Էրիկա Բարեյթ

ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ

ԱԾԷրիկա Բարեյթ (ֆր.՝ Ericka Bareigts), իրական անունը՝ Պոլ Էրիկա Կուդեր (ֆր.՝ Paule Ericka Couderc, ապրիլի 16, 1967(1967-04-16)[1][2], Սեն Դենի), ֆրանսիացի քաղաքական և պետական գործիչ, անդրծովյան տարածքների նախարար (2016 թվականից 2017 թվականներ)։

Էրիկա Բարեյթ
 
Կուսակցություն՝ Սոցիալիստական կուսակցություն
Կրթություն՝ University of La Réunion? և Փարիզ 1 Պանթեոն-Սորբոն համալսարան
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, փաստաբան և cadres de la fonction publique
Ծննդյան օր ապրիլի 16, 1967(1967-04-16)[1][2] (56 տարեկան)
Ծննդավայր Սեն Դենի
Քաղաքացիություն  Ֆրանսիա
 
Կայք՝ erickabareigts.parti-socialiste.fr
 
Պարգևներ
Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ

Կենսագրություն խմբագրել

Վաղ տարիներ խմբագրել

Ծնվել է 1967 թվականի ապրիլի 16-ին Ռեյունյոն քաղաքի Սեն Դենիում, մայրը զբաղվում էր առևտրով, հայրը՝ դասախոս էր։ Էրիկա Բարեյթի ընտանիքի պատմության մեջ հետք են թողել Եվրոպայի, Աֆրիկայի և Հնդկաստանի ստրուկների և տեղահանվածների ժառանգները։ Ավարտել է Սեն Դենի վարժարանը, 1986 թվականին ուսում է ստացել Ռեյունիոնի համալսարանում, որտեղ սովորել է ընդհանուր համալսարանական կրթության մասին դիպլոմ (DEUG): Ավարտել է Փարիզի 1 Պանթեոն-Սորբոնի համալսարանի մագիստրատուրան, մասնագիտանալով միջազգային իրավունքի մեջ, տարին սովորել է Լոնդոնի ուսանողական փոխանակությունում, 1992 թվականին Ռեյունիոնի համալսարանում ստացել է իրավունքի բնագավառում հատուկ կրթության դիպլոմ[3]։

Քաղաքական կարիերա խմբագրել

Քաղաքական ակտիվություն ցուցաբերելով դեռ լիցեյում՝ 1992 թվականին անդամակցեց Սոցիալիստական կուսակցությանը, տարբեր պաշտոններ զբաղեցրեց այդտեղի վերամիավորման բաժանմունքում, 2014 թվականին մտել է կուսակցության ազգային քարտուղարություն, որտեղ պատասխանատու էր Ֆրանսիայի անդրծովյան տարածքների խնդիրների համար։ 1992 թվականին անցել է մրցույթը և մասնակցել իրավաբանական պրակտիկայի։ Ստեղծել է Ռեյունիոնի շրջանային խորհրդի իրավաբանական ծառայությունը և գլխավորել այն 1992-1998 թվականներին։ 1998-2004 թվականների պատասխանել է Ռեյունիոնի գլխավոր խորհրդում սոցիալական պաշտպանության հարցերին։ 2004-2008 թվականներին եղել է գլխավոր խորհրդի սոցիալիստական խմբակցության անդամ՝ զբաղվելով պատգամավորների աշխատանքի մոնիթորինգով։

2008 թվականին ընտրվել է Սեն Դենիի մունիցիպալ խորհրդի անդամ, ղեկավարել է կրթության, մշակույթի և սպորտի հարցերը։ 2008 թվականի հուլիսին դարձավ առաջին կինը, որը գլխավորում էր Հյուսիսային Ռեյունիոնի միջկոմունալային համայնքը, 2010 թվականին այն ընտրվեց տարածաշրջանային խորհուրդ։ 2012 թվականին ընտրվել է Ֆրանսիայի Ազգային ժողով վերամիավորման Ռեյունյոնի 1-ին ընտրատարածք[4]։

2016 թվականի փետրվարի 11-ին նշանակվել է Մանուել Վալսի երկրորդ կառավարությունում հավասարության հարցերով պետական քարտուղար և 2016 թվականի մարտի 12-ին հրաժարվել է պատգամավորական մանդատից կառավարությունում աշխատելու ժամանակ։

Անդրծովյան տարածքների նախարար խմբագրել

2016 թվականի օգոստոսի 30-ին Ֆրանսիայի անդրծովյան տարածքների նախարար Ժորժ Պո Լանժևենը բոլորի համար անսպասելիորեն հրաժարական է տվել, և նրա պորտֆելը ստացել է Էրիկա Բարեյթը[5]։

2016 թվականի դեկտեմբերի 6-ին Վալսայի հրաժարականից հետո կազմավորվել է Կազնևի կառավարությունը, որտեղ Բարեյթը պահպանել է նախկին պաշտոնը[6]։

2017 թվականի մարտի 25-ին Գվիանայի աշխատավորների միությունը քվեարկել է Գվիանայում մարտի 27-ին համընդհանուր գործադուլ հայտարարելու օգտին՝ պահանջելով արմատական միջոցներ ձեռնարկել անվտանգության, առողջապահության, կրթության և տնտեսության բնագավառում անդրծովյան դեպարտամենտի խնդիրների լուծման համար։ Հակամարտության կարգավորման համար ստեղծվել է միջգերատեսչական հանձնաժողով, որի կազմում ընդգրկվել է նաև Էրիկա Բարեթը[7]։

