Ելիզավետա Բոյարսկայա
Ելիզավետա Բոյարսկայա (ռուս.՝ Елизавета Михайловна Боярская, դեկտեմբերի 20, 1985[1][2], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), թատրոնի և կինոյի ռուս դերասանուհի։ Միխայիլ Բոյարսկու և Լարիսա Լուպպիանի դուստրը, Սերգեյ Բոյարսկու քույրը։
 ռուս.՝ Елизавета Михайловна Боярская | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | դեկտեմբերի 20, 1985[1][2] (38 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Սանկտ Պետերբուրգի պետական թատերական արվեստի ակադեմիա (2007) |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսաստան |
| Մասնագիտություն | դերասանուհի |
| Ծնողներ | հայր՝ Միխայիլ Բոյարսկի, մայր՝ Լարիսա Լուպիան |
| Ամուսին(ներ) | Մաքսիմ Մատվեև |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| bojarskaja.ru | |
Կենսագրություն
խմբագրելԵլիզավետա Բոյարսկայան ծնվել է Սանկտ Պետերբուրգում, 1985 թվականի դեկտեմբերի 20-ին Ռուսաստանի ժողովրդական արտիստներ Միխայիլ Բոյարսկու և Լարիսա Լուպպիանի ընտանիքում։ Մանկության տարիներին դերասանական ընդունակությունները չի դրսևորել։ 13 տարի նա նվիրել է պարի (դասական և ջազային) դասերին։ Դեռահաս տարիքում ավարտել է մոդելավորման դպրոցը։ Հանրակրթական դպրոցում միջակ է եղել, բայց ուսումնառության վերջին մի քանի տարիներին լրացրել է բաց թողածը՝ պարապելով կրկնուսույցի մոտ։ Սրա շնորհիվ Ելիզավետան տիրապետում է երկու օտար՝ անգլերեն և գերմաներեն լեզուներին։ Ավարտական դասարանում որոշում է ընդունվել Սանկտ Պետերբուրգի պետական համալսարանի լրագրողական ֆակուլտետի «փիար»-ի բաժինը։ Նախապատրաստական դասընթացներին որոշ ժամանակ մասնակցելուց հետո հասկանում է, որ այս մասնագիտությունը իրեն այլևս չի հետաքրքրում։ Այցելելով «На Моховой» ուսումնական թատրոնի բացմանը և Լենսովետի անվան թատրոնի մի քանի ներկայացումներին՝ Ելիզավետան որոշում է ընդունվել թատերական ինստիտուտ։ Ինչպես ինքը՝ Բոյարսկայան է հետագայում հիշում՝ ծնողներն իրեն չեն տարհամոզել իր որոշման մեջ, բայց նախազգուշացրել են «բոլոր ստորջրյա հոսանքների» մասին։ Ելիզավետան մի քանի ամիս պատրաստվել է Սանկտ Պետերբուրգի թատերական արվեստի պետական ակադեմիա ընդունվելու համար (այժմ՝ РГИСИ՝ Ռուսաստանի բեմական արվեստի պետական ինստիտուտ)։ Ընդունվել է Լև Աբրամովիչ Դոդինի կուրսը։ Ստացել է նախագահական կրթաթոշակ։ ԲՈՒՀ-ն ավարտել է 2007 թվականին։
2006 թվականից Սանկտ Պետերբուրգի Դրամատիկական փոքր թատրոնի (Եվրոպայի թատրոն) դերասանուհի է։ Առաջին անգամ բեմ է բարձրացել այս թատրոնում, 2006 թվականի մարտի 9-ին՝ «Լիր արքա» ներկայացման մեջ խաղալով Գոներիլի դերը։ Կինոյում նրա առաջին նշանակալի դերը եղել է «Առաջինը Աստծուց հետո» (2005) ֆիլմում Տանյայի դերը։ Ոչ պակաս կարևոր է եղել նաև Վերայի դերը Ալլա Սուրիկովայի «Դուք ինձ չեք լքի» ֆիլմում, որտեղ Ելիզավետան խաղացել է հոր՝ Միխայիլ Բոյարսկու հետ։ Նրան հանրահայտություն է պարգևել Թիմուր Բեկմամբետովի «Ճակատագրի հեգնանք. Շարունակություն» (2007) ֆիլմը։
