Ալմաթի
Ալմաթի[3] կամ նախկինում Ալմա Աթա[3] (ղազ.՝ Алматы, ռուս.՝ Алма-Ата), Ղազախստանի խոշորագույն քաղաքը։ Բնակչությունը 1,4 միլիոն մարդ։
Քաղաք | |||||
---|---|---|---|---|---|
Ալմաթի | |||||
ղազ.՝ Алматы, ռուս.՝ Алма-Ата | |||||
| |||||
![]() | |||||
Երկիր | ![]() | ||||
Ենթարկում | հանրապետական ենթարկման քաղաք | ||||
Աքիմ | Ախմետժան Եսիմով | ||||
Հիմնադրված է | 1854 թ. | ||||
Այլ անվանումներ | Ալամթի, Զաիլիյսկի, Վերնի | ||||
Մակերես | 682 քառակուսի մետր | ||||
ԲԾՄ | 600 — 2200 (կենտրոն— 785) մ | ||||
Կլիմայի տեսակ | սուր-մայրցամաքային | ||||
Բնակչություն | 1 419 645[1] մարդ | ||||
Խտություն | 4139 մարդ/կմ² | ||||
Ազգային կազմ | ղազախներ 51,06%, ռուսներ 33,02%, ույգուրներ 5,73%, կորեացիներ 1,90%, թաթարներ 1,82%, ուկրաինացիներ 1,24%, ադրբեջանցիներ 0,70% այլք 3,01%[2] | ||||
Կրոնական կազմ | Շիա մուսուլմաններ, ուղղափառ քրիստոնեաներ | ||||
Ժամային գոտի | UTC+6 | ||||
Հեռախոսային կոդ | 727 | ||||
Փոստային ինդեքսներ | 050000–050063 | ||||
Ավտոմոբիլային կոդ | A | ||||
ISO 3166-2:KZ | ALA | ||||
Պաշտոնական կայք | almaty.gov.kz | ||||
| |||||
2007 թվականի հունիսին քաղաքն ավելացրել են աշխարհի ամենաթանկ քաղաքների ցանկի մեջ և որի մեջ Ալմաթին կանգնել է եռյակում[4][5]։
ԿարգավիճակԽմբագրել
1927-1936 թվականներին Ալմաթին Ղազախստանի երկրորդ մայրաքաղաքն էր, 1991-1997 թվականներին դարձավ Ղազախստանի մայրաքաղաքը: Ալմաթին Ղազախստանի ԽՍՀ խոշոր արդյունաբերական կենտրոնն էր: Չնայած քաղաքական և վարչական կարգավիճակում կատարված փոփոխություններին, այն հանրապետության մշակութային և ֆինանսա-տնտեսական կարևոր կենտրոնն է և մինչև 2017 թվականը համարվում էր ամենահարուստ քաղաքը, իսկ երկրորդը Աստանան էր[6]: 1997 թվականից մայրաքաղաք դարձավ Ախմոլան (1998 թվականի մայիսի 6-ից՝ Աստանան), իսկ Ալմա-Աթան ստացավ «Ղազախստանի հարավային մայրաքաղաք» կարգավիճակը: Այդ ժամանակից ի վեր այս տերմինը հաճախ է օգտագործվում մամուլում և վերաբերվում է Ալմա-Աթային[7]: 2006 թվականին, կյանքի որակի ուսումնասիրության համաձայն, որն անցկացվում է «Mercer» խորհրդատվական ընկերության կողմից, Ալմաթին զբաղեցրել է Կողմ 183-րդ տեղը (2005-ի համեմատ մեկ դիրքով բարձր)[8]: Ընդհանուր առմամբ ուսումնասիրություններ են անցկացվել 215 քաղաքներում:
ԱնունԽմբագրել
Ղազախստանի կառավարության մակարդակով քաղաքի անունը Ալմաթի է, Ռուսաստանում դեռևս օգտագործվում է Ալմա Աթա անունը (սակայն լրատվամիջոցներում երկու տարբերակներն էլ օգտագործվում են):
Վարչական բաժանումԽմբագրել
1936 թվականին Ղազախստանի գերագույն խորհրդի որոշմամբ Ալմաթայում ձևավորված էին չորս վարչական շրջաններ՝ Պրոլետարական, Լենինյան, Ստալինյան և Ֆրանսիական[9]: Այնուհետև ավելացան կամ հին շրջանների հաշվին ձևավորվեցին ևս չորս շրջաններ:
(ռուսերեն)
Պաշտոնական խորհրդանիշներԽմբագրել
Քաղաքն ունի պաշտոնական խորհրդանշաններ՝ զինանշան և դրոշ:
ԶինանշանԽմբագրել
Ալմաթիի զինանշանի հիմքը հարավ-արևելյան վահանի ձև ունի, որի վրա սպիտակ հովազն է՝ ութ ծաղիկներով խնձորենու ճյուղը բռնած: Այդ ծաղիկները խորհրդանշում են քաղաքի ութ շրջանները: հովազը վստահ քայլքով առաջ է ընթանում, աջ թաթը բարձրանում է հաջորդ քայլի համար, սակայն գլուխը հետ շրջված է, ինչը ցույց է տալիս ժամանակակից քաղաքների զարգացման շարունակականությունը: Հիմնական ֆոնի վրա պատկերված է Զաիլյան Ալատաուի լեռան ձնառատ գագաթը, որի փեշերին տարածվում է քաղաքը: Զինանշանի ընդհանուր ֆոնը Ղազախստանի դրոշի գույնն է՝ երկնագույն:
ԴրոշԽմբագրել
Դրոշը կարմիր եզրագծերով սպիտակ գործվածքի վրա զինանշանի պատկերն է, որի երկարության և լայնության միջև 1:2 հարաբերությունն է:
Տես նաևԽմբագրել
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Ղազախստանի բնակչությունը և ազգային կազմը ըստ 1.07.2010
- ↑ Ղազախստանի բնակչության ազգային կազմը
- ↑ 3,0 3,1 Հովհաննես Բարսեղյան (2006)։ «Աշխարհագրական անունների հայերեն տառադարձության մասին որոշում»։ Տերմինաբանական և ուղղագրական տեղեկատու։ Երևան: 9-րդ հրաշալիք։ էջ 47։ ISBN 99941-56-03-9
- ↑ «tio.kz»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2010-08-17-ին։ Վերցված է 2010-12-18
- ↑ Worldwide Cost of Living Survey 2008 — city ranking
- ↑ «Численность населения Республики Казахстан на 1 июня 2017 года»։ stat.gov.kz
- ↑ «Южная столица Казахстана — Алматы»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2010-04-27-ին։ Վերցված է 2019-03-28
- ↑ World-wide Quality of Living Survey
- ↑ Алма-Ата. Энциклопедия / Гл. ред. Козыбаев М. К.. — Алма-Ата: Гл. ред. Казахской советской энциклопедии, 1983. — С. 81. — 608 с. — 60 000 экз.