Աքքադերեն (այլ անվամբ՝ ասորեստաներեն, ակկադերեն, քաղդեարեն, քաղդիերեն), աքքադերենի երկու բարբառներից մեկը, որ տարածված է եղել Աքքադի հյուսիսային մասում և հին աքքադերենի շրջանի վերջից ստացել է ինքնուրույն արժեք։ Անցել է զարգացման 3 շրջան՝ հին (մ.թ.ա. XX դ. սկզբից մինչև XVII դ. կեսը), միջին (մ.թ.ա. II հազարամյակի երկրորդ կեսը) և նոր (մ. թ. ա. X—VII դդ.)։ Նոր շրջանում, որ բնութագրվում է հոլովական վերջավորությունների անկմամբ, ասուրերենը որպես գրակաև լեզու արտամղվում է բաբելերենի կողմից։ Հետագայում կրել է արամեերենի ուժեղ ազդեցություևը, որը հանգեցրել է ասուրերենի մահացմանը։
Տարբերում են հին աքքադերեն՝ մ.թ.ա. 2800 թվից մինչև մ.թ.ա. 650 թվականը, որ ասուրերենն է, և նոր աքքադերեն' մ.թ.ա. 650-ից մինչև մեր թվարկության սկիզբը, որ բաբելերենն է։
Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն, 1975, էջ 40։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 598)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 168)։
Akkadian language Վիքիպահեստում
