Բենիամին Գալստյան

Բենիամին Գալստյան
մարտի 7, 1902 - դեկտեմբերի 4, 1942 (40 տարեկան)
Ծննդավայր	Ճլոխան, Ալեքսանդրապոլի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Մահվան վայր	Pulkovo Heights
Գերեզման	Kazachye Cemetery
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Զորատեսակ	Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակ
Կոչում	գեներալ-մայոր և brigade commissar?
Մարտեր/; պատերազմներ	Խորհրդային բանակի լեհական արշավանք, Խորհրդա-ֆիննական պատերազմ, Հայրենական մեծ պատերազմ և Լենինգրադի շրջափակում
Կրթություն	Մոսկվայի Լենինի անվան ռազմաքաղաքական ակադեմիա (1937)
Պարգևներ

Բենիամին Հովհաննեսի Գալստյան (մարտի 7, 1902(1902-03-07)^[1], Ճլոխան, Ալեքսանդրապոլի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն^[1] - դեկտեմբերի 4, 1942(1942-12-04)^[1], Pulkovo Heights), խորհրդային ռազմական, քաղաքական գործիչ, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից, գեներալ-մայոր։

Կենսագրություն

Բենիամին Գալստյանը ծնվել է 1902 թվականի փետրվարի 22-ին (մարտի 7) Երևանի նահանգ Ալեքսանդրապոլի գավառի Չոլխան (այժմ՝ Բենիամին) գյուղում (այժմ՝ Հայաստանի Շիրակի մարզում), աղքատ գյուղացու ընտանիքում։ Վաղ տարիքում որբացել է և ստիպված է եղել աշխատել հարուստ հարևանների մոտ, հետագայում՝ Ալեքսանդրապոլում։ 1920 թվականին, փրկվելով թուրքական օկուպացիայից, փախել է Վրաստան, որտեղ աշխատանքի է անցել Թիֆլիսի գործարաններից մեկում, որտեղ էլ ոգեշնչվել է բոլշևիզմի գաղափարներով։ Երբ 1921 թվականի փետրվարին Կարմիր բանակը մտավ Թիֆլիս, Գալստյանը կամավոր միացավ նրանց շարքերին։ Այնուամենայնիվ, շատ կարճ ժամանակ բանակից զորացրվել է անչափահաս լինելու պատճառով։

1923 թվականին Բենիամին Գալստյանը կրկին միացավ Կարմիր բանակի շարքերին։ 1924 թվականին մարտական փորձառություն ունեցող երիտասարդ Գալստյանը դարձել է ԽՄԿԿ անդամ։ Գալստյանն ավարտել է հրամանատարական դպրոց, Ա. Ֆ. Մյասնիկյանի անվան Երևանի միավորված ռազմահետևակային դպրոցը, 1931 թվականին՝ Անդրկովկասյան միացյալ հետևակային դպրոցը (Թիֆլիս)։ Եղել է Հայկական դիվիզիայի 2-րդ գումարտակի կուսակցության կազմակերպության քարտուղարը։ 1936 թվականին ավարտել է Լենինգրադի ռազմաքաղաքական ակադեմիան^[2]։ 1939 թվականին մասնակցել է Արևմտյան Ուկրաինայի և Արևմտյան Բելոռուսիայի ազատագրմանը, 1940 թվականին՝ խորհրդա-ֆիննական պատերազմին՝ որպես դիվիզիայի կոմիսար։ Հայրենական պատերազմի սկզբին մասնակցել է Կարելական պարանոցի պաշտպանությանն, ապա՝ Նովգորոդի համար մղված մարտերին։ Լենինգրադի շրջափակման օրերին եղել է 59-րդ հատուկ հարվածային գնդի և «Նևսկի» օպերատիվ խմբավորման կոմիսար։ 1942 թվականի օգոստոսին նշանակվել է 42-րդ բանակի ռազմական խորհրդի անդամ։

