Էմմա Բոնինո
Էմմա Բոնինոն (իտալ.՝ Emma Bonino, մարտի 9, 1948[2], Բրա, Կունեո, Պիեմոնտ, Իտալիա), իտալացի պետական և քաղաքական գործիչ։ Իտալիայի արտաքին գործերի նախարար 2013 թվականի ապրիլից 2014 թվականի փետրվար։
| Էմմա Բոնինո իտալ.՝ Emma Bonino | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Արմատական կուսակցություն |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Բոկոնիի համալսարան (1972) |
| Գիտական աստիճան՝ | դափնեկիր[1] |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ |
| Դավանանք | աթեիզմ |
| Ծննդյան օր | մարտի 9, 1948[2] (76 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Բրա, Կունեո, Պիեմոնտ, Իտալիա |
| Քաղաքացիություն |  Իտալիա
|
| Ի ծնե անուն | իտալ.՝ Emma Bonino |
| Կայք՝ | emmabonino.it |
| Պարգևներ | |
Կենսագրություն խմբագրել
Ավարտել է ժամանակակից լեզուների և գրականության ֆակուլտետը Միլանյան Բոկոնի համալսարանում 1972 թվականին։ 1975 թվականին հիմնել է Տեղեկատվական կենտրոն ստերիլիզացման և աբորտների հարցերով (Centro informazione sulla sterilizzazione e l ' aborto), 1976 թվականին ընտրվել է Իտալիայի պատգամավորների Պալատ Արմատական կուսակցության ցուցակով և գլխավորել կուսակցական խմբակցությունը, ինչպես նաև մտել է կուսակցության ղեկավարություն։ 1979 թվականին ընտրվել է Եվրոպական խորհրդարանի և հետագայում մի քանի անգամ վերընտրվել է, մնալով պատգամավոր մինչև 2006 թվականը։ Արմատական կուսակցության հակաազգային արմատական կուսակցության վերափոխումից հետո՝ 1989 թվականին դարձել է նրա նախագահը և մնացել է այդ պաշտոնում մինչև 1993 թվականը[5]։
Երկար տարիներ Բոնինոն համագործակցել է Արմատական կուսակցության ականավոր գործիչ Մարկո Պանելայի հետ, որի հետ 1970-ական թվականներից մասնակցել է ընտրական քարոզարշավներին։ 1994 թվականին Պանելիի ցուցակը ստացել է Եվրոպական խորհրդարանի ընտրություններում հավաքել է 2,1 տոկոս ձայն ապահովելով 2 պատգամավորական տեղեր։ 1996 թվականին ցուցակը նոր անվանումով՝ Պանելա-Զգաբրի, Իտալիայի խորհրդարանական ընտրություններում հավաքում է միայն 1.9% ձայն, իսկ նոր եվրոպական ընտրություններում՝ 1999 թվականին նա գնաց արդեն որպես Բոնինոի ցանկ, հավաքելով Իտալիայում 8,5 տոկոսը, ինչը ապահովել է տարեկան 7 տեղ Եվրախորհրդարանում[6]։
1995 թվականից 1999 թվականներին եղել է եվրահանձնակատար ձկնորսության, մարդասիրական օգնության և սպառողների պաշտպանության հարցերով (1997 թվականին իր իրավասության մեջ է մտնում սպառողների առողջության պաշտպանության և պարենային անվտանգության խնդիրները)[7]։ 1997 թվականին Եվրամիության պատվիրակության կազմում այցելել է Աֆղանստանի մայրաքաղաք Քաբուլ, որը այն ժամանակ գտնվում էր Թիլիբան շարժման հսկողության տակ, այցելել է հիվանդանոցներ կանանց վիճակին ծանոթանալու համար։ 1997 թվականի սեպտեմբերի 30-ին Բոնինոն և պատվիրակության մյուս 18 անդամներ, այդ թվում CNN-ի թղթակից Քրիստիան Ամանպուրը, երեք ժամ անց ձերբակալվել են թալիբների պարեկների կողմից, բայց հետո ներողություն հայցելով ազատ են արձակվել[8]։
2001 թվականին Բոնինոն և Պանելլան դարձան Իտալական արմատականների նոր ազատատենչ կուսակցության առաջատար անադամ, 2005 թվականին այդ կառույցը մտավ նոր կրթություն մեջ՝ Վարդը ափի մեջ, որը 2006 թվականին կոալիցիա է կազմել, իսկ 2007 թվականին դադարեցրել է գոյությունը[9], որից հետո Պանելան և Բոնինոն վերականգնեցին իրենց նախկին կուսակցությունը Իտալական արմատականներ[10][11]։
