է ներկայացրել հանրապետության այժմյան ղեկավար Իգոր Պլոտնիցկին՝ իրեն Պաշտպանության նախարարի պաշտոնից հեռացնելու և դավաճանության համար։ Մինչեւ կյանքի վերջը նա հավատում էր Նոր Ռուսաստանի գաղափարին` որպես երկու ինքնահռչակ պետություն` Դոնեցկի և Լուգանսկի ժողովրդական հանրապետություններին, իշխանության դեմ նրանց պայքարին[13]։

Մահ խմբագրել

Նա մահացել է 2017 թվականի հունվարի 27-ին, Մոսկվայի իր տանը, նախնական տվյալներով` հանկարծակի` սրտային անբավարարության հետևանքով[14][15][16][16][17]։ Սակայն, ըստ իրավապահ մարմինների թարմացված տվյալների, Բոլոտովի մոտ սրտի կաթվածի նշաններ չեն եղել, սակայն հետո հայտնաբերվել է, որ նա ունեցել է անոթների փոքր աթերոսկլերոտիկ շերտեր[18]։ Նրա մահից առաջ Բոլոտովը բողոքել է իր կնոջը` Ելենային, որ ինքնազգացողությունը կտրուկ վատացել է, նախորդ օրը երկու տղամարդկանց ընկերակցությամբ մի բաժակ սուրճ խմելուց հետո, որը տեղի է ունեցել ԲԿՄԱ Սառույցի պալատի շենքում «Կարմիր մեքենա» սպորտային բարում[19]։ Ավելի ուշ հայտնի դարձավ, որ Բոլոտովը հանդիպել է ԼԺՀ-ի նախկին նախագահի նախկին խորհրդական Ալեքսեյ Կարինինի եւ Վալերի Ալեքսանդրովիչի («Սանիչ») հետ, և հանդիպման ժամանակ հրաժարվել է երեխայից։ Այս մասին ասել է «Սանիչը»` նշելով, որ հանդիպման առաջարկը եկել է Բոլոտովի կողմից[20]։

Հուղարկավորությունը նախատեսված էր հունվարի 31-ին Մոսկվայի Մաշկինի գերեզմանատանը[21], սակայն հետաձգվել է մի քանի ժամով նրա այրու` Ելենա Բոլոտովայի կասկածանքների, հնարավոր թունավորումների եւ թմրամիջոցների առկայության դատաբժշկական փորձաքննության համար[18]։ Ըստ BBC-ի, Բոլոտովը թաղվել է հունվարի 31-ին, հրատարակությունը հրապարակել է թաղման տեսահոլովակը[22]։

Ամուսնացած է եղել, ունի երկու երեխա, ծնված` 2001 եվ 2008 թվականներին[23][24]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Умер первый глава ЛНР Валерий Болотов — 2017.
  2. ↑ https://geroi.dobro-support.ru/hero/27
  3. ↑ «Самопроголошені республіки у Донецькій та Луганській областях кваліфіковано як терористичні організації». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
  4. ↑ «Официальный сайт газеты "Советская Россия" от 31.01.2017». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 9-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
  5. ↑ Кто он - народный губернатор Луганщины? // Наша газета. — 2014, 24 апреля.
  6. ↑ 6,0 6,1 Вербицкая, С. Кто возглавил протесты в Луганске. Активисты Юго-Востока в лицах // News Daily. — 2014, 23 апреля. Архивировано из первоисточника 27 Ապրիլի 2014.
  7. ↑ Народный губернатор Луганщины Болотов пообещал взять милицию под контроль // НТВ. — 2014, 21 апреля.
  8. ↑ Филипенок, А., Федотова, А. ЕС обнародовал новый санкционный список против России Արխիվացված 2014-05-01 Wayback Machine. РБК, 29.04.2014.
  9. ↑ США ввели санкции против главарей террористов-сепаратистов на Донбассе и в Крыму. ТСН.
  10. ↑ На народного губернатора Луганской области совершено покушение. ИТАР-ТАСС.
  11. ↑ «МВС України — Особи, які переховуются від органів влади — Болотов Валерий Дмитриевич». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 23-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
  12. ↑ Лидер ЛНР Валерий Болотов подал в отставку из-за ранения // Российская газета
  13. ↑ Марина Воронцова «Я приехал в Россию из Луганска в футболке и шлёпанцах». Последнее интервью Валерия Болотова // Росбалт. — 8 декабря 2016.
  14. ↑ [1]
  15. ↑ «Умер первый глава ЛНР». Lenta.ru. 2017 թ․ հունվարի 27. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 27-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 Умер первый глава ЛНР Валерий Болотов
  17. ↑ «СМИ узнали причину смерти первого главы ЛНР Валерия Болотова». Росбизнесконсалтинг. 2017 թ․ հունվարի 28. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 28-ին.
  18. ↑ 18,0 18,1 Судмедэксперты проверяют кровь Болотова на наличие ядов
  19. ↑ Жена первого главы ЛНР Болотова подозревает, что его отравили чашкой кофе
  20. ↑ http://graniru.org/Politics/World/Europe/Ukraine/m.258470.html
  21. ↑ «Первого главу ЛНР Болотова похоронят на Машкинском кладбище в Москве». Росбизнесконсалтинг. 2017 թ․ հունվարի 30. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 30-ին.
  22. ↑ В Москве похоронили первого лидера «ЛНР» Болотова
  23. ↑ Кто они, «народные губернаторы»: Харьков возглавил автослесарь, а Луганск — десантник // Комсомольская правда. — 2014, 23 апреля.(չաշխատող հղում)
  24. ↑ http://dn.depo.ua/rus/lugansk/hto-takiy-valeriy-bolotov-pershiy-ochilnik-luganskih-28112015122800

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վալերի_Բոլոտով&oldid=9538172» էջից