Վիքիպեդիա

Մասնակից:Sofikarapetyan/Ավազարկղ15

«Կենսական ձայներ» գլոբալ գործընկերություն (անգլ.՝ Vital Voices Global Partnership), ամերիկյան շահույթ չհետապնդող միջազգային հասարակական կազմակերպություն[1], որն աշխատում է կին առաջնորդների հետ այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են տնտեսական հզորացումը, կանանց մասնակցությունը քաղաքական կյանքին և մարդու իրավունքները: Կազմակերպության կենտրոնակայանը գտնվում է Վաշինգտոնում։

Պատմություն

խմբագրել

«Կենսական ձայներ» շահույթ չհետապնդող գլոբալ գործընկերությունը ստեղծվել է ԱՄՆ կառավարության «Կենսական ձայներ» Ժողովրդավարական նախաձեռնությունից, որը ստեղծվել է 1997 թվականին Միացյալ Նահանգների առաջին տիկին Հիլարի Քլինթոնի և ԱՄՆ պետքարտուղար Մադլեն Օլբրայթի կողմից Պեկինում ՄԱԿ-ի Կանանց կարգավիճակի չորրորդ համաշխարհային համաժողովից «հետո կանանց վիճակի բարելավմանը նպատակով»[2]։ «Կենսական ձայներ» ժողովրդավարական նախաձեռնության առաջին համաժողովը տեղի է ունեցել 1997 թվականին Վիեննայում՝ Ավստրիայում ԱՄՆ դեսպան Սվանի Հանթի ղեկավարությամբ[3]։

«Կենսական ձայներ» ժողովրդավարական նախաձեռնությունը հանգեցրել է «Կենսական ձայներ» գլոբալ գործընկերության ստեղծմանը՝ որպես շահույթ չհետապնդող հասարակական կազմակերպություն (ՀԿ) 1999 թվականի մարտին:

Հիլարի Քլինթոնի նախկին օգնական և աշխատակազմի ղեկավար Մելան Վերվիրը գլոբալ գործընկերության համահիմնադիրն է և նրա խորհրդի պատվավոր նախագահը: Նա նաև ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփի աշխատակազմի ղեկավարն է եղել[4]։ Մյուս համահիմնադիրներն էին Ալիս Նելսոնը («Կենսական ձայներ» գործընկերության ներկայիս նախագահ)[5], Դոննա Մաքլարտին, Մերի Հիերիկը և Թերեզա Լոարը[6]: Լոարը «Կենսական ձայներ» գլոբալ գործընկերության հիմնադիր նախագահն է եղել[7], ինչպես նաև զբաղեցրել Է ԱՄՆ պետքարտուղարությունում «Կենսական ձայներ» ժողովրդավարական նախաձեռնության տնօրենի, ԱՄՆ պետքարտուղարությունում կանանց միջազգային հարցերով ավագ համակարգողի[8] և կանանց հարցերով միջգերատեսչական խորհրդի պետի պաշտոնները[9]։

Բացի Քլինթոնից՝ պատվավոր նախագահներ են եղել նաև ԱՄՆ գործող և նախկին սենատորներ Քեյ Բեյլի Հաթչիսոնը և Նենսի Քասեբաում Բեյքերը[4]։

Ֆինանսավորումը կատարվել է տարբեր աղբյուրներից, ներառյալ անհատական նվիրատվությունները, կորպորատիվ հովանավորները, ինչպիսիք են՝ ExxonMobil-ը[10], «Ստանդարտ կանոնադրության բանկը» և Ամերիկայի բանկը, հիմնադրամներ, ինչպիսիք են՝ «Avon Foundation for Women» և «Humanity United» հիմնադրամները[11]։

