Վիքիպեդիա

Մտքերս լուռ են

ուկրաինացի ռեժիսոր Անտոնիո Լուկիչի նկարահանված ուկրաինական լիրիկական կատակերգություն

«Մտքերս լուռ են» (անգլ.՝ «My Thoughts Are Silent», ուկրաիներեն՝ «Мої думки тихі»), 2019 թվականին ուկրաինացի ռեժիսոր Անտոնիո Լուկիչի նկարահանած ուկրաինական քնարական կատակերգություն։ Ժապավենը դարձել է Լուկիչի դեբյուտային գեղարվեստական ֆիլմը։ Առաջին անգամ ցուցադրվել է 2019 թվականի հուլիսի 4-ին Կարլովի Վարիի 54-րդ միջազգային կինոփառատոնի EastofWest՝ «Արևելք արևմուտք» բաժնում, որտեղ «Մտքերս լուռ են» ֆիլմն արժանացել է ժյուրիի հատուկ մրցանակի[2]։ Ֆիլմը թողարկվել է ուկրաինական կինովարձույթում 2020 թվականի հունվարի 16-ին։

Մտքերս լուռ են
ուկրաիներեն՝ Мої думки тихі
Երկիր Ուկրաինա
Ժանրկինոկատակերգություն, դրամա և ռոուդ-մուվի
Թվականհուլիսի 4, 2019[1] և հուլիսի 18, 2019[1]
Լեզուուկրաիներեն
ՌեժիսորԱնտոնիո Լուկիչ
Սցենարի հեղինակԱնտոնիո Լուկիչ
ԴերակատարներԻրմա Վիտովսկայա և Andri Lidagovski?
Պատմվածքի վայրՈւկրաինա
Տևողություն104 րոպե

Սյուժե խմբագրել

Կատակերգության և դրամայի ժանրերով նկարահանված ֆիլմը բարձրացնում է հայրերի և երեխաների հավերժական խնդիրը։ Մայրը թույլ չի տալիս գլխավոր հերոս Վադիմին աշխատել Կանադայում։ Տղան, աշխատելով որպես հնչյունային ռեժիսոր և երաժիշտ, բախվում է բազմաթիվ խնդիրների և բազում ձախողումներ է ունենում իր աշխատանքում։ Նույն ճգնաժամը նրան սպասում է անձնական կյանքում։ Ի վերջո կանադական ընկերությունն առաջարկում է նրան ձայնագրել Անդրկարպատիայի ուկրաինական կենդանիների ձայները։ Տղան այդ պատվերը կատարում է մեծ խանդավառությամբ և ստեղծագործական եռանդով։ Բայց նրա հետ գնացած մայրն անընդհատ խանգարում ու շեղում է նրան։ Եթե Վադիմին հաջողվի ձայնագրել հազվագյուտ ռախովյան վայրի բադի ձայնը, նա կարող է հեռանալ «ոչ հարմար Ուկրաինայից» ու մեկնել «գրավիչ Կանադա»։ Բայց ամեն ինչ այդքան էլ հեշտ չէ[3]։

Դերերում խմբագրել

  • Անդրեյ Լիդագովսկի - Վադիմ, հնչունային ռեժիսոր,
  • Իրմա Վիտովսկայա - Վանցա - Վադիմի մայրը, տաքսու վարորդ Ուժգորոդում։

Արտադրություն խմբագրել

Նախահաշիվ խմբագրել

2017 թվականի հունիսին կինոնախագիծը դարձել է Պետական կինոգործակալության տասներորդ մրցութային ընտրության հաղթողներից մեկը[4][5][6]։

Ֆիլմը ստացել է պետական ֆինանսական աջակցություն 8,9 միլիոն գրիվնայի չափով՝ 9,2 միլիոն գրիվնա ընդհանուր նախահաշվից[7]։

Նկարահանումներ խմբագրել

Նկարահանումները սկսվել են 2018 թվականի մարտին։ Դրանք տեղի են ունեցել Կիևում, Կարպատներում և Անդրկարպատներում[6]։

Ցուցադրություն խմբագրել

Փառատոնային ցուցադրություն խմբագրել

Ֆիլմն առաջին անգամ ցուցադրվել է 2019 թվականի հուլիսի 4-ին, Կարլովի Վարիի 54-րդ միջազգային կինոփառատոնի EastofWest («Արևելք արևմուտք») բաժնում։ Այդտեղ «Մտքերս լուռ են» ֆիլմն արժանացել է ժյուրիի հատուկ մրցանակի[2][8]։

