Ասատուր Խուրշուդյան

հայ հեղափոխական
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Խուրշուդյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Ասատուր Աղաբեկի Խուրշուդյան (սեպտեմբերի 12, 1896(1896-09-12)[1], Շինուհայր, Զանգեզուրի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Ռուսական կայսրություն[1] - դեկտեմբերի 14, 1971(1971-12-14)[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]), հայ իրավաբան, հեղափոխական շարժման մասնակից, 1920—1921 թթ.-ին՝ Կարմիր պարտիզան։

Ասատուր Խուրշուդյան
Ծնվել էսեպտեմբերի 12, 1896(1896-09-12)[1]
ԾննդավայրՇինուհայր, Զանգեզուրի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Ռուսական կայսրություն[1]
Մահացել էդեկտեմբերի 14, 1971(1971-12-14)[1] (75 տարեկան)
Մահվան վայրԵրևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
ԳերեզմանԹոխմախի գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Ազգությունհայ
ԿրթությունՄոսկվայի պետական իրավաբանական ակադեմիա (1947)[1]
Մասնագիտությունիրավաբան և հեղափոխական
ԿուսակցությունԽՄԿԿ[1]
Պարգևներ և
մրցանակներ

Ավարտել է համամիութենական իրավաբանական ինստիտուտը (1947)։ 1921—1931 թթ.-ին աշխատել է Գորիսում, ՀԿԿ Զանգեզուրի գավկոմում, Սիսիանի շրջսովետում։ 1931—1935 թթ.-ին Սիսիանում, Ամասիայում եղել է կուսշրջկոմի առաջին քարտուղար, 1939-1943, 1954—1966 թթ.-ին՝ ՀՍՍՀ Գերագույն դատարանի անդամ։ 1943—1952 թթ.-ին՝ ՀՍՍՀ Գերագույն դատարանի նախագահի տեղակալ։ 1931 թ.-ին ընտրվել է ՀԿ (բ) կ ԿԿ, ՀՍՍՀ Կենտգործկոմի անդամ։ Պարգևատրվել է «Պատվո նշան» շքանշանով։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 103