Զուրաբ Վասիլի Ղիփշիձե (վրաց.՝ ზურაბ ვასილის ძე ყიფშიძე, ծնվել է՝ 10 օգոստոսի, 1953, Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), վրացի դերասան[1]։ 2013 թվականին եղել է Մոսկվայի 35-րդ միջազգային կինոփառատոնի ժյուրիի անդամ[2][3]։

Picto infobox masks.png
Զուրաբ Ղիփշիձե
վրաց.՝ ყიფშიძე, ზურაბ ვასილის ძე
Ծնվել էօգոստոսի 10, 1953(1953-08-10) (69 տարեկան)
ԾննդավայրԹբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
ԿրթությունՄոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ և Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան թատերական ինստիտուտ
ՔաղաքացիությունFlag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Georgia.svg Վրաստան
Մասնագիտությունկինոռեժիսոր և դերասան
Ծնողներմայր՝ Elene Kipshidze?
Պարգևներ և մրցանակներ

ԿենսագրությունԽմբագրել

Զուրաբ Ղիփշիձեն ծնվել է 1953 թվականի օգոստոսի 10-ին Թբիլիսիում։ 1970-1971 թվականներին սովորել է Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան թատերական ինստիտուտում։

1976 թվականին ավարտել է Ս. Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի համառուսաստանյան պետական համալսարանը (Գերասիմովի ու Մակարովայի արվեստանոց)։

1976 թվականից Զուրաբ Ղիփշիձեն աշխատել է Թբիլիսիի կինոդերասանի թատրոնում։

2010 թվականից վարում է «Առաջին կովկասյան» հեռուստաալիքով հեռարձակվող «Պատմությունը դեմքերով» հաղորդումը։

ՖիլմագրությունԽմբագրել

  • 1966Մացի ԽվատիաԿոչոյա
  • 1971Քո ձեռքերի ջերմությունըԱպրասիոն (Վրաստանի առաջին կոմսոմոլներից մեկը)
  • 1972Երբ ծաղկեց նշենինԶուրա
  • 1974 – Դուստրեր-մայրեր – Ռևազ (Ռեզո)
  • 1976 – Трын-трава – Զուրաբ, ուսանող
  • 1978 – Հույսի կանաչ կղզի – Գոգի
  • 1979Մեր հայրերի հողը
  • 1980 – Քո որդին, Երկիր
  • 1980 – Պատահական գնդակ – Վասո Կիկվիձե
  • 1981 – Ճանապարհ դեպի տուն
  • 1982 – Խաչբառ լուծել սիրողների համար
  • 1982 – Ընդունեք մարտահրավերը, սինյորներ
  • 1983 – Երդմնագիր
  • 1984 – Սուրամի բերդի լեգենդը – Դուրմիշխան
  • 1985 – Բագրատիոն – Ռոման Բագրատիոն
  • 1985 – Երգ Արսենի մասիս (Simgera Arsenaze) – Զաալ
  • 1985Երիտասարդ կոմպոզիտորի ճանապարհորդությունըԵլիսբար Ծերեթելի
  • 1986 – Վտանգավոր ճանապարհորդության ուրախ ժամանակագրություն
  • 1986 – Նեյլոնե տոնածառ
  • 1987 – Բրավո, Ալբեր Լիլոշ
  • 1987 – Էլլայի ու Ռարուի արկածները
  • 1988 – Դոն Կիխոտի ու Սանչոյի կյանքը
  • 1988 – Աշիկ Կերիբ – կարդում է ռուսերեն տեքստը
  • 1989 – Մեղքի երեխաներ
  • 1989 – Միայնակ որսորդ
  • 1990 – Պաշարում
  • 1990 – Պատ
  • 1991 – Ընկեր Ստալինի ճամփորդությունը դեպի Աֆրիկա
  • 1992 – Աննայի ծննդյան օրը
  • 1992 – Երջանիկ գյուղ
  • 1993 – Էքսպրես տեղեկատվություն
  • 1994 – Սպանված հոգի
  • 1995 – Անցյալի ստվերներ
  • 1996 – Օրֆեյի մահը
  • 1997 – Պարողի ժամանակ – Թեմուր
  • 1999 – Թանկագին Մ
  • 1999 – Միայնության շքանշանի ասպետ
  • 2000 – Ամառ, կամ 27 կորած համբույրներ
  • 2000 – Միստերիաներ – Կոկա
  • 2001 – Անտիմոզ Իվորիելի
  • 2002 – Դրոնգո – Գուրամ Խոտիվարի
  • 2002 – Գայլերի լեզգինկա (Վրաստան)
  • 2002 – Սառցե դարաշրջան – Գուրամ Պավլիկաձե
  • 2003 – Եվս մեկ վրացական պատմություն
  • 2004 – 27 վիշապներ (Վրաստան)
  • 2005 – Եվ գնում էր գնացքը
  • 2008 – Երեք տուն
  • 2008 – Ծովային պահակախումբ – Ռոմեո, նախկին օրենքով գող
  • 2008 – Վասիլևյան կղզիներ – Թենգիզ
  • 2009 – Հակամարտության գոտի
  • 2009 – Հրաշք
  • 2012 – Բոլորը գնացին
  • 2013 – Դժվար է լինել աստված – Զուրաբ
  • 2015 – Պետրուշկայի համախտանիշ – Թեդի

ՄրցանակներԽմբագրել

  • «Նիկա» մրցանակ «Երկրորդ պլանի լավագույն դեր» անվանակարգում (1997, «Պարողի ժամանակ» ֆիլմի համար)

ԾանոթագրություններԽմբագրել

Արտաքին հղումներԽմբագրել