Անդրե Ժուլիեն (նոյեմբերի 10, 1766(1766-11-10)[1][2][3][…], Շալոն սյուռ Սոն - հուլիսի 21, 1832(1832-07-21)[1][2][3][…], Փարիզ), ֆրանսիացի ռահվիրայական գինեգործ[5]։ Գինու պատմաբան Հյու Ջոնսոնը Ջուլիենի աշխատանքը նկարագրում է որպես «գինու մասին ժամանակակից ստեղծագործության հիմք»[6]։

Անդրե Ժուլիեն
ֆր.՝ André Jullien
Ծնվել էնոյեմբերի 10, 1766(1766-11-10)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՇալոն սյուռ Սոն
Մահացել էհուլիսի 21, 1832(1832-07-21)[1][2][3][…] (65 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզ
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Մասնագիտությունգրող, wine trader և էնոլոգ
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունSociété d'encouragement pour l'industrie nationale?
Ստորագրություն
Изображение автографа

Խաղողի գործունեություն խմբագրել

Մոտ 30 տարեկան հասակում Ջուլիենը տեղափոխվեց Փարիզ և մտավ մեծածախ գինու շուկա։ Որպես նորընտիր նա կատարել է մի շարք բարելավումներ գինու առևտրի պրակտիկայում. նա հորինել է օդային խողովակ, որպեսզի ավելի լավ կարողանա փոշու խառնուրդը գինուց զտել։ Դրա համար նա տարբեր ցուցահանդեսներում պարգևատրվել է ոսկե մեդալներով և նրան աջակցել է նախարար Ժան-Անտուան Քափթալը։

Հրապարակումներ խմբագրել

Ջուլիենը նախաձեռնել է բոլոր հայտնի գինու շրջանները և դրանց գինիները նկարագրելու հավակնոտ նախագիծը, և դրանում նա ներդրել է հսկայական ջանք, քանի որ մասնագիտական գինու գրականությունը համարյա թե միայն մտավախություն ուներ այն մասին, թե ինչպես կարելի է զարգացնել որթատունկերը և գինի պատրաստել, և ոչ թե տարբեր գինիները նկարագրել և համեմատել։ Սա նրան տարավ շատ հեռավոր ճանապարհորդության, և արդյունքը եղավ նրա «Topographie de tous les vignobles connus»-ը[7], որը 1816 թվականին տպագրվեց առաջին հրատարակության մեջ, իսկ երկրորդը՝ 1822-ին։ Այս աշխատանքի կարևոր առանձնահատկությունն էր գինիները հինգ դասի դասակարգելը։ Անգլերեն լեզվով թարգմանված մի կարճ հրատարակություն` հրատարակված 1824 թվականին՝ որպես «ձեռնարկ և ուղեցույց բոլոր ներմուծողների և գնորդների համար՝ գինիների ընտրության հարցում»։ 1832-ին ֆրանսիական երրորդ և չորրորդ հրատարակությունները ներառեցին բազմաթիվ փոփոխություններ և այն ավելի ընդլայնվեց։ Այս հրատարակությունը 1832 թվականին արժանացել է Ֆրանսիայի գիտությունների ակադեմիայի վիճակագրության մրցանակին։ Վերջնական երկու հրատարակությունները ստորագրվել են, շտկվել և ավելացվել, հավանաբար, Ջուլիենի որդու կողմից[6]։

Նա նաև 1822 թվականին հրատարակեց գինետնտեսների համար ձեռնարկ՝ Manuel du գինետնտեսի[8] անվամբ և 1832 թվականին տեխնիկական հրատարակություն «Appareils perfectionnés propres à transvaser les vins et autres liqueurs ave ou sans commun avec l'air extérieur»:

Գինու գրություններ խմբագրել

1816 թվականի իր` «Topographie de tous les vignobles connus» աշխատության մեջ, Ջուլիենը ստեղծեց երբևէ առաջին անգամ ստեղծված աշխարհի գինու տարածաշրջանային առավել ընդգրկուն կատալոգացումը։ Ի լրացում եվրոպական հայտնի գինու տարածաշրջանի նկարագրության՝ Ջուլիենը նկարագրեց նաև ղազախների գինեգործության տեխնիկան, որն օգտագործվում է Եկատերինոսլավում, Հինդուկուշի և Աստրախանի գինեգործության ոճերը, ինչպես նաև ուսումնասիրեց Ատլանտյան և Հնդկական օվկիանոսների մի շարք կղզիների խաղողի այգիները։ Մադեյրա կղզիներում նա համեմատեց սերշալից (խաղողի տեսակ, որն աճում է հատկապես Մադեյրայում) պատրաստված չոր գինիները Ռայնի մեծ գինիների հետ. նկարագրությունը նպաստեց անվավեր այն համոզմունքի ժխտմանը, որ «Մադեյրա» խաղողը ծագում է գերմանական գինու խաղողի բազմազանությունից։ Մադեյրայում նա նկարագրեց նաև կղզում օգտագործված ծերացման անսովոր մեթոդները, ինչպիսիք են 6 ամիս շարունակ կաղնու գինու տակառները ձիու գոմաղբի շերտերի տակ թաղելու ավանդույթը[6]։

Բորդոյի վերաբերյալ նրա գրությունները պարունակում են շրջանի ամենավաղ դասակարգումներից մեկը՝ Հաութ-Բրայոն, Մարգա, Լատուր և Լաֆիտ քաղաքներով, որոնք նշված են այդ շրջանի լավագույն գինու տեղամասերի քարտեզի մեջ։ Մոտ 40 տարի անց, 1855-ի պաշտոնական դասակարգումը ամբողջովին նույն ձևով Ջուլիենի վարկանիշային աղյուսակը հաստատեց[9]։ Ջուլիենը անգլիական գինու մասին գրող Սայրուս Ռեդդինգի հետ Գերմանիայում ճանապարհորդելով՝ նկարագրեց 1811 թվականի գիսաստղի ժամանակ պատրաստված գերմանական գինիների որակը[6]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 CERL ThesaurusConsortium of European Research Libraries.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Trove — 2009.
  4. Journal des Sçavans, Le Journal des sçavans (ֆր.) — 1665. — ISSN 0021-8103; 1775-383X
  5. Jancis Robinson, ed. (2006). «Jullien, André». Oxford Companion to Wine (Third ed.). Oxford: Oxford University Press. էջ 377. ISBN 0-19-860990-6.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 H. Johnson Vintage: The Story of Wine pg 236-251, 313-340, 374-390, 412-433 Simon and Schuster 1989 0-671-68702-6
  7. Jullien, André (1816). Topographie de tous les vignobles connus, contenant : leur position géographique, l'indication du genre et de la qualité des produits de chaque cru, les lieux où se font les chargements et le principal commerce de vin, le nom et la capacité des tonneaux et des mesures en usage, les moyens de transport ordinairement employés, suivie d'une classification générale des vins.'[1]'''. Google Book Search. Retrieved on October 04, 2010.
  8. Complete title: Manuel du sommelier, ou instruction pratique sur la manière de soigner les vins.
  9. Clive Coates "The Wines of Bordeaux" pg 47, Google Books, Accessed: June 22nd, 2010