Արաբկիրի գավառակ

Արաբկիր, գավառակ Փոքր Հայքում, իսկ ապա Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթում։ Կենտրոնը Արաբկիր քաղաքն էր։

Պատմություն

XVII դարից գավառակը հերթականությամբ պատկանել է Սեբաստիայի, Մալաթիայի, իսկ ապա Խարբերդի նահանգներին։

Հայերը քաջ և կորովի մարդիկ էին։ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ հայերը տարագրվեցին և կոտորվեցին։

Բնակչություն

Մինչև 1915 թվականի Մեծ եղեռնը գավառակում բնակվում էին 35 000 հայեր։

Տնտեսություն

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը այգեգործություն, երկրագործություն, արհեստագործություն, շերամապահությունն ու առևտուրն էր։

Պատմամշակութային կառույցներ

Արաբկիրն ուներ 19 եկեղեցի։

Կրթություն

Գավառակում գործում էր 18 դպրոց։

Վարչական բաժանում

XIX դարի վերջերին բաժանվում էր 4 ենթաշրջանների և ուներ 84, ըստ որոշ աղբյուրների էլ 300 գյուղ։

Զուտ հայաբնակ գյուղերից էին Վաշխեն, Ծագ, Հասկնի, Էհնե, Կրանի, Անջրդի, Սաղմկա, Աղն, Օճախ, Ամպրկա, Վանք, Խոռոչ, Մաշկերտ, Օվա, Ծապլվար, Շիփիկ և Քուշնա գյուղերը։

Տես նաև

• Խարբերդի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր

Աղբյուրներ

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
• Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն