Քենիլվորդ ամրոցի փլատակները
Քենիլվորդ ամրոցի փլատակները (ռուս.՝ Развалины замка Кенилворт), բելգիացի նկարիչ Գիլոմա վան դեր Հեխտի նկարը Էրմիտաժի հավաքածուից։
 | |
|---|---|
 | |
| տեսակ | գեղանկար |
| նկարիչ | Guillaume Van der Hecht? |
| տարի | 1850 |
| բարձրություն | 72 ± 0,1 սանտիմետր |
| լայնություն | 96,5 ± 0,1 սանտիմետր |
| ստեղծման վայր | Բելգիա[1] |
| ուղղություն | ռոմանտիզմ |
| ժանր | բնանկար |
| նյութ | յուղաներկ[1] և կտավ[1] |
| գտնվում է | Պետական Էրմիտաժ |
| հավաքածու | Պետական Էրմիտաժ |
պատկերված են
| |
Ծանոթագրություններ | |
Քենիլվորդը (Քենիլուերդ, անգլ.՝ Kenilworth) Ուորկշիր դքսության հինավուրց ամրոց է Անգլիայի կենտրոնական մասում։ Այն կառուցվել է 1120-ական թվականներին Հենրի I-ի գանձապետ Ջեֆի դը Քլինթոնի կողմից, համարվել է անգլիական թագի սեփականություն և հետագայում պատկանել է Սիմոն դը Մոնֆորի ժառանգներին։
1563 թվականին Ելիզավետա I թագուհին Քենիլվորդ ամրոցը նվիրել է իր սիրեցյալ Ռոբերտ Դադլիին, որը ամրոցի զարդարման վրա ծախսել է այն ժամանակների համար հսկայական գումար՝ 6000 ֆունտ սթերլինգ։ Ուիլյամ Շեքսպիրը մանուկ հասակում եղել է այս ամրոցում և 1675 թվականին ականատես է եղել Ելիզավետա I-ի այցելությանը և նրա պատվին կազմակերպված մեծ խնջույքներին։ Ենթադրվում է, որ «Միջամառային գիշերվա երազ» երգը, որը Շեքսպիրը գրել է քսան տարի անց, ստեղծվել է ամրոցում տեղի ունեցած իրադարձությունների մասին հիշողությունների հիման վրա։
1646-1649 թվականներին ամրոցը հայտնվել է քաղաքացիական պատերազմի էպիկենտրոնում և ավերվել։ Նրա պատմությունը և գեղատեսիլ փլատակները ոգեշնչել են շատ նկարիչների և գրողների։ Մեծ ճանաչում են ստացել Վալտեր Սքոթի «Քենիլվորդ» վեպը և Ջոն Տյորների նկարը։
1840-ական թվականներին Հեխտը աշխատել է Անգլիայում և, հավանաբար, տեսել է Քենիլվորդի փլատակները։ Անհայտ է՝ ոգեշնչվել է արդյոք նա Սքոթի վեպով, բայց ըստ Էրմիտաժի գիտական աշխատակից Բ․ Ի․ Ասվարիշի «նկարը թվում է ռոմանտիկների կողմից սիրելի նկարազարդում՝ համադրված հավերժական բնությամբ և փլատակներով՝ մարդկային գործունեության անցավորության խորհրդանիշով»[2]։ Ինքը՝ Վալտեր Սքոթը, գրել է․
|
Այս վեհաշուք ամրոցը, որտեղ խրախճանել են թագավորները և մարտնչել հերոսները, տեսել է իր դարում պաշարումներով արյունահեղ կռիվներ և ասպետական մրցախաղեր, որտեղ գեղեցկությունը ծառայել է որպես քաջության պարգև, հիմա լքված է։ Եղեգը ծածկել է լիճը և վերածել ճահճի, իսկ ամրոցի փլատակները վկայում են միայն նախկին պերճության մասին և այցելուներին ներշնչում են մարդկային հարստության անցողիկ արժեքի և նրանց երջանկության մասին, որոնք բավարարվել են ազնիվ ու առաքինի համեստ ճակատագրով[3]։ | 
|
Նկարը առաջին անգամ ցուցադրվել է 1850 թվականի հունվարի 5-ին Բրյուսելում, ինտերնացիոնալ բարեգործական ցուցահանդեսի ժամանակ, որի ցուցանմուշները ցուցահանդեսի փակվելուց հետո պիտի խաղարկվեին վիճակախաղով։ Ցուցահանդեսի բացման հաջորդ օրը նկարավաճառ Արթուր Սթիվենսը իշխան Ալեքսանդր Գորչակովին գրում է․ «Ուղարկում եմ ձեզ հունվարի 5-ի տոնին թողարկված փորագիր ալբոմ։ Այն արդեն դարձել է հազվագյուտ և չի կարելի գնել, քանի որ միայն 100 նմուշ է թողարկվել, որից հետո տախտակները ոչնչացվել են։» Հեխտն ինքն է փորագրել իր նկարը այդ ալբոմի համար։
1850-ական թվականների երկրորդ կեսին նկարը ձեռք է բերում Ն․ Ա․ Կուշելև-Բեզբորոդկո դուքսը։ Նրա կտակի համաձայն՝ մահից հետո նկարը փոխանցվում է Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի թանգարանին և այնտեղ մտնում է Կուշելևյան պատկերասրահի հատուկ կազմի մեջ՝ «Ամրոցի փլատակները լուսնի լույսի տակ» անվամբ[4]։ 1922 թվականին Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի թանգարանը լուծարվում է, իսկ այնտեղ եղած շատ նկարներ, այդ թվում նաև «Քենիլվորդ ամրոցի փլատակները», փոխանցվում է Էրմիտաժ։ 2014 թվականի վերջերից սկսած նկարը ցուցադրվում է Գլխավոր շտաբի շենքի 346-րդ դահլիճում[5]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 https://www.hermitagemuseum.org/wps/portal/hermitage/digital-collection/01.+Paintings/30033/
- ↑ Асварищ Б. И. Немецкая и австрийская живопись XIX—XX века. Каталог (Государственный Эрмитаж. Собрание западноевропейской живописи). — Л.: Искусство, 1988. — С. 116.
- ↑ Скотт В. Собрание сочинений: В 22 т. — М., 1997. — Т. 13. — С. 314.
- ↑ Каталог картинной галереи графа Кушелева-Безбородко, ныне принадлежащей императорской Академии художеств. — СПб., 1868. — № 349.
- ↑ Государственный Эрмитаж. — Хехт, Гильом ван дер. «Развалины замка Кенилворт»