2002 թվականին Առաջին տիկին Լորա Բուշը դիմել է«Կենսական ձայներ» կազմակերպությանը՝ խնդրելով աջակցել շատ աղջիկների դպրոցական համազգեստ ապահովելուն, որոնք ԱՄՆ-ի գլխավորությամբ առաջին անգամ դպրոց են վերադարձել Աֆղանստանում թալիբների ռեժիմի տապալումից հետո[12]։

2022 թվականի մայիսին «Կենսական ձայներ»-ը բացել է իր նոր գլոբալ կենտրոնակայանը Վաշինգտոնում[13]։

Առաքելություն և ծրագրեր

խմբագրել
 
«Կենսական ձայներ» կազմակերպության նախկին գրասենյակը Վաշինգտոնում

«Կենսական ձայներ» կայքում նշվել է, որ իրենց առաքելությունն է «բացահայտել նշանավոր կանանց ամբողջ աշխարհում, ներդրումներ կատարել նրանց համար և ուշադրություն հրավիրել նրանց վրա՝ բացահայտելով նրանց առաջնորդության ներուժը՝ կյանքը փոխելու և իրենց համայնքներում խաղաղությունն ու բարգավաճումը արագացնելու համար»[14]։

«Կենսական ձայները» գործում է Աֆրիկայում, Ասիայում, Եվրասիայում, Լատինական Ամերիկայում, Կարիբյան ավազանում, Մերձավոր Արևելքում և Հյուսիսային Աֆրիկայում ՝ կենտրոնանալով բիզնեսի, քաղաքականության և քաղաքացիական հասարակության վրա: Կազմակերպությունը պարբերաբար անցկացնում է միջազգային ֆորումներ, կարողությունների զարգացման սեմինարներ և դասընթացներ կանանց համար[15]։

«Կենսական ձայներ» իրավապաշտպան կազմակերպությունը ներկայումս կենտրոնացած է թրաֆիքինգի, կանանց և աղջիկների նկատմամբ բռնության այլ ձևերի դեմ պայքարի վրա[16]։

«Համաշխարհային առաջնորդության» պարգև

խմբագրել

«Կենսական ձայները» անցկացնում է ամենամյա «Համաշխարհային առաջնորդության» մրցանակաբաշխությունը, որը շնորհվում է այն կին առաջնորդներին, որոնք աշխատում են մարդու իրավունքների, տնտեսական հզորացման կամ քաղաքական բարեփոխումների ոլորտում: 2009 թվականի մրցանակաբաշխությունը Washington Life ամսագրի հոդվածում ճանաչվել է այդ տարվա «ամենաոգեշնչող իրադարձությունը» Վաշինգտոնում[17]։ 2023 թվականին մրցանակի վերջին դափնեկիրների թվում են եղել Ավա Դյուվերնեյը, Իննա Բրավերմանը, Հելլեն Լունկուզեն, Սառա Մինկարան և Էնաս Մուզամելը[18]։

Հնդկաստանի կին առաջնորդների կրթաթոշակ

խմբագրել

2022 թվականին գործարկվել է «Կենսական ձայներ» և Reliance հիմնադրամները[19]։ Հնդկաստանի կին առաջնորդների կրթաթոշակը նպատակ ունի աջակցել Հնդկաստանում 50 կանանց, որոնք աշխատում են Հնդկաստանում կանանց իրավունքների պաշտպանության և տնտեսական հզորացման ոլորտում[20]։

2022 թվականին «Կենսական ձայներ» և Reliance հիմնադրամն ընտրել են 50 կանանց[20] Հնդկաստանում սոցիալական աշխատանքի կին առաջնորդների համար, ներառյալ Սրիդևի Մոգիլինին[21], Ռևատի Ռադհակրիշնանը, Շիլպի Սինգհը[21][22]։

Համերաշխության խորհուրդ

խմբագրել

Համերաշխության խորհրդի տղամարդ անդամների թվում են դերասան Դեյվիդ Շվիմմերը, մարզիկ Դոն Մաքֆերսոնը, կինոռեժիսոր Ջեքսոն Կացը և դեմոկրատ քաղաքական գործիչ Մայք Ռոուլինգսը[23]։

