Գիզա
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Գիզա (այլ կիրառումներ)
Գիզա[2] (արաբ․՝ مدينة الجيزة), քաղաք Եգիպտոսի Արաբական Հանրապետությունում,գտնվում է Վերին Եգիպտոսում, Նեղոսի ձախ ափին, Կահիրե-Ասուան երկաթգծի կայարան, Կահիրեի հարավարևմտյան արվարձան: Էլ Գիզա նահանգի վարչական կենտրոն: Բնակչությունը՝ 5 598 402 մարդ (դեկտեմբերի 12, 2020)[1]։
| Քաղաք | |||
|---|---|---|---|
| Գիզա | |||
| արաբ․՝ الجيزة | |||
| |||
 Գիզայի բազմաթիվ փողոցներից կարելի է բուրգ տեսնել | |||
| Երկիր |  Եգիպտոս | ||
| Մակերես | 187 կմ² | ||
| ԲԾՄ | 30±1 մետր | ||
| Բնակչություն | 5 598 402 մարդ (դեկտեմբերի 12, 2020)[1] | ||
| Ժամային գոտի | UTC+3 | ||
| Հեռախոսային կոդ | +20 2 | ||
| Փոստային ինդեքսներ | (+20) 2 | ||
| Պաշտոնական կայք | giza.gov.eg/English/default.aspx | ||
| |||
Եգիպտոսի երրորդ խոշորագույն քաղաքն է:
ՊատմությունԽմբագրել
Գիզան Մեմֆիսի հյուսիսային գերեզմանատունն էր հայտնի դարձավ IV դինաստիայից հետո, մեծ բուրգերի կառուցումից հետո՝ այստեղ դրվեցին փարավոնների դամբարաններ: Էլ Գիզայի մոտ Լիբիայի անապատում պահապանվել է փարավոնների դամբարաններ Քեոպսի, Հեֆրենայի և Միկերինա որոնք կառուցվելեն մ.թ.ա. առաջին դարի երրորդ կեսին և գրվել է հելենիստական գրականությունում՝ (աշխարհի յոթ հրաշալիքներում):
969 թվականի Ջահհարայի գլխավորած բանակը ներխուժեց Եգիպտոս և հաղթեց Գիզայի ճակատամարտում պարտւթույան մատնելով Աբասսի բանակին:
XX դարի վերջում Գիզան միաձուլվեց Կահիրեի հետ միասին և ներկայացրեց Կահիրեի մայրաքաղաքի արևմտյան ձախակողմյա մասը: Դեսպանատներից շատերը գտնվում էին այնտեղ, այդ թվում ռուսական դեսպանատունը: Բացի այդ, այստեղ էին նաև Կահիրեի համալսարանի մասնաշենքերը: 1999 թ. Կահիրեի մետրոպոլիտենի երկրորդ գիծը տարածվեց Գիզայով:
Քույր քաղաքներԽմբագրել
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 http://www.citypopulation.de/Egypt-Cities.html
- ↑ Атлас «Экономическая и социальная география мира». — Роскартография, 2003.
- ↑ «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-10-05-ին։ Վերցված է 2017-11-28
- ↑ Giza-Los Angeles: Sister cities? — Daily News Egypt
- ↑ İBB ile Pramitler kenti Giza kardeş şehir oldu
- ↑ توأمة الجيزة واسطنبول في منزل السفير التركي
ԳրականությունԽմբագրել
- Густерин П. В. часть // Города Арабского Востока. — М.: Восток—Запад, 2007. — С. 123. — (Энциклопедический справочник). — 2000 экз. — ISBN 978-5-478-00729-4.