Ուկրաինայում ֆիլմի կինոփառատոնային պրեմիերան տեղի է ունեցել Օդեսայի միջազգային կինոփառատոնի ժամանակ, որտեղ Անտոնիո Լուկիչի ֆիլմը ստացել է հանդիսատեսի համակրանք մրցանակ, FIPRESCI մրցանակ լավագույն ուկրաինական ֆիլմի համար, լավագույն դերասանական աշխատանքի համար մրցանակ (Իրմա Վիտովսկայա-Վանցա) և Ժյուրիի հատուկ մրցանակ (Անդրի Լիդագովսկի)[9]։

Կինովարձույթային ցուցադրություն խմբագրել

Սկզբում, ֆիլմը պետք է թողարկվեր ուկրաինական ֆիլմերի կինովարձույթում 2020 թվականի հունվարի 2-ին[9]։ Այնուհետև Ուկրաինայում ֆիլմի վարձույթը հետաձգվել է 2020 թվականի հունվարի 16-ին[10][11]։ Դիստրիբյուտորը ժապավենը վերաթողարկել է 2020 թվականի մարտի 5-ին Ուկրաինայում՝ Կանանց միջազգային օրվա կապակցությամբ[12]։

Տնային տեսահոլովակի թողարկում խմբագրել

2020 թվականի մարտին Ուկրաինայում ֆիլմի բոլոր իրավունքների սեփականատեր ArthouseTraffic-ը հայտարարել է, որ 2020 թվականի մարտի 25-ից ժապավենը հասանելի է դարձել Ուկրաինայում oll.tv/uk VOD-հարթակում[13][14][15]։

2020 թվականի ապրիլին ֆիլմը հասանելի է դարձել նաև ուկրաինական բնօրինակ աուդիո կապուղով և ռուսերեն ենթագրերով Հյուսիսային Ամերիկայի, Եվրոպայի, Աֆրիկայի և Ասիայի շատ երկրներում[16] Takflix VOD հարթակում[17]։

Box Office խմբագրել

Ֆիլմը ցուցադրվել է ուկրաինական վարձույթում 91 էկրանով։ Առաջին շաբաթվա ընթացքում (2020 թվականի հունվարի 16-ից մինչև հունվարի 22-ը) կատակերգությունը դիտել է 29,0 հազար հեռուստադիտող, իսկ հասույթը կազմել է գրեթե 2,8 միլիոն գրիվնա։ Երկրորդ շաբաթվա ընթացքում վարձույթը կրճատվել է մինչև 74 էկրան, իսկ 2-րդ շաբաթվա վերջում կինոթատրոնում դիտումների ընդհանուր թիվը կազմել է 52,3 հազար դիտող, իսկ ընդհանուր համախառն հասույթը կազմել է 5,0 միլիոն գրիվնա[18][19],։

Ընդհանուր առմամբ, ժապավենը մնացել է ուկրաինական վարձույթում հինգ շաբաթ և հավաքել է 9,4 միլիոն գրիվնա[20]։

Կինոքննադատների գրախոսականներ խմբագրել

Ֆիլմը հակասական արձագանքների է արժանացել ուկրաինացի կինոքննադատների կողմից[3][21][22][23]։ Եվգենի Մորին (SuspilneTV-ից) հավանություն է տվել ֆիլմին և ֆիլմը բնութագրել որպես պատմություն, «որը կարող է պատահել ցանկացածի հետ, այնպես որ բոլորը դրանում ծանոթ բան կգտնեն»։ Մորին բարձր էր գնահատել նաև «Մտքերս լուռ են» ֆիլմը, որպես ուկրաինական կատակերգության հազվագյուտ օրինակ, որտեղ առկա է միասնական թափանցիկ սյուժե։ Յուրի Պովորոզնյուկը (Vertigo հրատարակություն) նույնպես բարձր է գնահատել ֆիլմի ամբողջական սյուժեն և նշել, որ ֆիլմը ստեղծում է կոմպլեքս պատկեր և չի տառապում տեսողական տարրերի չափազանց ծանրաբեռնվածությունից։ Ալինա Օլխովիչը (tochka.net հրատարակություն) բարձր է գնահատել ֆիլմի հումորը, որը հաջողությամբ համատեղել է կատակերգությունն ու ողբերգությունը։ Ալեքսանդրա Չեռնովան (Hromadske հեռուստաալիքից) բարձր է գնահատել ֆիլմի դերասանների կողմից ուկրաինական լեզվի անդրկարպատյան առոգանության հաջող ինտեգրումը և ուշադրություն հրավիրել այն փաստի վրա, որ ֆիլմի հերոսները մաքուր ուկրաիներեն չեն խոսում, բայց օգտագործում են «սուրժիկ» խոսակցական լեզուն, ինչպես սովորական մարդիկ, այլ ոչ թե դերասանական ֆակուլտետի ինչ-որ ռոբոտներ»։