Տես նաև

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ "Vital Voices Global Partnership Inc". Exempt Organization Select Check. Internal Revenue Service. Retrieved April 25, 2017.
  2. ↑ «History of Vital Voices». Vital Voices. Արխիվացված է օրիգինալից January 24, 2010-ին. Վերցված է 2010-03-04-ին.
  3. ↑ «First Lady Listens to Vital Voices». Washington Post. 2000-02-16. Վերցված է 2013-01-15-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Vital Voices - Board of Directors». Vital Voices. Արխիվացված է օրիգինալից 2007-09-04-ին. Վերցված է 2007-10-25-ին.
  5. ↑ «Alyse Nelson profile». The Hill. 2011. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-07-17-ին. Վերցված է 2011-01-30-ին.
  6. ↑ America's Commitment Women 2000. The White House. 2000-01-05. ISBN 9781428961852. Վերցված է 2011-01-30-ին.
  7. ↑ Purdum, Todd S. (2002-06-06). «Powell Report on Slave Trading». The New York Times. Վերցված է 2011-01-30-ին.
  8. ↑ «Global Partnership for Women». Princeton University. 2003-10-17. Վերցված է 2011-01-30-ին.
  9. ↑ «Trafficking in Women: International Cooperation». Carnegie Endowment for International Peace. 1997-09-29. Վերցված է 2011-01-30-ին.
  10. ↑ Roberta Luxbacher (2007-01-18). «vital voices of Africa: pan-African summit for women and girls». ExxonMobil. Արխիվացված է օրիգինալից 2007-12-18-ին. Վերցված է 2007-10-25-ին.
  11. ↑ «Financials». Vital Voices. Վերցված է 2013-01-15-ին.
  12. ↑ Kari Haskell (2002-03-31). «'A' for Afghan, 'S' for Schoolgirl». The New York Times. Վերցված է 2007-10-25-ին.
  13. ↑ Marsh, Michelle. «Vital Voices: Brand new global embassy for women opens in DC. Here's a sneak peek». WJLA (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2022-05-24-ին.
  14. ↑ «About Vital Voices | Vital Voices». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-03-04-ին. Վերցված է 2010-03-05-ին.
  15. ↑ «What We Do». Vital Voices. 2016-06-20. Վերցված է 2016-07-18-ին.
  16. ↑ «Human Rights». Vital Voices. 2016-06-20. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-12-23-ին. Վերցված է 2016-07-18-ին.
  17. ↑ «The 2010 Social List: Year in Review». Washington Life. Վերցված է 2010-03-06-ին.
  18. ↑ «Vital Voices Announces Its Lineup of Global Changemakers to Be Honored at the 22nd Annual Global Leadership Awards». GlobeNewswire (անգլերեն). 5 October 2023. Արխիվացված է օրիգինալից 11 February 2024-ին. Վերցված է 11 February 2024-ին.
  19. ↑ «Reliance Foundation, Vital Voices Global Partnership launch WomenLead India fellowship; check details». The Indian Express (անգլերեն). 2022-08-26. Վերցված է 2023-12-28-ին.
  20. ↑ 20,0 20,1 ANI (2022-08-26). «Reliance Foundation and Vital Voices to launch WomenLead India fellowship». ThePrint (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023-12-28-ին.
  21. ↑ 21,0 21,1 «Learn about the WomenLead India Fellowship». Vital Voices (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2023-12-28-ին.
  22. ↑ «Katihar's daughter Shilpi Singh included among 50 women leaders of the country». Hindustan (հինդի). Վերցված է 2023-12-28-ին.
  23. ↑ «Vital Voices Solidarity Council». Vital Voices. Վերցված է 22 July 2023-ին.

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Sofikarapetyan/Ավազարկղ15&oldid=10015787» էջից