Նախատեսվում էր, որ «Հրացանակիրների վերադարձը կամ կարդինալ Մազարինի գանձերը» ֆիլմում Ելիզավետա Բոյարսկայան պետք է խաղար Դ՛Արտանյանի դստեր դերը, բայց արդյունքում այդ դերը խաղաց Լյանկա Գռիուն։ Ելիզավետան հրաժարվել էր այս դերից, քանի որ այդ ընթացքում նա միաժամանակ նկարահանվում էր «Ծովակալ» և 12-մասանոց «Ես կվերադառնամ» ֆիլմերում։ Բացի դա, ինչպես պնդում է Ելիզավետան, հրացանակիրների մասին ֆիլմի սցենարը նրան առանձնապես չէր հետաքրքրել։
«Ծովակալ» ֆիլմում (2008) կերտել է ծովակալ Ալեքսանդր Կոլչակին սիրահարված Աննա Տիմիրյովայի կերպարը։
2008 թվականի աշնանը Ելիզավետան խաղում է Ռոքսաննայի դերը «Арт-Питер» պրոդյուսերական կենտրոնի «Սիրանո դե Բերժերակ» անտրեպրիզում, որտեղ նրա խաղընկերը Սիրանոյի դերակատար Սերգեյ Բեզրուկովն էր։
Անձնական կյանքը
խմբագրել| Ալեքսանդր Բոյարսկի (1885—1937) | Եկատերինա Բոյանովսկայա (1887—1956) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ալեքսեյ Բոյարսկի | Պավել Բոյարսկի | Սերգեյ Բոյարսկի (1916—1976) | Եկատերինա Մալանտեևա (1920—1992) | Նիկոլայ Բոյարսկի (1922—1988) | Լիդա Շտիկան (1922—1982) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Օլգա Ռազումովսկայա | Ալեքսանդր Բոյարսկի (1938—1980) | Միխայիլ Բոյարսկի (Տարի՝ 1949) | Լարիսա Լուպիան (Տարի՝ 1953) | Եկատերինա Բոյարսկայա | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Եկատերինա Բոյարսկայա (Տարի՝ 1978) | Սերգեյ Բոյարսկի (Տարի՝ 1980) | Ելիզավետա Բոյարսկայա (Տարի՝ 1985) | Մաքսիմ Մատվեև (Տարի՝ 1982) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Եկատերինա Բոյարսկայա (Տարի՝ 1998) | Ալեքսանդրա Բոյարսկայա (Տարի՝ 2008) | Անդրեյ Մատվեև (Տարի՝ 2012) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2010 թվականի հուլիսի 28-ին Ելիզավետան ամուսնացել է դերասան Մաքսիմ Մատվեևի հետ։ 2012 թվականի ապրիլի 7-ին ծնվել է զույգի որդին ՝ Անդրեյը։
Ճանաչում և մրցանակներ
խմբագրել- «Ոսկե սոֆիտ» մրցանակակիր «Լիր արքա» ներկայացման մեջ Գոներիլի դերի համար (2006)։
- «MTV Ռուսաստան» կինոմրցանակի դափնեկիր «Տարվա առաջընթաց» անվանակարգում «Առաջինը Աստծուց հետո» ֆիլմի համար (2006)
- Անկախ երիտասարդական «Տրիումֆ» մրցանակի դափնեկիր (2008)։
- «MTV Ռուսաստան» կինոմրցանակի դափնեկիր «Կնոջ լավագույն դեր» անվանակարգում «Ծովակալ» ֆիլմում Աննա Տիմիրյովայի դերի համար (2009)
- «Պետերբուրգի ամենահայտնի մարդիկ» մրցանակի «Թատրոն» անվանակարգի հաղթող (2009)[3]։
- «Дух Огня» (Խանտի-Մանսիյսկ) կինոփառատոնի «Լավագույն դերասանական համույթ» անվանակարգում Մաքսիմ Մատվեևի հետ համատեղ մրցանակի դափնեկիր՝ «Չեմ ասի» ֆիլմում (2011) կնոջ գլխավոր դերի կատարման համար
- «Գրականություն և կինո» փառատոնի «Կանացի լավագույն դեր» անվանակարգի մրցանակակիր «Չեմ ասի» ֆիլմում (2011) կնոջ գլխավոր դերի կատարման համար
- «Ոսկե փայտփորիկ » մրցանակի դափնեկիր՝ կինոյի ասպարեզում որպես կասկածելի ձեռքբերումներով տարվա վատագույն դերասանուհի (2011)
- Պատվո շքանշան (Մոլդովա) (2011)[4][5]։
- «Բյուրեղապակե Տուրանդոտ» մրցանակաբաշխության մրցանակակիր ՝«Մեր վարչական շրջանի Լեդի Մակբեթը» ներկայացման մեջ Լեդի Մակբեթի դերի համար (Մոսկվայի պատանի հանդիսատեսի թատրոն) (2014)
