Warning
Ուշադրություն, այս էջը կամ բաժինը այլ լեզվով հոդվածի վատ թարգմանություն է։

Դուք կարող եք բարելավել թարգմանությունը։ Օրիգինալ տեքստը կարող եք գտնել ձախ կողմի «այլ լեզուներով» ենթաբաժնում։
Եթե յոթ օրվա ընթացքում բովանդակությունը չվերանայվի, հոդվածը կջնջվի։
Հոդվածը պիտակողին՝ խնդրում ենք տեղադրել այս {{subst:Ծանուցում/Վատ թարգմանություն|K.M.A.T 1972/Ավազարկղ-2}} հաղորդագրությունը հոդվածը ստեղծած մասնակցի քննարկման էջում։
Հոդվածը պիտակվել է՝ 2020,6,11-ին։
Մեքենական թարգմանությունը ենթակա է ջնջման առանց զգուշացման։

K.M.A.T 1972/Ավազարկղ-2

Դժոսելին Բելլ Բերնելլ
անգլ.՝ Jocelyn Bell Burnell
Դիմանկար
Ծնվել է15 հուլիսի 1943
ԾննդավայրԲելֆաստ, Հյուս. Իռլանդիա)
Կրթությունհամալսարան Գլազգո
ՄասնագիտությունԱստղֆիզիկ
ԳործունեությունԱստղագիտական ​​օբյեկտների նոր դասի բացահայտող — ռադիոպուլսարների
ԱշխատավայրԲատսկի համալսարան
Պարգևներ և
մրցանակներ
Ալբերտ Միշելսոնի մեդալ (1973)
Բիատրիս Տինսլեի մրցանակ (1986)
Գերշելի մեդալ (1989)
Կառլ Յանսկոի դասախոսություն (1995)
Մայքլ Ֆարադեի մրցանակ (2010)
Թագավորական շքանշան (2015)
Գիտական ​​հետազոտությունների բարձրագույն խորհրդի ոսկե մեդալ (2015) Կաղապար:Բրիտանական կայսրության

Սյուզան Դժոսելին Բելլ Բերնելլ (անգլ.՝ Susan Jocelyn Bell Burnell, ։ Բրիտանացի աստղաֆիզիկ: Աստղագիտական նոր տեսակի օբյեկտների՝ պուլսարների առաջին հայտնաբերող: Լոնդոնի Թագավորական հասարակության կայքում նրան համարում են Բրիտանիայի ամենաազդեցիկ գիտնականներից մեկը[1]:

Հանդիսանում է Էդինբուրգյան թագավորական հասարակության (2004) անդամ[2], իսկ 2014—2018 տարիներին՝ վերջինիս նախագահ (առաջին կինն այդ պաշտոնում): Հանդիսանում է նաև Լոնդոնյան թագավորական հասարակության (2003)[3], ԱՄՆ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի (2005)[4] և Ամերիկյան փիլիսոփայական հասարակության (2016) անդամ[1]:

Կենսագրություն խմբագրել

Սյուզան Դժոսելի Բելլը ծնվել է ճարտարապետի ընտանիքում, ով Արմա քաղաքի պլանետարիումում եղել է գլխավոր ճարտարապետ[5]: Հայրը կարդալու մեծ սիրահար է եղել, և շուտով Սյուզանը հոր գրադարանից իր համար առանձնացրել և ուսումնասիրել է աստղագիտությանը նվիրված գրքերը: Սյուզանը մեծացել է Լուռգանում և հաճախել տեղի քոլեջ, որտեղ աղջիկներին չի թույլատրվել ուսումնասիրել գիտություն, քանի դեռ այս հարցը չէր բողոքարկվել ծնողների կամ այլոց կողմից: Քննությունը ձախողելուց հետո 11 տարեկանում ծնողները նրան ուղարկել են Յորքի քվակեր գիշերօթիկ դպրոց[6], որտեղ նրա վրա մեծ ազդեցություն է թողել ֆիզիկայի ուսուցիչը: Դպրոցն ավարտելուց հետո Բելը 1961 թվականին ընդունվել է Գլազգոյի համալսարան և չորս տարի սովորելուց հետո ստացել բնափիլիսոփայության (ֆիզիկա) բակալավրի աստիճան: Այնուհետև ընդունվել է Քեմբրիջյան համալսարանի[7] ասպիրանտուրա:

