Կալյուիր է Կյուիր (ֆր.՝ Caluire-et-Cuire. ֆրանսերեն արտասանութամբ՝ (
լսել); kalɥiʁ e kɥiʁ), քաղաք և համայնք Ֆրանսիայի հարավ-արևելքում՝ Օվերն-Ռոն-Ալպեր երկրամասի Լիոնի մետրոպոլիսային շրջանում։ Ընկած է Լիոն քաղաքից 4 կիլոմետր դեպի հյուսիս-արևելք և նրա արվարձանների մեջ մեծությամբ հինգերորդն է[6]։
| Պատմական բնակչություն |
|---|
| Տարեթիվ | Բնակ․ | տ․ ±% |
|---|
| 1793 | 2500 | — |
|---|
| 1800 | 2473 | −0.16% |
|---|
| 1806 | 2719 | +1.59% |
|---|
| 1821 | 2773 | +0.13% |
|---|
| 1831 | 4000 | +3.73% |
|---|
| 1836 | 4922 | +4.24% |
|---|
| 1841 | 4705 | −0.90% |
|---|
| 1846 | 5048 | +1.42% |
|---|
| 1851 | 6148 | +4.02% |
|---|
| 1856 | 8099 | +5.67% |
|---|
| 1861 | 8774 | +1.61% |
|---|
| 1866 | 9182 | +0.91% |
|---|
| 1872 | 8440 | −1.39% |
|---|
| 1876 | 8702 | +0.77% |
|---|
| 1881 | 9740 | +2.28% |
|---|
| 1886 | 9854 | +0.23% |
|---|
| 1891 | 9988 | +0.27% |
|---|
| 1896 | 10 053 | +0.13% |
|---|
| | Տարեթիվ | Բնակ․ | տ․ ±% |
|---|
| 1901 | 10 926 | +1.68% |
|---|
| 1906 | 10 223 | −1.32% |
|---|
| 1911 | 10 877 | +1.25% |
|---|
| 1921 | 12 882 | +1.71% |
|---|
| 1926 | 13 523 | +0.98% |
|---|
| 1931 | 16 126 | +3.58% |
|---|
| 1936 | 15 760 | −0.46% |
|---|
| 1946 | 17 592 | +1.11% |
|---|
| 1954 | 19 886 | +1.54% |
|---|
| 1962 | 25 754 | +3.28% |
|---|
| 1968 | 37 603 | +6.51% |
|---|
| 1975 | 43 041 | +1.95% |
|---|
| 1982 | 41 931 | −0.37% |
|---|
| 1990 | 41 311 | −0.19% |
|---|
| 1999 | 41 233 | −0.02% |
|---|
| 2007 | 41 010 | −0.07% |
|---|
| 2012 | 42 038 | +0.50% |
|---|
| 2017 | 43 187 | +0.54% |
|---|
|
| Աղբյուր՝ EHESS[7] and INSEE (1968-2017)[8] |
- Martin Basse et Jo Basse (préf. Frédéric Dugoujon, François Peissel), Histoire de Caluire-et-Cuire : Commune du Lyonnais, Lyon, Éditions FOT, 1976, 281 p. Ouvrage utilisé pour la rédaction de l'article
- Jo Basse, Francis Lavorel et Louis Naumin, Caluire-et-Cuire : Histoire de Quartiers, Lyon, 1998, 164 p. (ISBN 2-9512566-0-4) Document utilisé pour la rédaction de l’article
- Victor Mangola, Patrimoine de Caluire-et-Cuire : Montessuy, vol. II, Lyon, Association pour la promotion de l’histoire de Caluire-et-Cuire, 2007, 110 p.
- Bernard Thivoyon, Patrimoine de Caluire-et-Cuire : Caluire-et-Cuire et ses rues, vol. III, Lyon, Association pour la promotion de l’histoire de Caluire-et-Cuire, septembre 2008, 63 p.
- Victor Mangola, Bernard Thivoyon et Gérard Carret, Patrimoine de Caluire-et-Cuire : Vie d'hier, vie d'aujourd'hui, vol. IV, Lyon, Association pour la promotion de l’histoire de Caluire-et-Cuire, 2009, 119 p. Document utilisé pour la rédaction de l’article
- Robert Dubuis, Anne-Marie Chomel, Brigitte Peloux-Chardiny et Jean-Étienne Gonon, Patrimoine de Caluire-et-Cuire : Les maraîchers, vol. V, Lyon, Association pour la promotion de l’histoire de Caluire-et-Cuire, 2010, 137 p. (ISBN 978-2-9512566-4-4)
- Laurent Michel (préf. Michel Garnier, ill. David Giraudon, photogr. Max Martin), Le Mont d'Or lyonnais et son Val de Saône, Cluny, JPM Éditions, 2005, 305 p. (ISBN 2-84786-033-9), p. 247-256
- Christian Fougerouse (préface Claude Longre), Jasmins et fleurs d'oranger à Caluire et Cuire (1756-1941), éditions Cei (Lyon), 2017, 328 pages.
); kalɥiʁ e kɥiʁ), քաղաք և համայնք Ֆրանսիայի հարավ-արևելքում՝ Օվերն-Ռոն-Ալպեր երկրամասի Լիոնի մետրոպոլիսային շրջանում։ Ընկած է Լիոն քաղաքից 4 կիլոմետր դեպի հյուսիս-արևելք և նրա արվարձանների մեջ մեծությամբ հինգերորդն է[6]։
Ֆրանսիա
Մեծ փողոցը 1940 թվականին
Կալյուիրի Բելվյու հրապարակը
Առևտրի կենտրոնը
Դոկտոր Դյուգուժոնի տունը