- Վլադիսլավ Ստրժելչիկի անվան սանկտպետերբուրգյան դերասանական անկախ մրցանակ (2016)
Դերերը թատրոնում
խմբագրելԴրամատիկական Փոքր թատրոն (Եվրոպայի թատրոն)
խմբագրել- 2006՝ «Լիր արքա » ըստ Շեքսպիրի պիեսի՝ Գոներիլ
- 2006՝ «Բլաժ»՝ Գուրևնա
- 2007՝ «Կյանք և ճակատագիր» ըստ Վասիլի Գրոսմանի վեպի՝ Ժենյա
- 2008՝ «Սիրո ապարդյուն ջանքեր» ըստ Շեքսպիրի պիեսի՝ Ռոզալինա
- 2009՝ «Հրաշալի կիրակի կոտրված սրտի համար» ըստ Թենեսի Ուիլյամսի պիեսի՝ Դորոտեա
- 2010՝ «Երեք քույրեր» ըստ Անտոն Չեխովի պիեսի՝ Իրինա
- 2012՝ «Խարդավանք և սեր» ըստ Ֆրիդրիխ Շիլլերի ողբերգության՝ Լուիզա
- 2014՝ «Բալենու այգին» ըստ Անտոն Չեխովի պիեսի՝ Վարյա
- 2015՝ «Քույրեր և եղբայրներ» ըստ Ֆյոդոր Աբրամովի պիեսի՝ Վարվարա Ինյախինա
Մոսկվայի պատանի հանդիսատեսի թատրոն
խմբագրել- 2013՝ «Մեր վարչական շրջանի Լեդի Մակբեթը» ըստ Նիկոլայ Լեսկովի պատմվածքի՝ Կատերինա Իզմայլովա, ռեժիսիոր՝ կամա Գինկաս[6]։
«Արտ-Պիտեր» պրոդյուսերական կենտրոն
խմբագրել- 2008՝ «Սիրանո դե Բերժերակ» ըստ Էդմոն Ռոստանի պիեսի՝ Ռոքսաննա
- 2010՝ «ROOMS»
Երաժշտական տեսահոլովակներ
խմբագրելՆկարահանվել է Վալերի Մելադձեի «Небеса»[7], «Свет уходящего солнца»[8] և «Мой брат» երգերի տեսահոլովակներում[9]։
Փաստեր
խմբագրել- ILWT խումբն ունի մի երգ, որը նվիրված է Ելիզավետա Բոյարսկայային, այն կոչվում է «Լիզա»[10]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
- ↑ ТОП 50. Елизавета Боярская — журнал «Собака.ru», 2009 год
- ↑ Елена ЛИВСИ. (28 Октября 2011). «Михаилу Боярскому и его дочери Лизе присудили орден почета Молдавии» (ռուսերեն). «Комсомольская правда». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 28-ին.
- ↑ «Лизе Боярской дали «Золотого дятла»» (ռուսերեն). donbass.ua. 29.04.2011. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 10-ին.
- ↑ Елена Дьякова. (6 декабря 2013). «Особая дорога по этапу» (ռուսերեն). Театральный смотритель — www.smotr.ru. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 23-ին.
- ↑ «Боярские откровения». Life Showbiz. 2010 թ․ սեպտեմբերի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 18-ին. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 4-ին.
- ↑ «Сивий Меладзе закохався у шибайголову Боярську» (ուկրաիներեն). tabloid.com.ua. 30.08.2012. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 28-ին.
- ↑ «Братья Меладзе сняли в клипе "Мой брат" Лизу Боярскую, Викторию Исакову и Юлию Снигирь» (ռուսերեն). miamusic.ru. 10 декабря 2015. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 11-ին.
- ↑ ILWT — Лиза
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Ելիզավետա Բոյարսկայա Արխիվացված 2013-10-27 Wayback Machine
- Հարցազրույց Ելիզավետայի հետ (2006)(չաշխատող հղում)
- Հարցազրույց Rolling Stone ամսագրի համար Արխիվացված 2011-04-08 Wayback Machine
- Ելիզավետա Բոյարսկայա
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ելիզավետա Բոյարսկայա» հոդվածին։ |