 
Դժոսելի Բելլը 1967 թվականին

Լինելով ասպիրանտ՝ Բելլը դարձավ ռադիոպուլսարների առաջին հայտնագործողը, իր գիտական ղեկավարի՝ Էնտոնի Խյուշի հետ, ով ստեղծել էր ռադիոտելեսկոպ ռադիոճառագայթների կոմպակտ աղբյուրները դիտարկելու համար, օրինակ՝ քվազառների: Խյուշի ղեկավարությամբ նա հավաքեց նյութեր դիսերտացիայի համար՝ նայելով ազդանշանների որոնման մեջ ձայնագրիչների գրառումները: Բելլը սովորեց տարբերակել միջամտությունը ցանկալի ազդանշաններից: Բելլը ենթադրեց, որ դրանք ազդանշաններ են կետային աղբյուրից՝ աստղերից, այնուամենայնիվ, իմպուլսների միջև ընկած ժամանակահատվածը չափազանց փոքր էր փոփոխված աստղ—ի համար: Խյուշը համարեց, որ այդ ազդանշանները կապված են մարդու գործունեության հետ: Այնուամենայնիվ, Բելլը շարունակեց ուսումնասիրել դրանք և կարողացավ համոզել Խյուշիին իրականացնել ավելի մանրամասն ուսումնասիրություն, որի արդյունքում նրանց երկրային ծագման վարկածը հերքվեց: Ներգրավվեցին այլ հետազոտողներ: Չհերքվեց հնարավորությունը, որ դրանք փարոսից եկող ազդանշաններ են Ոչերկրային քաղաքակրթության [8], ազդանշանի աղբյուրը նույնիսկ ստացավ նշանակումը LGM-1 (от անգլ.՝ little green men — «маленькие зелёные человечки»)[7]: Սակայն շուտով Բելլը գտավ մոտավորապես նույն հաճախության ևս երեք ազդանշան, որոնք գալիս են երկնքի երեք շատ տարբեր մասերից, և պարզ դարձավ, որ դրանք ազդանշաններ են աստղագիտական ​​օբյեկտների նոր դասի ներկայացուցիչներից [8]. Հետազոտողները երկու հոդված են ներկայացնում «Nature» ամսագրին, առաջինը՝ առաջին ռադիոպուլսարի բացման մասին [9], ըստ ժամանակակից պատկերացումների՝ սա արագորեն պտտվող նեյտրոնային աստղ PSR B1919+21, և երկրորդը՝ հաջորդ երեքի բացման մասին [10]: Շվեդական թագավորական գիտությունների ակադեմիան իր մամլո ասուլիսում 1974 թվականին Նոբելյան մրցանակակիրները ֆիզիկայում պարգևատրել է Ռայլին և Խյուշին՝ ռադիոաստղաֆիզիկայի ոլորտում հիմնարար աշխատանքների համար, հատուկ հիշատակելով Ռայլի գործը օդափոխության սինթեզով և Խյուշի վճռորոշ դերը ռադիոպուլսարի հայտնաբերման գործում: Այսպիսով, Խյուշին շնորհվեց Նոբելյան մրցանակ, ինչպես նաև դոկտոր Մարտին Ռայլ-ին, առանց Բելին որպես համավարկ ստացողի ներառելու, ինչը հակասական էր և հրահրեց կտրուկ դատապարտում աստղագետ սեռ Ֆրեդ Հոյլ-ի կողմից, ինչպես նաև Խյուշի աշակերտի:

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 https://search.amphilsoc.org/memhist/search?smode=advanced;f1-date=2016
  2. Professor Dame Susan Jocelyn Bell Burnell DBE FRS PRSE MRIA (անգլ.)
  3. Jocelyn Bell Burnell (անգլ.)
  4. S. Jocelyn Bell Burnell (անգլ.)
  5. Johnston, Colin (2007-03). «Pulsar Pioneer visits us» (PDF). Astronotes. Armagh Planetarium. էջեր 2–3. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012-02-25-ին. Վերցված է 2014-08-23-ին.
  6. «BELL BURNELL, Dame (Susan) Jocelyn». Who's Who 2013, A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc, 2013; online edn, Oxford University Press.
  7. 7,0 7,1 Джоселин Белл — биография на сайте проекта «Ядерная физика в Интернете» кафедры общей ядерной физики физического факультета МГУ
  8. 8,0 8,1 S. Jocelyn Bell Burnell Petit four (und) // Annals New York Academy of Sciences. — 1977. — Т. 302. — С. 685—689. Архивировано из первоисточника 13 Հուլիսի 2012. Արխիվացված 2012-07-13 archive.today
  9. Hewish A., Bell S. J., Pilkington J. D. H., Scott P. F., Collins R. A. Observation of a Rapidly Pulsating Radio Source(անգլ.) // Nature. — 1968. — Т. 217. — № 5130. — С. 709. — doi:10.1038/217709a0 — Bibcode1968Natur.217..709H
  10. Pilkington J. D. H., Hewish A., Bell S. J., Cole T. W. Observations of some further Pulsed Radio Sources(անգլ.) // Nature. — 1968. — Т. 218. — № 5137. — С. 126. — doi:10.1038/218126a0

Կատեգորիա:Աստղաֆիզիկներ Կատեգորիա:Գիտնականներ ըստ երկրի