Դժվար է հաշտվել այն մտքի հետ, որ այլևս մեզ հետ չէ Բենիամին Հովհաննեսովիչը։ Սակայն խիզախ կոմիսարի հմայիչ կերպարը երբեք չի ջնջվի մեր հիշողությունից և մեզ կոչում է էլ ավելի դաժան պայքարի ատելի թշնամու դեմ»։ Մահախոսականը ստորագրել էին Ռազմական խորհրդի անդամները, Լենինգրադի մարզկոմի և մարզգործկոմի ամբողջ ղեկավարությունը՝ քարտուղար Ա. Կուզնեցովը, Մ. Խուլինը, Ա. Շտիկովը, գեներալներ Գովորովը, Կռիլովը, Կուլիկը, Պանյուշկինը, Կուրոչկինը, գրող Ն. Տիխոնովը և ուրիշներ։

- «Լենինգրադսկայա պրավդա»^[3]

Կենաց և մահու մարտերում սպանվում են հրամանատարներ, որոնք տեսել են մեծ ճակատամարտերի ամբողջ ահուսարսափը, ճաշակել ամենադաժան գրոհները… Մենք Գալստյանի անունը կգրենք հերոսների, Լենինգրադի պաշտպանների` ժամանակի կողմից չեղծվող ցուցակների մեջ, և այդ անունը կհիշենք միշտ՝ որպես մեր քաղաքի մի հիանալի հայրենասերի։

- «Կրասնայա զվեզդա»^[3]

Պարգևներ

Կարմիր դրոշի շքանշան (2, որոնցից մեկը ստացել է հետմահու՝ ԽՍՀՄ Գերագույն Խորհրդի նախագահության 1943 թվականի փետրվարի 10-ի որոշմամբ)

Մահ

Զոհվել է 1942 թվականի դեկտեմբերի 4-ին, Պուլկովյան բարձունքների պաշտպանության մարտերում^[4]։ Հուղարկավորվել է 1942 թվականի դեկտեմբերի 6-ին Լենինգրադի Ալեքսանդրա-Նևսկոե մայրավանքի գերեզմանատանը՝ Կոմունիստների ծառուղում։

Ընտանիք

Բենիամին Գալստյանն ամուսնացել է Անահիտ Մելիքովնա Մովսեսյանի (1907-1977) հետ։ Ունեցել են երեք երեխա` Օլեգ Գալստյան (1926-1983), Էթերի Գալստյան (1931-2005) և Յուրի Գալստյան (1936-2002)։ Կրտսեր որդին դարձել է սպա և շարունակել ռազմական դինաստիան։ Կինը, ավագ որդին և դուստրը թաղված են հոր հետ^[5]։

Հիշատակ

1955 թվականին Սանկտ Պետերբուրգի Մոսկվայի հրապարակի փողոցներից մեկը կոչվել է Բենիամին Գալստյանի անունով։ Մոսկովյան շրջանի փողոցներից մեկը նույնպես կոչվում է նրա անունով^[6]^[7]։
Բենիամին Գալստյանի հուշարձանը կանգնեցված է հայրենի գյուղում, որը 1945 թվականի դեկտեմբերի 7-ին վերանվանվել է Բենիամին։ Գյուղի միջնակարգ դպրոցը նույնպես կոչվում է Գալստյանի անունով^[8]։

Պատկերասրահ

Խորհրդային Միության հերոս գեներալ-մայոր Բենիամին Հովհաննեսի Գալստյանի հուշարձանը գյուղ Բենիամինում
Խորհրդային Միության հերոս գեներալ-մայոր Բենիամին Հովհաննեսի Գալստյանի հուշարձանը Բենիամին գյուղում
Խորհրդային Միության հերոս գեներալ-մայոր Բենիամին Հովհաննեսի Գալստյանի հուշարձանը Բենիամին գյուղում
Հայրենական Մեծ պատերազմում զոհված մարտիկների հուշարձան Բենիամին գյուղում