2017 թվականի ապրիլի 2-ին Բարեթը Փարիզ է վերադարձել Գվիանայից՝ չկարողանալով համաձայնության գալ (կառավարական հանձնաժողովը 1,085 մլրդ եվրոյի չափով նյութական օգնություն է առաջարկել, բայց արհմիություններից մեկը (collectif Pou Lagwiyann dékolé) մերժել է այդ առաջարկը՝ պահանջելով այն ավելացնել 2,5 մլրդ եվրոյով[8]։

Ապրիլի 5-ին կառավարությունը հավանություն է տվել անդրծովյան դեպարտամենտի ենթակառուցվածքներում 1,86 մլրդ եվրո ծավալով ներդրումների արտակարգ ծրագրին (այդ թվում՝ Կայենում դատարանի շենքի և Սեն Լորան դյու Մարոնի բանտի կառուցման, ինչպես նաև ոստիկանության և ժանդարմերիայի ուժեղացման), իսկ ապրիլի 21-ին՝ Ֆրանսիայի նախագահական ընտրությունների առաջին փուլից երկու օր առաջ, իշխանությունների համաձայնություն է ձեռք բերվել բողոքի առաջնորդների հետ բյուջեից լրացուցիչ 2,1 մլրդ եվրո հատկացնելու վերաբերյալ[9]։

2017 թվականի մայիսի 17-ին ձևավորվել է Էդուարդ Ֆիլիպի կառավարությունը, որտեղ արտասահմանյան տարածքների նախարարի պորտֆելը բաժին է հասել Աննիկ Ժիրարդենին, իսկ Բարեյթը ոչ մի նշանակություն չի ստացել[10]։

Կառավարությունից դուրս խմբագրել

2017 թվականի հունիսի 18-ին իր նախկին օկրուգում հաղթել է խորհրդարանական ընտրությունների երկրորդ փուլում՝ 65,83 տոկոս արդյունքով (առաջին փուլում նրա ցուցանիշը լավագույնն էր սոցիալիստների շրջանում՝ 47,23 տոկոս)[11]։

2017 թվականի հուլիսի 8-ին Սոցիալիստական կուսակցության Ազգային խորհուրդը նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններում սոցիալիստների պարտություններից հետո առաջին քարտուղար Ժան Քրիստոֆ Կամբադելիսի պաշտոնաթողության կապակցությամբ որոշում է կայացրել 28 հոգուց բաղկացած հավաքական ղեկավարություն հաստատելու մասին, որոնց թվում է եղել Էրիկա Բարեթը[12]։ Սակայն, արդեն հաջորդ օրը Բարեթը հերքեց սոցհարցման կոլեկտիվ ղեկավարությանը, իր մասնակցության մասին տեղեկատվությունը, այն անվանելով «տեխնիկական սխալի» հետևանք, և հայտարարեց Ազգային ժողովում «նոր ձախերի »սոցիալիստական խմբակցության պաշտոնական ներկայացուցիչ (Nouvelle Gauche), ինչպես նաև սոցիալական հարցերի հանձնաժողովում ր Ռեյունիոնի իր ընտրատարածքում աշխատանքի վրա կենտրոնանալու մտադրության մասին[13]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale
  2. 2,0 2,1 French National Directory of Representatives, 13 July 2020 — 2020.
  3. «Ericka Bareigts. Secrétaire d'Etat auprès du Premier ministre, chargée de l'Egalité réelle» (ֆրանսերեն). Huffington Post. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 29-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 6-ին.
  4. «Ericka Bareigts au gouvernement: l'ascension d'une femme de l'océan Indien» (ֆրանսերեն). Le Journal de Mayotte. 2016 թ․ փետրվարի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 7-ին.
  5. «Départ surprise de George Pau-Langevin, ministre des outre-mer» (ֆրանսերեն). Le Monde. 2016 թ․ օգոստոսի 31. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 7-ին.
  6. «La composition du gouvernement de Bernard Cazeneuve» (ֆրանսերեն). LCP. 2016 թ․ դեկտեմբերի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 7-ին.
  7. «Grève générale en Guyane pour demander un « plan Marshall »» (ֆրանսերեն). Le Monde. 2017 թ․ մարտի 27. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 27-ին.
  8. Patrick Roger (2017 թ․ ապրիլի 3). «En Guyane, récit d'une négociation dans l'impasse» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 3-ին.
  9. Laurent Marot (2017 թ․ ապրիլի 22). «En Guyane, un accord à 3 milliards d'euros met fin à un mouvement inédit» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 15-ին.
  10. «Gouvernement Édouard Philippe : qui sont les ministres de Macron» (ֆրանսերեն). Le Figaro. 2017 թ․ մայիսի 17. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 17-ին.
  11. «Législatives : voici les premiers résultats en outre-mer» (ֆրանսերեն). Europe1-LeJdd. 2017 թ․ հունիսի 18. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 28-ին.
  12. «Le Parti socialiste se dote d'une direction collégiale pléthorique» (ֆրանսերեն). Le Figaro. 2017 թ․ հուլիսի 8. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 8-ին.
  13. «L'ancienne ministre Ericka Bareigts dément faire partie de la nouvelle direction du PS» (ֆրանսերեն). Le Monde. 2017 թ․ հուլիսի 9. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 10-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել