Արամաշոտ Պապայան
Արամաշոտ (Աշոտ) Պետրոսի Պապայան (սեպտեմբերի 15, 1911[1], Բաթում, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 26, 1998[1], Երևան, Հայաստան), հայ խորհրդային դրամատուրգ։ 1945 թվականից իր անվանն է միացրել եղբորորդու՝ Արամ Պապայանի անունը։ ԽՍՀՄ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1975)։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1944 թվականից։
Արամաշոտ Պապայան | |
|---|---|
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 15, 1911[1] |
| Ծննդավայր | Բաթում, Ռուսական կայսրություն |
| Վախճանվել է | նոյեմբերի 26, 1998[1] (87 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Երևան, Հայաստան |
| Մասնագիտություն | գրող, դրամատուրգ և դերասան |
| Կրթություն | Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ (1951) |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
| Պարգևներ |  և  |
| Արամաշոտ Պապայան Վիքիդարանում | |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Արամաշոտ Պապայանը ծնվել է Բաթումի քաղաքում։ 1926 թվականին ավարտել է Բաթումի Շահումյանի անվան հայկական դպրոցը։ 1927-1930 թվականներին աշխատել է Նովոռոսիյսկում։ 1930 թվականին սովորել է Դոնի Ռոստովի մանկավարժական ինստիտուտում։ 1931-1940 թթ. դերասան է եղել Դոնի Ռոստովի հայկական, 1944-1945 թթ.՝ Կիրովականի, այնուհետև՝ Էջմիածնի թատրոններում։ 1947-1949 թվականներին սովորել է Երևանի մարքսիզմ-լենինիզմի երեկոյան համալսարանում։ 1951 թ. ավարտել է Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտի գրական բարձրագույն դասընթացները[2]։ Աշոտ Պետրոսի Պապայանի առաջին գործերն են «Երազ» (բեմ․ 1936) և «Մեր կռիվն արդար է» (բեմ․ 1941) դրամաները։ Հայտնի է դարձել եղբոր՝ դրամատուրգ Արամ Պապայանի հետ գրած «Մեծ հարսանիք» (բեմ․ 1944) կատակերգությամբ (1944-1945 թվականներին արժանացել է մրցանակի)։ Բեմադրվել են Պապայանի «Բարձունք» (1943), «Շշմեցուցիչ հարված» (1956), «Անաղուհաց փեսան» (1956), «Կենդանի հանգուցյալ» (1963), «Համեցեք Հակոբ Նշանիչի ծննդին» (1965), «Աշխարհն, այո, շուռ է եկել» (1967), «Արտասահմանյան փեսացու» (1972) և այլ կատակերգություններ։ Նրա սցենարներով «Հայֆիլմ»-ը նկարահանել է «Մանրուք» (1954), «Փեսատես» (1954) և «Իմ ընկերոջ մասին» (1959) կինոնկարները։ Պապայանի պիեսները ներկայացվել են Երևանի, Թբիլիսիի, Բաքվի, Ստեփանակերտի, ինչպես նաև այլ հանրապետությունների և արտասահմանյան մի քանի երկրների բեմերում։ Լույս են տեսել նրա «Աշխարհն, այո, շուռ է եկել» (ռուսերեն, Մոսկվա, 1974) և «Փարիզյան փեսացու» (բուլղարերեն, Սոֆիա, 1974) գրքերը[3]։
ՊարգևներԽմբագրել
- Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան
- «Պատվո նշան» շքանշան
ԵրկերԽմբագրել
- Պիեսների ժողովածու (գրքի մեջ տեղ է գտել Աշոտ Պապայանի «Բախտավորյալներ» պիեսը, հեղինակակից Արամ Պապայան), Երևան, Կուլտլուսհրատ, 1950, 116 էջ։
- Շշմեցուցիչ հարված, Երևան, 1955, 39 էջ։
- Մեծ հարսանիք, Երևան, 1960, 115 էջ։
- Կատակերգություններ, Երևան, 1962, 450 էջ։
- Ծիծաղ, Երևան, 1965, 396 էջ։
- Աշխարհն, այո, շուռ է եկել, Երևան, «Հայաստան», 1968, 112 էջ։
- Աշխարհն, այո, շուռ է եկել, Երևան, «Հայաստան», 1972, 449 էջ։
- Արտասահմանյան փեսացու։ Պիեսների ժողովածու։ Սովետական գրող, 1982, 408 էջ[4]։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 http://armradioarchive.am/ar/NZqTNid
- ↑ Գրական տեղեկատու։ Երևան։ «Սովետական գրող»։ 1986։ էջ 365-367
- ↑ «AV Production - Արամաշոտ Պապայան»։ avproduction.am։ Վերցված է 2019-02-12
- ↑ Պապայան Արամաշոտ Պետրոսի (1982)։ Արտասահմանյան փեսացու։ Պիեսների ժողովածու։ Սովետական գրող
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 9, էջ 129)։ 
|