Մասնակից:Վարդինե Գանձաքար/Ավազարկղ
Գրասիլիանո Ռամուս դի Օլիվեյրա (բրազ.-պորտ.՝ Graciliano Ramos de Oliveira, ), բրազիլացի գրող, թարգմանիչ, լրագրող, հուշագրությունների հեղինակ:
Կենսագրություն խմբագրել
Օլիվեյրան ընտանիքի 16 երեխաներից ամենամեծն էր: 1927 թվականին նա ընտրվել է Պալմեյրա դուզ Ինդիուսի քաղաքապետ (1928-1930), սակայն հրաժարական է տվել: 1936 թվականին, հակակոմունիստական ահաբեկչության ժամանակ, նա ձերբակալվել է և մոտ 10 ամիս անցկացրել բանտում` առանց դատական վճռի իր քաղաքական գործունեության համար (պաշտոնապես 1935 թվականի նոյեմբերյան ապստամբությանը մասնակցելու համար, ինչը, սակայն, ապացուցված չէ):... Նա նկարագրել է բանտարկության իր փորձը անգլ.՝ Memórias do cárcere գրքում, որը հրատարակվել է նրա մահից հետո 4 հատորով, 1953 թվականին: 1945 թվականից եղել է Բրազիլիայի կոմունիստական կուսակցության անդամ:
Օլիվեյրան եղել է Բրազիլական քննադատական ռեալիզմի և 1930 -ականների հյուսիսային ռեգիոնալիզմի ներկայացուցիչը (regionismo nordestino, բրազիլական գրական քննադատությունը վերաբերում է մոդեռնիզմի ժամանակաշրջանին), պորտուգալացի գրող Ժոզե Մարիա դի Էսա դի Կեյրոշի ավանդույթների և Բրազիլիայի գրականության ակադեմիայի հիմնադիր Ժուկինա Մարիա Մաշադու դի Ասիսայի իրավահաջորդը: Նա սոցիալական հոգեբանությունը մտցրել է բրազիլական գրականության մեջ: Նա 1930-ական թվականների սերնդի գրողների շարքին էր դասվում: Նաև անհատական դիրք էր զբաղեցնում իր ժամանակի վիպագիրների շարքում, ինչպիսիք էին Ռաչել դե Կեյրուշը, Ժորժի Ամադուն, Ժոզե Լինս դու Ռեգուն: Մարտինսը գրողին բնութագրել է որպես առանձին հեղինակ, որպես տափաստանային գայլը (lobo da estepe):
Ստեղծագործություններ խմբագրել
Օլիվեյրան 1926 թվականին գրել է առաջին պորտ.՝ Caetés վեպը, որը գավառական քաղաքի մասին էր: Այն ստեղծվել է մինչև 1930 թվականը և հրատարակվել է 1933 թվականին: Նրան ճանաչում է բերել Սան Բերնարդո (Ս. Բերնարդո, 1934 թվական) վեպը, որը դատապարտում է մարդկային անձի վրա սեփականության կոռումպացված ազդեցությունը: Անգեստիա Angústia (1936) վեպը աչքի էր ընկնում իր սիմվոլիզմի և նատուրալիզմի ազդեցությամբ: Այն հրատարակվել է բանտից ազատվելուց հետո Ժոզե Լինս դու Ռեգուի և այլ ընկերների օգնությամբ: Երկրի հյուսիս-արևելքում գյուղացիների ծանր կյանքը նվիրված է եղել Չոր կյանքեր վեպին (Վիդաս Սեկաս, 1938 թվական, ռուսերեն թարգմանություն 1961 թվական): Վեպը համարվել է գրողի ամենանշանավոր գործերից մեկը և նկարահանվել 1963 թվականին[1]:
Բացի վեպերից, նա Անքնություն (Insônia, 1947 թվական) պատմվածքների ժողովածուի և երեխաների համար ստեղծագործությունների հեղինակ էր: Նա պորտուգալերեն է թարգմանել նաև Բուքեր Վաշինգտոնի, Ալբեր Կամյուի (Ժանտախտը) և այլ գրողների ստեղծագործությունները[2]:
Խաղաղության շարժման ակտիվ մասնակից էր: 1952 թվականին նա մայիսմեկյան տոներին Մոսկվա այցելելու հրավեր է ստացել, որից հետո երկար ճանապարհորդել է Եվրոպայով: ԽՍՀՄ և Չեխոսլովակիա կատարած ուղևորությունից տպավորությունները ներկայացվել են Ճանապարհորդություն գրքում (պորտ.՝ Viagem, որը հետմահու հրատարակվել է 1954 թվականին: Արժանացել է մի շարք գրական մրցանակների Ուիլյամ Ֆոլկներ հիմնադրամի Իբերո-ամերիկյան մրցանակ 1962 թվականին, (Բրազիլիա): Ընտրվել է Բրազիլիայի գրողների ասոցիացիայի նախագահ:
Ամադուն Ռամուսի մասին խմբագրել
Ժորժը Ամադուի Արծաթափ նավարկություն պորտ.՝ Navegação de Cabotágem. Apontamentos para um livro de memórias que jamais escreverei դասական հուշագրություն Գրասիլիան Ռամուսին տվել է առանձին վերնագրեր. «Maceió, 1933. Այցելություն» (Maceió, 1933. Visita, այս գրառումը ներառված չէր AS Bogdanovsky- ի թարգմանության մեջ), որտեղ նա ընթերցողներին պատմել է իր պատմությունը, ծանոթություն նրա հետ և երկար տարիների ընկերությունը[3], և «Ռիո, Բուենոս Այրես, Սանտյագո, 1953. Հուղարկավորություն» (Ռիո, Բուենոս Այրես, Սանտիագո, 1953. Էնտերո) մահվան կապակցությամբ նրա վշտի մասին[4]:
1933 թվականին Ռամուսի անունը հայտնի չէր հանրությանը կամ քննադատներին, բայց Ռիո դե Ժանեյրո գրական շրջանակներում նոր գրողի առաջին վեպի չհրապարակված բնագիրը ձեռքից ձեռք էր փոխանցվել, որն ուղարկվել էր հեղինակի խնդրանքով: Վեպն այնքան ուժեղ տպավորություն է թողել երիտասարդ Ամադայի վրա, որ նա որոշել է Ռիո դե Ժանեյրոից գնալ Ալագոաս ՝ հեղինակի հետ անձնական ծանոթանալու համար: Շատ տարիներ անց գրավել Է հիշարժան դիմանկարը իր հուշերում.