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
↑ «Ով ով է հայեր. (Կենսագրական հանրագիտարան)», հատոր առաջին, Երևան, 2005։
↑ ^3,0 ^3,1 Ayb Solutions LLC. «ԿՈՄԻՍԱՐ ԲԵՆԻԱՄԻՆ ԳԱԼՍՏՅԱՆ» (անգլերեն). Hay Zinvor. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 9-ին.
↑ Информация из донесения о безвозвратных потерях на сайте Obd-memorial.ru
↑ Коммунистическая площадка в Александро-Невской лавре
↑ Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? - 3-е изд., испр. и доп. - Л.: Лениздат, 1985. - С. 86-87.
↑ Городские имена сегодня и вчера: Петербургская топонимика / Полный свод названий за три века / Авт.-сост. С. В. Алексеева, А. Г. Владимирович, А. Д. Ерофеев и др. - 2-е изд., перераб. и доп. - СПб.: Информационно-издательское агентство «ЛИК», 1997. - 288 с.
↑ «Անվեհեր կոմիսարը. Բենիամին Գալստյան». armenpress.am. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 9-ին.

Գրականություն

Հովսեփյան Ա. Ա., Անմահ կոմիսարը, Երևան, 1968։
Հովսեփյան Արմեն Ալեքսանի, Ասք կոմիսարի մասին. Բենիամին Գալստյան։

Արտաքին հղումներ

Поликультурный Санкт-Петербург
Армянские кладбища Արխիվացված 2016-03-05 Wayback Machine
Любовь к отеческим гробам
У стен Сталинграда // Казарян А. В. Война, люди, судьбы: Очерки. - Ереван, 1975.
Воспоминание о генерале (Мой генерал, мой Бениамин). Документальный фильм. 1982 г., ТОДФ «Арменфильм», 10 мин. (285 м), ч/б. / Автор сценария А. Овсепян, режиссёр Г. Степанян, оператор Р. Марданян, звукооператор Л. Карапетян

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 658)։

[_5e5775e65518eefb-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

[2] «Ով ով է հայեր. (Կենսագրական հանրագիտարան)», հատոր առաջին, Երևան, 2005։

[hayzinvor-3] 3,0 ^3,1 Ayb Solutions LLC. «ԿՈՄԻՍԱՐ ԲԵՆԻԱՄԻՆ ԳԱԼՍՏՅԱՆ» (անգլերեն). Hay Zinvor. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 9-ին.

[4] Информация из донесения о безвозвратных потерях на сайте Obd-memorial.ru

[5] Коммунистическая площадка в Александро-Невской лавре

[6] Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? - 3-е изд., испр. и доп. - Л.: Лениздат, 1985. - С. 86-87.

[7] Городские имена сегодня и вчера: Петербургская топонимика / Полный свод названий за три века / Авт.-сост. С. В. Алексеева, А. Г. Владимирович, А. Д. Ерофеев и др. - 2-е изд., перераб. и доп. - СПб.: Информационно-издательское агентство «ЛИК», 1997. - 288 с.

[8] «Անվեհեր կոմիսարը. Բենիամին Գալստյան». armenpress.am. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 9-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Բենիամին Գալստյան

մարտի 7, 1902(1902-03-07)^[1] - դեկտեմբերի 4, 1942(1942-12-04)^[1] (40 տարեկան)
Ծննդավայր	Ճլոխան, Ալեքսանդրապոլի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն^[1]
Մահվան վայր	Pulkovo Heights
Գերեզման	Kazachye Cemetery
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Զորատեսակ	Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակ
Կոչում	գեներալ-մայոր և brigade commissar?
Մարտեր/ պատերազմներ	Խորհրդային բանակի լեհական արշավանք^[1], Խորհրդա-ֆիննական պատերազմ^[1], Հայրենական մեծ պատերազմ և Լենինգրադի շրջափակում
Կրթություն	Մոսկվայի Լենինի անվան ռազմաքաղաքական ակադեմիա (1937)^[1]
Պարգևներ