Մարդինի գավառ
Մարդին, գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Դիարբեքիրի վիլայեթում, նրա հարավային կողմում։ Վարչական կենտրոնը Մարդին քաղաքն է։
| Գավառ | |
|---|---|
| Մարդին | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Դիարբեքիրի վիլայեթ |
| Գավառ | Մարդինի գավառ |
| Այլ անվանումներ | Մամպուտ, Մարդին, Մարտին, Մարտինի գավառ, Մերդին, Մերտին-Գավառ |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Բնակչություն | 28 606 մարդ (1890) |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Տեղաբնականուն | Մարդինցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Մարդինի տարածքը հնում մտնում էր Վերին (Հայոց) Միջագետքի մեջ։ Նրա հյուսիսային սահմաններն անցնում էին Մասիուս կամ Մարդինի լեռների հյուսիսային փեշերով, իսկ հարավում փռված էր անապատային դաշտավայր։
Օսմանյան տիրապետության շրջանից կոչվել է նաև Մերդին։
ՊատմությունԽմբագրել
1915 թ․-ի բռնագաղթից հետո գավառի հայ բնակչությունը մասամբ տեղահան եղավ ու կոտորվեց, մնացածները արաբախոս դարձան։
ԲնակչությունԽմբագրել
Վարչական բաժանումԽմբագրել
XIX դարի վերջին գավառի կազմի մեջ էին մտնում 6 գավառակ և 18 գյաղախումբ։
Գավառակները հետևյալն էին.[1]
ԱղբյուրներԽմբագրել
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Տես նաևԽմբագրել
ԾանոթագրություններԽմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|