Միաժամանակ, Պովոռոզնյուկը թերություն է համարում որոշ տեսարանների կատակերգականության բացակայությունը, որը երբեմն չափազանց շատ է ցանկանում ուշադրություն հրավիրել իր վրա՝ առանձնանալով ընդհանուր պատումից[23]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 https://www.imdb.com/title/tt7876510/releaseinfo
  2. ↑ 2,0 2,1 ««Мої думки тихі» голосно прозвучали у Карлових Варах». dergkino.gov.ua. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 Аліна Ольхович (15 січня 2020). «"Мої думки тихі": український фільм, який змусить тебе сміятися до сліз і зателефонувати мамі - afisha.tochka.net». afisha.tochka.net. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  4. ↑ Держкіно оголосило переможців Десятого пітчингу. ДМ, 30 червня 2017
  5. ↑ Оголошено результати Десятого конкурсного відбору кінопроектів. Держкіно, 30/06/2017
  6. ↑ 6,0 6,1 Сьогодні Lifestyle. «"Мої думки тихі": представлено офіційний трейлер комедії з Ірмою Вітовською». www.segodnya.ua (ուկրաիներեն). Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 29-ին.
  7. ↑ Укладено державний контракт на виробництво повнометражного фільму «Мої думки тихі». ДМ, 10 Грудня 2017
  8. ↑ The-village. «Український фільм «Мої думки тихі» отримав нагороду на кінофестивалі у Карлових Варах». www.the-village.com.ua (ուկրաիներեն). Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 7-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 Укрінформ. «Комедія "Мої думки тихі" вийде у прокат на новорічні свята». www.ukrinform.ua (ուկրաիներեն). Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 28-ին.
  10. ↑ Радіо Свобода. «Найочікуваніші українські фільми 2020 року». www.radiosvoboda.org (ուկրաիներեն). Վերցված է 2019-13-31-ին.
  11. ↑ «Антоніо Лукіч: «Зняти кіно, яке б мало успіх на фестивалях – не найважча робота»». Moviegram (ուկրաիներեն). 2019 թ․ նոյեմբերի 4. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  12. ↑ Стрічка «Мої думки тихі» повертається до кінотеатрів. mbr.com.ua, 28 лютого 2020
  13. ↑ Онлайн прем'єра комедії «Мої думки тихі» Антоніо Лукіча — з 25 березня на OLL.TV. arthousetraffic.com/ua/, 25 березня 2020
  14. ↑ Онлайн прем'єра комедії «Мої думки тихі» Антоніо Лукіча — з 25 березня. cinema.in.ua, 25 березня 2020
  15. ↑ Мої думки тихі (2019), oll.tv/uk/, 25 березня 2020
  16. ↑ повний список країн де стрічка НЕ доступна на платформі Takflix: Україна, Польща, Румунія, Болгарія, Чехія, Словаччина, Словенія, Македонія, Чорногорія, Хорватія, Албанія, Боснія і Герцеґовина, Сербія, Угорщина, Китай, Японія, Тайвань (перелік доступності та недоступності є на Facbook сторінці Takflix)
  17. ↑ Мої думки тихі (2019), Takflix, травень 2020
  18. ↑ Бокс-офіс України № 4 (2020)
  19. ↑ «Фільм «Мої думки тихі» зібрав 5 млн грн за два тижні прокату». detector.media. Детектор Медіа. 28 січня 2020.
  20. ↑ Бокс-офіс України № 8 (2020). kino-teatr.ua/uk/, 25 лютого 2020
  21. ↑ Олександра Чернова (20 січня 2020). «Нешаблонна комедія з людським обличчям: суб'єктивна рецензія на фільм «Мої думки тихі» від hromadske». hromadske.ua.
  22. ↑ Євген Морі (17 січня 2020). «Пояснюємо, чому ви маєте піти на фільм Антоніо Лукіча "Мої думки тихі"». suspilne.media. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.
  23. ↑ 23,0 23,1 Юрій Поворознюк (16 січня 2020). «У пошуках втраченого крижня. Рецензія на фільм «Мої думки тихі» Антоніо Лукіча». vertigo.com.ua. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 18-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 25-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մտքերս_լուռ_են&oldid=9427582» էջից