Ստիրոլ, ֆենիլէթիլեն, վինիլբենզոլ, արոմատիկ ածխաջրածին, բնորոշ հոտով անգույն հեղուկ, հալման ջերմաստիճանը՝ -30,6°C, եռմանը՝ 145,2 °C, խտությունը՝ 906 կգ/մ³ (20 °C)։ Ջրում քիչ է լուծվում (0,05%), խառնվում է օրգանիզմի լուծիչների մեծ մասի հետ։ Հեշտությամբ օքսիդանում է, պոլիմերվում կամ համապոլիմերվում է տարբեր մոնոմերների հետ։ Պոլիմերումը կատարվում է սենյակի ջերմաստիճանի պայմաններում (երբեմն պայթյունով), այդ պատճառով ստիրոլը կայունացնում են հակաօքսիդիչներով (օրինակ՝ հիդրոքինոնով և այլն)։ Արդյունաբերության մեջ ստիրոլ ստանում են էթիլբենզոլի դեհիդրմամբ, ջրային գոլորշիների հոսքում՝ 500-600 °C։ Կիրառվում է հիմնականում պոլիստիրոլի, ինչպես նաև տարբեր համապոլիմերների, այդ թվում բուտադիեն-ստիրոլային կաուչուկների, պոլիէսթերային խեժերի, և այլնի ստացման համար։ Ստիրոլի գոլորշիները գրգռում են լորձաթաղանթները, սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան օդում 5 մգ/մ³ է։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 141)։
