Սպիտակաբերան խխունջ
| Սպիտակաբերան խխունջ | |
 Սպիտակաբերան խխունջ | |
| Դասակարգում | |
| Թագավորություն | Կենդանիներ (Animalia) |
| Տիպ/Բաժին | Փափկամարմիններ (Mollusca) |
| Ենթատիպ | Conchifera |
| Դաս | Փորոտանիներ (Gastropoda) |
| Ընտանիք | Տափակ խխունջներ (Planorbidae) |
| Տրիբա | Planorbini |
| Ցեղ | Anisus |
| Տեսակ | Սպիտակաբերան խխունջ (A. leucostoma) |
| Միջազգային անվանում | |
| Anisus leucostoma | |
| Կարգավիճակ | |
Հատուկ պահպանության կարգավիճակ՝  Քիչ մտահոգող տեսակ | |
Սպիտակաբերան խխունջ (լատին․՝ Anisus leucostomus), տափակ խխունջների ընտանիքին պատկանող փափկամարմին կենդանի։ Գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն խմբագրել
Սկավառակաձև խեցին 6 դանդաղ աճող պտույտներով է։ Վերջին պտույտը 1,5 անգամ նախավերջինից լայն է և գտնվում է ելանցքի մոտ` ներքևում։ Խեցին ունի 1,2 մմ բարձրություն և 7 մմ լայնություն[1]։
Տարածվածություն խմբագրել
Տարածված է Սիբիրում, Բայկալում և Լենա գետի ավազանում։ Հայաստանում հայտնի է Փարաքար գյուղի մոտակայքում (Արմավիրի մարզ)[1]։
Էկոլոգիա խմբագրել
Ապրում է ժամանակավոր, ամռանը չորացող, մանր ջրամբարներում։ Կենսաբանական առանձնահատկությունները հայտնի չեն[1]։
Պահպանություն խմբագրել
Տեսակը, որի վերջին հավաքը եղել 1925 թվականին, բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով ներկայումս գնահատվում է որպես կրիտիկական վիճակում գտնվող տեսակ։ Հայաստանից հավաքված է միայն մեկ նմուշ։
Տեսակին սպառանացող հիմնական վտանգներից է՝ լանդշաֆտի գյուղատնտեսական յուրացմամբ պայմանավորված ապրելավայրերի ոչնչացումը։
Պահպանության միջոցառումներ չեն իրականացվում[1]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սպիտակաբերան խխունջ» հոդվածին։ |