Աշխատել է կառավարության երկրորդ Պրոդում որպես եվրոպական գործերի և միջազգային առևտրի նախարար 2006 թվականից 2008 թվականներին։
2008 թվականին ընտրվել է Իտալիայի Սենատում, որտեղ, մնալով արմատական մտավ Դեմոկրատական կուսակցության շարքերը. Դարձել է ոչ կառավարական կազմակերպությունների կազմակերպիչներից մեկը։ Չկա խաղաղություն առանց արդարության (Non c ' è Pace Senza Giustizia), որը կազմակերպում է միջազգային արշավ ընդդեմ կանանց թլպատման, և "ձեռքերդ հեռու Կայէնից" (Nessuno Tocchi Caino), որը դեմ է մահապատժին, խոշտանգումներին. Հոգաբարձուների խորհրդի անդամ է Եվրոպական խորհրդի միջազգային հարաբերություններում. 2008-2013 թվականներին եղել է Սենատի փոխնախագահ[7][12]։
2013-2014 թվականներին զբաղեցրել է Լետտայի կառավարության արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնը։ Նոր պաշտոնում պահպանել է հավատարմությունը նախկին համոզմունքներին, հատուկ ուշադրություն դարձնելով, մարդու իրավունքների և միջազգային արդարության սկզբունքերին։ Եվրոտաղանդիզմի քաղաքականությանը նույնպես տեղ էր տալիս ավելի քան միայն անվտանգության ապահովման միջոցներին։ Այդուհանդերձ, Ագն-ի Բյուդջեն այդ տարիներին կազմել է պետական ծախսերի մոտ 0,2%-ը՝ միջոցների սղության պատճառով փակվում էին հյուպատոսությունները և աշխատակազմը կրճատվում էր։ Խնայված միջոցների հաշվին բացվում է իտալական դեսպանատների նոր շենքերը Թուրքմենստանում, Վիետնամում և մի քանի այլ պետություններում։ Եթե Մեծ Բրիտանիայի ներդրումները Սիրիայում կազմել են շուրջ 150 մլն ԱՄՆ դոլար, ապա Իտալիայի ներդրումները 38 մլն, ինչը նվազեցնում է իր քաղաքական նշանակությունը այս տարածաշրջանում։ Ֆինանսական խնդիրներ անդրադարձել են նաև տնտեսական մրցունակության համար։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 https://storia.camera.it/deputato/emma-bonino-19480309/leg-repubblica-XV#nav
- ↑ 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ quirinale.it (իտալ.)
- ↑ https://cavavub.be/nl/eredoctoraten
- ↑ «Emma Bonino». Argomenti (իտալերեն). il Sole 24 ORE. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 19-ին.
- ↑ Vittorio Bufacchi, Simon Burgess Italy since 1989: Events and Interpretations. — Springer, 2016. — P. XVII. — ISBN 9780230596030
- ↑ 7,0 7,1 «Bonino, Emma». Enciclopedie on line (իտալերեն). Treccani. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 19-ին.
- ↑ «Paura per Emma Bonino. Tre ore in mano ai Taliban» (իտալերեն). la Repubblica. 1997 թ․ սեպտեմբերի 30. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 20-ին.
- ↑ André Krouwel Party Transformations in European Democracies. — SUNY Press, 2012. — P. 323. — ISBN 9781438444819
- ↑ «Radicali: da oggi quattro giorni congresso nazionale a Padova» (իտալերեն). Agenzia giornalistica Italia. 2007 թ․ նոյեմբերի 1. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 21-ին.
- ↑ Marco Plutino (2015 թ․ հուլիսի 6). «L'ultima battaglia dei radicali italiani» (իտալերեն). Huffington Post. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 21-ին.
- ↑ «Emma Bonino» (իտալերեն). Huffington Post. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հունիսի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 19-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմմա Բոնինո» հոդվածին։ |