Անագի օքսիդ(IV)
քիմիական միացություն
Անագի օքսիդ(IV), անօրգանական միացություն։ Անագի առաջացրած թթվածնային միացությունն է՝ SnO2 բանաձևով։ Առաջացնում է անգույն բյուրեղներ։ Ջրում չի լուծվում
Անագի օքսիդ | |
---|---|
Ընդհանուր տեղեկություններ | |
Դասական անվանակարգում | անագի օքսիդ(IV) |
Ավանդական անվանում | անագի օկիս |
Քիմիական բանաձև | O₂Sn |
Ֆիզիկական հատկություններ | |
Ագրեգատային վիճակ | անգույն բյուրեղ |
Մոլային զանգված | 2,5E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ |
Խտություն | 6,95; 7,0096; 7,036 գ/սմ³ գ/սմ³ |
Ջերմային հատկություններ | |
Հալման ջերմաստիճան | 1127; 1625; 1630 °С °C |
Կազմալուծման ջերմաստիճան | 2966 ± 1 ℉[2] |
Եռման ջերմաստիճան | 2500 °C °C |
Բռնկման ջերմաստիճան | 53,2 °С °C |
Գոյացան էնթալպիա | −577,63 կՋ/մոլ կՋ/մոլ |
Գոլորշու ճնշում | 0 ± 1 mm Hg[2] |
Քիմիական հատկություններ | |
Դասակարգում | |
CAS համար | 18282-10-5 |
PubChem | 29011 |
EINECS համար | 242-159-0 |
SMILES | O=[Sn]=O |
ЕС | 242-159-0 |
RTECS | XQ4000000 |
ChEBI | 26988 |
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա) |
Տարածվածությունը բնության մեջ
խմբագրելԲնության մեջ հանդիպում է սև բյուրեղների տեսքով։
Ստացումը
խմբագրել- Ստացվում է անագը այրելով.
- Ստացվում է անագի օքսիդը այրելով.
- Ստացվում է անագի օքսիդի ջերմային քայքայումից.
- Ստացվում է անագի և ազոտական թթվի փոխազդեցությունից.
- Ստացվում է անագի սուլֆատի քայքայումից.
- Ստացվում է անագի սուլֆատի և նատրիումի հիդրօքսիդի փոխազդեցությունից.
Ֆիզիկական հատկությունները
խմբագրելԱռաջացնում է թափանցիկ բյուրեղներ։ Մոլեկուլի պարամետրերը՝ a=0,4718 նմ, c=0,3161 նմ, Z=2:
Քիմիական հատկությունները
խմբագրել- Փոխազդում է աղաթթվի հետ.
- Փոխազդում է ծծմբական թթվի հետ.
- Փոխազդում է նատրիումի հիդրօքսիդի ջրային լուծույթի հետ.
- Փոխազդում է նատրիումի հիդրօքսիդի հետ հետ՝ տաքացման պայմաններում.
- Փոխազդում է կալիումի օքսիդի հետ.
Կիրառությունը
խմբագրել- Օգտագործվում է կատալիզատորների արտադրության մեջ։
- Օգտագործվում է գունակների արտադրության մեջ։
- Քիմիական ապակիների արտադրության մեջ։
- Էկրանների արտադրություն։
Ծանոթագրություններ
խմբագրելԳրականություն
խմբագրել- Лидин Р.А. и др. Химические свойства неорганических веществ: Учеб. пособие для вузов. — 3-е изд., испр. — М.: Химия, 2000. — 480 с. — ISBN 5-7245-1163-0.
- Рипан Р., Четяну И. Неорганическая химия. Химия металлов. — М.: Мир, 1971. — Т. 1. — 561 с.
- Химическая энциклопедия / Редкол.: Кнунянц И.Л. и др.. — М.: Советская энциклопедия, 1992. — Т. 3. — 639 с. — ISBN 5-82270-039-8.
- Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 2-е изд., испр. — М.-Л.: Химия, 1966. — Т. 1. — 1072 с.
- Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 3-е изд., испр. — Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с.