Ծակայր, քարայր, նախկին մատենադարան և գրքերի պատրաստման վայր Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Ալավերդի համայնքի Հաղպատ գյուղի տարածքում[1][2]։

Հայ մատենագրության պատմության մեջ ունեցել է կարևոր դերակատարում[1][2], որտեղ գործել են միջնադարյան մի շարք կարևոր դեմքեր, ինչպիսին է Հովհաննես Իմաստասերը[1]։ Թշնամիներից պաշտպանելու համար ժամանակին այստեղ են տեղափոխվել Հաղպատի մատենադարանի ձեռագրերը[1][2]։

Քարայրի հետազոտման արշավանքներ

խմբագրել

1959 թվականի արշավանք

խմբագրել

1959 թվականին Խորհրդային Հայաստանի նախարարների խորհրդին առընթեր Հին ձեռագրերի գիտահետազոտական ինստիտուտը գիտաշխատող Ս․ Քոլանջյանի գլխավորությամբ և Ֆիզիկական կուլտուրայի ինստիտուտի ալպինիստների մասնակցությամբ կազմակերպել է գիտարշավ դեպի Հաղպատի քարայրեր[2]։ Արշավախումբը Ծակայրում հայտնաբերել է 9-ից 15-րդ դարերով թվագրվող ձեռագրերի շուրջ 40 պատառիկներ, կարասի բազմաթիվ կտորներ, գրքերի պատրաստման համար նախատեսված կաշվե կտորներ, դրանք կարելու համար թելեր և այլ իրեր[2]։ Հայտնաբերված պատառիկների վրա ընթեռնելի են մաշտոցյան գրեր, հայկական հնագույն երաժշտական նշաններ՝ խազեր[2]։ 1978 թվականին արշավախմբի անդամներից մեկը հայտնել է, որ լիարժեք չեն կարողացել հետազոտել քարայրը, քանի որ ժայռերի վերևից պարանով ներքև իջնող ալպինիստը կարճ ժամանակ է մնացել այնտեղ[1]։

Տես նաև

խմբագրել

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Էդվարդ Սարգսյան, «Քարանձավները բացում են իրենց գաղտնիքները», Երևան, «Հայաստան», 1989 թվական, ISBN 5-540-00074-9։
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Ավանգարդ», օրգան ՀԼԿԵՄ Կենտկոմի, 17 հոկտեմբերի 1959 թ․, № 125