|
Ես նրան հիշում եմ, երբ առաջին անգամ տեսա նրան բարում` ձեռնափայտով և ծխախոտով ծղոտե գլխարկով, բարակ դեմքով, ժլատ ժեստերով: Նա չոր ու փակ թվաց, նրա մասին խոսում էին որպես հոռետես, բայց հաճելի և շփվող զրուցակից էր, հավատում էր մարդուն և ապագային[5]: - Ամադու
|
|
:
Գրողները ընկերացել են: Հետագայում Գրասիլիանայի դուստրը ՝ Լուիզան, ամուսնացել է Ժորժ Ժամիսայի եղբոր ՝ Ժասմինի հետ, ուստի Ռամուսի թոռնուհին դարձել է Ամադուի զարմուհին[3]: Ռամուս և Ամադու ընտանիքների ճյուղերը հատվել են, խառնվել, նրանց արյունը տվել է ծաղիկ՝ Ֆերնանդա անունով:
Ակնարկներ խմբագրել
- 1933 - «Caetés» (Caetés, վեպը ստեղծվել է 1926 թվականից)
- 1934 - Սան Բերնարդո (վեպ)
- 1936 - Անգեստիա (վեպ)
- 1938 - «Չոր կյանքեր» (Վիդաս Սեկաս, ռուսերեն թարգմանություն 1961, վեպ)
- 1953 - «Բանտի հուշեր», հ. 1-4 (Memórias do Cárcere, հուշեր, հետմահու հրատարակություն)
- 1954 - «Ճանապարհորդություն» (Viagem, հուշեր, հետմահու հրատարակություն)
Ռուսերեն թարգմանություններ խմբագրել
- Два друга : рассказ // Бразильские рассказы. — М., 1959.
- Иссушенные жизни = Vidas Secas : роман / Перевод с порт. С. Брандао, Э. Чернова. — М. : Государственное издательство художественной литературы, 1961. — 88 с. — (Зарубежный роман XX века). — 100 000 экз.
- Иссушенные жизни = Vidas Secas : роман / Перевод с порт. С. Брандао, Э. Чернова. — М. : Художественная литература, 1961. — 88 с. — (Народная библиотека).
- Свидетель : рассказ // Под небом Южного Креста. Бразильская новелла XIX≈XX веков. — М., 1968.
- Сан-Бернардо. Главы 1—18 / пер. с порт. Л. Бреверн. — В: Сан-Бернардо = São Bernardo : роман // Иностранная литература : литературно-художественный журнал. — 1976. — № 11. — С. 77—118.
- Сан-Бернардо. Главы 19—36 / пер. с порт. И. Чежеговой. — В: Сан-Бернардо = São Bernardo : роман // Иностранная литература : литературно-художественный журнал. — 1976. — № 12. — С. 98—138.
- Сан-Бернардо = São Bernardo : роман, рассказы / Предисловие И. А. Тертерян, перевод с порт. Л. Бреверн, И. Чежеговой, В. Фёдорова. — М. : Художественная литература, 1977. — 216 с.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Herdeiros de Graciliano Ramos e Record renovam contrato para além do domínio público - Cultura». Estadão (բրազիլական պորտուգալերեն). Վերցված է 2021-08-03-ին.
- ↑ PublishNews. «'Ser escritor na minha família é falta de imaginação'». PublishNews (բրազիլական պորտուգալերեն). Վերցված է 2021-08-03-ին.
- ↑ 3,0 3,1 Amado, 2006, Maceió, 1933. Visita
- ↑ Amado, 2006, Rio, Buenos Aires, Santiago, 1953. Enterro
- ↑ Amado, 2006, Maceió, 1933. Visita: «Eu o recordo como vi pela primeira vez, na mesa do bar: chapéu-palheta, a bengala, o cigarro, a face magra, sóbrio de gestos. Parecia seco e difícil, diziam-no pessimista, era terno e solidário, acreditava no homem e no futuro»
Գրականություն խմբագրել
- Малая советская энциклопедия / Гл. ред. Б. А. Введенский. (Третье издание) — Т. 7 — М.: Большая советская энциклопедия, 1959. — с. 902
- Памяти писателя, «Иностранная литература», 1958, № 6.
- Тертерян И. А., Бразильский роман XX века. — М., 1965.
- Amado J. Navegação de cabotagem : apontamentos para um livro de memórias que jamais escreverei :
[порт.]. — 6ª ed. — Rio de Janeiro : Record, 2006. — ISBN 85-01-03989-6.
- Candido А., Ficção е Confissão. — Rio de Janeiro, 1956.
- Pinto R. М. Graciliano Ramos: Autor e ator. — São Paulo, 1962.
- Silva H. Graciliano Ramos. — Rio de Janeiro, 1950.
Հղումներ խմբագրել
- Грасильяну Рамус (անգլ.) Internet Movie Database կայքում
- Грасильяну Рамус на сайте КиноПоиск