Մյուլլեր
Լուիս Անտոնիո Կորրեա դա Կոստա (բրազ.-պորտ.՝ Luís Antônio Corrêa da Costa; հունվարի 31, 1966[1], Կամպու Գրանդի, Բրազիլիա), ավելի հայտնի է որպես Մյուլլեր[2] (գերմ.՝ Müller), բրազիլացի ֆուտբոլիստը հանդես է եկել հարձակվողի դիրքում: 1994 թվականի աշխարհի չեմպիոն։ «Սան Պաուլոյի» կազմում գոլերի քանակով (158 գնդակ) զբաղեցնում է 7-րդ տեղը ակումբի պատմության մեջ:
Քաղաքացիությունը | Բրազիլիա | ||
---|---|---|---|
Ծննդյան ամսաթիվ | հունվարի 31, 1966[1] (58 տարեկան) | ||
Ծննդավայր | Կամպու Գրանդի, Բրազիլիա | ||
Հասակ | 178 սանտիմետր | ||
Քաշ | 80 կիլոգրամ | ||
Դիրք | հարձակվող | ||
| |||
| |||
| |||
| |||
|
Կարիերա
Մյուլլերը կարիերան սկսել է «Սան Պաուլու» ակումբում 1984 թվականին և հանդես է եկել նրա կազմում մինչև 1987 թվականը՝ հաղթելով Սան Պաուլոյի երկու առաջնություններում և Բրազիլիայի առաջնությունում, ինչպես նաև դառնալով ազգային հավաքականի խաղացող, որի կազմում նա մեկնել է 1986 թվականի Աշխարհի առաջնություն, որտեղ արդեն իսկ մրցաշարում տեղ է գրավել թիմի մեկնարկային կազմում։
1988 թվականին Մյուլլերը տեղափոխվեց իտալական «Տորինո»։ Չնայած այն հանգամանքին, որ բրազիլացին յուրաքանչյուր երրորդ խաղում գոլի հեղինակ է դարձել հետնապահ թիմում, դա չի փրկել թուրինյան ակումբին «Սերիա B» դուրս գալուց:
1991 թվականին Մյուլլերը վերադարձավ «Սան Պաուլու»՝ թիմի հետ հաղթելով ևս երկու նահանգային առաջնություն և Բրազիլիայի առաջնություն։ Բայց ակումբը ամենամեծ հաջողություններին հասավ միջազգային ասպարեզում՝ նվաճելով Լիբերտադորեսի երկու գավաթ և միջմայրցամաքային երկու գավաթ, որոնցից երկրորդում Մյուլլերի գոլը հաղթանակ պարգևեց Սան Պաուլոյին «Միլանի» հետ խաղում, և Մյուլլերը ճանաչվեց հանդիպման լավագույն խաղացող:
1995 թվականին Մյուլլերը մեկնել է արտագնա աշխատանքի ճապոնական «Կասիվա Ռեյսոլ» ակումբում։ Մեկ տարի անց վերադառնալով Բրազիլիա՝ Մյուլլերը տեղափոխվեց «Պալմեյրաս»՝ թիմի հետ նվաճելով իր վերջին պետական տիտղոսը: 1996 թվականին «Պալմեյրասը» առաջնությունում գոլերի քանակով ռեկորդ սահմանեց՝ խփելով 100 գնդակ, որոնց մի մասը բաժին հասավ Մյուլլերին։
«Պալմեյրասից» հետո Մյուլլերը խաղացել է «Սան Պաուլուում»՝ այլևս ցույց չտալով իր նախկին խաղամակարդակը, և իտալական «Պերուջայում», որի կազմում անցկացրել է ընդամենը 6 հանդիպում: 1997 թվականին Մյուլլերը տեղափոխվեց «Սանթոս», որտեղ խաղում էր երկու տարի, սակայն ոչ մի տիտղոսի չհասավ։ Այնուհետև Մյուլլերը տեղափոխվեց «Կրուզեյրո»՝ ակումբի հետ նվաճելով մի քանի գավաթ:
Ավելի ուշ Մյուլլերը խաղացել է «Կորինթիանսում», «Սան Կաետանոյում», «Տուպիում», «Պորտուգեզա Դեսպորտոսում» և «Իպատինգայում»։
Ֆուտբոլիստի կարիերան ավարտելուց հետո Մյուլլերը դարձել է հեռուստամեկնաբան, աշխատել է TV Bandeirantes հեռուստաալիքում, այդ թվում նաև 2006 թվականի աշխարհի առաջնության խաղերում։ Մրցաշարից անմիջապես հետո Մյուլլերը նշանակվել է «Սանտո Անդրե» ակումբի գործադիր տնօրենի պաշտոնում՝ 5 տարի ժամկետով։
Ձեռքբերումներ
Թիմային
- Մ-20 աշխարհի չեմպիոն՝ 1985
- Սան Պաուլու նահանգի չեմպիոն՝ 1985, 1987, 1991, 1992, 1996
- Բրազիլիայի չեմպիոն՝ 1986, 1991
- Ռոուզի գավաթակիր՝ 1987
- Լիբերտադորեսի գավաթակիր՝ 1992, 1993
- Միջմայրցամաքային գավաթակիր՝ 1992, 1993
- Լիբերտադորեսի սուպերգավաթակիր ՝ 1993
- Աշխարհի չեմպիոն՝ 1994
- Մինաս Ժերայսի չեմպիոն՝ 1998
- Հարավային Ամերիկայի Ռեկոպայի սեփականատեր՝ 1999
- Սուլ-Մինասի գավաթակիր՝ 2001
Անձնական
- Բրազիլիայի առաջնության լավագույն ռմբարկու՝ 1987
- Միջմայրցամաքային գավաթի լավագույն խաղացող՝ 1992
- Բրազիլիայի առաջնության արծաթե գնդակի դափնեկիր՝ 1997
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
- ↑ Это прозвище было взято футболистом в честь великого немецкого бомбардира Герда Мюллера
Արտաքին հղումներ
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մյուլլեր» հոդվածին։ |