Ջրախոզուկ (լատին․՝ Hydrochoerus hydrochaeris), կրծողների կարգի, ջրախոզուկների ընտանիքի կաթնասուն կենդանի։ Ընտանիքի միակ տեսակն է, ժամանակակից ամենամեծ կրծողը։ Նրա մերձավոր ազգականների թվում են ծովախոզուկները և ժայռերի խոռոչները, և այն ավելի հեռու կապված է ագուտիի, շինշիլայի և նուտրիայի հետ։ Կապիբարաները շատ սոցիալական կենդանիներ են և սիրում են լինել խմբերում։ Խմբերը մեծ են, և այն կարող է ունենալ 100 կամ ավելի կապիբարա։

Ջրախոզուկ
Ջրախոզուկ
Գիտական դասակարգում
Թագավորություն Կենդանիներ
Տիպ Քորդավորներ
Դաս Կաթնասուններ
Կարգ Կրծողներ
Ընտանիք Ջրախոզուկներ
Ցեղ Ջրախոզուկներ
Տեսակ Ջրախոզուկ
Լատիներեն անվանում
Hydrochoerus hydrochaeris
Հատուկ պահպանություն
Արեալ
պատկեր


Դասակարգումը
Վիքիցեղերում


Պատկերներ
Վիքիպահեստում




Ջրախոզուկի գանգը

Նկարագրություն խմբագրել

Հասուն կապիբարաների երկարությունը հասնում է 106-ից 134 սմ-ի (3,48-ից 4,40 ոտնաչափ), բարձրությունը 50-ից 62 սմ (20-ից 24 դյույմ) է թևերի մոտ և սովորաբար կշռում է 35-ից 66 կգ (77-ից 146 ֆունտ), միջինում։ Վենեսուելայի լանոսներում 48,9 կգ (108 ֆունտ)։ Էգերը մի փոքր ավելի ծանր են, քան արուները։ Ամենաբարձր գրանցված կշիռները 91 կգ (201 ֆունտ) են Բրազիլիայից վայրի էգերի համար և 73,5 կգ (162 ֆունտ) վայրի արու համար Ուրուգվայից։ Մարմինը պատված է կոշտ, շիկագորշ, նոսր մազերով։ Վերջավորությունները երկար են։ Մատները միացած են լողաթաղանթով և վերջանում են կճղակաձև ճանկերով։ Գլուխը երկարավուն է, դունչը՝ բութ։ Պոչ չունի[1]։

Էկոլոգիա խմբագրել

Տարածված է Կենտրոնական և Հարավային Ամերիկայի մերձարևադարձային անտառների գետերի ու լճերի ափին։ Նրանք ապրում են խիտ անտառներով, ջրային մարմինների մոտ, ինչպիսիք են լճերը, գետերը, ճահիճները, լճակները և ճահիճները, ինչպես նաև ողողված սավաննաներում և արևադարձային անձրևային անտառների գետերի երկայնքով։ Նրանք հիանալի լողորդներ են և կարող են միաժամանակ պահել իրենց շունչը ջրի տակ մինչև հինգ րոպե։ Գերությունից շատ փախածների կարելի է գտնել նաև աշխարհի նմանատիպ ջրային միջավայրերում։ Տեսանելիությունը բավականին տարածված է Ֆլորիդայում, թեև բազմացման պոպուլյացիան դեռ հաստատված չէ[2]։

Դիետա խմբագրել

Կապիբարաները խոտակեր են։ Սնվում է ջրային բույսերով։ Լավ լողում է և սուզվում։ Չոր սեզոնի ընթացքում նրանք ուտում են բույսերի ավելի մեծ տեսականի, քանի որ ավելի քիչ բույսեր կան։ Մինչ նրանք խոնավ սեզոնին խոտ են ուտում, չոր սեզոնին ստիպված են լինում անցնել ավելի առատ եղեգների[3]։

Վերարտադրություն խմբագրել

Զուգավորման ժամանակ էգն ունի առավելություն և զուգավորման ընտրություն։ Կապիբարաները զուգավորվում են միայն ջրում, իսկ եթե էգը չի ցանկանում զուգավորվել որոշակի արուի հետ, նա կա՛մ սուզվում է, կա՛մ թողնում է ջուրը։ Հղիությունը 4 ամիս է, ծնվում են 2–5 լրիվ զարգացած ձագեր։ Ապրում է խմբերով[4]։


Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 9, էջ 525  
  1. «What Is Capybara - A compete capybara guide». What Is Capybara (ամերիկյան անգլերեն). 2023 թ․ փետրվարի 24. Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 17-ին. {{cite web}}: |first= missing |last= (օգնություն)
  2. «Nonindigenous Aquatic Species». nas.er.usgs.gov. Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 17-ին.
  3. «Capybara | Roswell, NM». www.roswell-nm.gov. Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 17-ին.
  4. Jirik, Kate. «LibGuides: Capybaras (Hydrochoerus spp.) Fact Sheet: Reproduction & Development». ielc.libguides.com (անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ փետրվարի 17-ին.