Յաել Դայան
Յաել Դայան (եբրայերեն՝ יעל דיין;փետրվարի 12, 1939[1][2], Նահալալ, Jezreel Valley Regional Council, Իսրայել, Հյուսիսային մարզ, Իսրայել - մայիսի 18, 2024[3], Թել Ավիվ, Իսրայել ), իսրայելցի գրող և քաղաքական գործիչ, եղել է Քնեսեթի պատգամավոր 1992-2003 թվականներին, եղել է Թել Ավիվի փոխքաղաքապետ[4]։ Կարիերան ավարտել է 2013 թվականին[5]։ Մոշե Դայանի դուստրը և Ասի Դայանի քույրը։
Յաել Դայան եբրայերեն՝ יעל דיין | |
---|---|
Ծնվել է | փետրվարի 12, 1939[1][2] |
Ծննդավայր | Նահալալ, Jezreel Valley Regional Council, Իսրայել, Հյուսիսային մարզ, Իսրայել |
Մահացել է | մայիսի 18, 2024[3] (85 տարեկան) |
Մահվան վայր | Թել Ավիվ, Իսրայել |
Քաղաքացիություն | Իսրայել |
Կրթություն | Երուսաղեմի հրեական համալսարան և Իսրայելի բաց համալսարան |
Մասնագիտություն | լրագրող, քաղաքական գործիչ, գրող և իրավապաշտպան |
Ամուսին | Դով Սիոն |
Ծնողներ | հայր՝ Մոշե Դայան, մայր՝ Ռութ Դայան |
Զբաղեցրած պաշտոններ | Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր և Քնեսեթի պատգամավոր |
Կուսակցություն | Ավոդա |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Yael Dayan Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն
խմբագրելՅաել Դայանը ծնվել է Նահալալում՝ բրիտանական մանդատի ժամանակ, գեներալ Մոշե Դայանի դուստրն է և Շմուել Դայանի թոռնուհին։ Իսրայելի պաշտպանության բանակում ծառայելուց հետո նա միջազգային հարաբերություններ է սովորել Երուսաղեմի հրեական համալսարանում և ուսումնասիրել է կենսաբանություն Իսրայելի Բաց համալսարանում։
1959-1967 թվականներին նա հարաբերությունների է ունեցել Միշել Կակոյանիսի հետ և ապրել է Հունաստանում[6]։ Հետագայում նա ամուսնացել է Դով Սիոնի հետ․ զույգը երկու երեխա է ունեցել։
Մահացել է 2024 թվականի մայիսի 18-ին՝ 85 տարեկան հասակում էմֆիզեմայի դեմ պայքարելուց հետո[7][8][9]։
Ստեղծագործություններ
խմբագրելՆախքան իր քաղաքական կարիերան սկսելը Յաել Դայանը գրող և լրագրող էր, նրա ստեղծագործությունները տպագրվել են իսրայելական առաջատար «Վերջին լուրեր (Եդիոթ Ահրոնոթ, եբրայերեն՝ ידיעות אחרונות)», «Մաարիվ», «Ալ Համիշմար» և «Դավառ» թերթերում։ Նա հրատարակել է նաև վեց պատմվածք, Վեցօրյա պատերազմի մասին հուշեր և իր հոր՝ Մոշե Դայանի կենսագրությունը։
Քաղաքական կարիերա
խմբագրելԴայանը դարձավ հակապատերազմական ակտիվիստ, ղեկավարեց «Շալոմ Աչշավը» և դասախոսություններ կարդաց ամբողջ աշխարհում՝ խաղաղության և անվտանգության թեմաներով[10]։ Իսրայելում նա նաև քարոզարշավ է իրականացրել հանուն մարդու իրավունքների, կանանց իրավունքների և ՆՀԻ-ի իրավունքների։
1992 թվականին Յաել Դայանը դարձել է քնեսեթի անդամ՝ «Ավոդա» կուսակցության կողմից և գլխավորել է Կանանց իրավունքների հանձնաժողովը։ Նա վերընտրվել է 1996 և 1999 թվականներին («Միացյալ Իսրայել» դաշինքի կողմից)։
1996 թվականին Ի. Լեդերմանը Հեբրոն կատարած այցի ժամանակ տաք թեյ է լցրել Յաել Դայանի վրա՝ մարմնական վնաս պատճառելով, այնուհետև դատապարտվել է բանտային կալանքի և տուգանքի։
2003 թվականի ընտրություններում չընտրվելուց հետո Դայանը հեռացել է «Ավոդա» կուսակցությունից և միացել Յոսի Բեյլինի «Մերեցին»։ 2004 թվականին Թել Ավիվի մունիցիպալ ընտրություններում գլխավորել է կուսակցության ցուցակը և 31 մանդատներից 5-ը ստանալով՝ կոալիցիա է կազմել Ռոն Հուլդաիի հետ։ Մինչև 2013 թվականը նա պատասխանատու էր քաղաքի սոցիալական ծառայությունների համար։ 2013 թվականի ընտրություններում քաղաքապետ Ռոն Հուլդաին նախընտրեց ցուցակներում չընդգրկել Յաելին, և նա ավարտեց իր քաղաքական կարիերան։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 חה"כ יעל דיין — Knesset.
- ↑ 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 הלכה לעולמה חברת הכנסת לשעבר יעל דיין (երբ.) — 2024.
- ↑ «In conversation with Yael Dayan». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 18-ին.
- ↑ «Tel-Aviv municipality- The Mayor and The Municipal Council». Արխիվացված օրիգինալից 2014-02-27. Վերցված է 2024-06-15-ին.
{{cite web}}
: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link) - ↑ שביט בן-אריה, חברות הכנסת: נשים מובילות בישראל, תשע"א-2011
- ↑ דרוקמן, ירון (2024 թ․ մայիսի 18). «הלכה לעולמה חברת הכנסת לשעבר יעל דיין». Ynet (եբրայերեն). Վերցված է 2024 թ․ մայիսի 18-ին.
- ↑ «N12 - חה"כ לשעבר יעל דיין הלכה לעולמה». N12. 2024 թ․ մայիսի 18. Վերցված է 2024 թ․ մայիսի 18-ին.
- ↑ «חברת הכנסת לשעבר יעל דיין הלכה לעולמה בגיל 85». www.israelhayom.co.il. Վերցված է 2024 թ․ մայիսի 18-ին.
- ↑ Yael Dayan: Public Activities Արխիվացված 2018-12-15 Wayback Machine Knesset website