Վսևոլոդ Բագրիցկի

խորհրդային ռուս գրականագետ, բանաստեղծ ու լրագրող, զինվորական թղթակից
(Վերահղված է Վսևոլոդ Վագրիցկիից)

Վսևոլոդ Էդուարդովիչ Բագրիցկի (ռուս.՝ Все́волод Эдуа́рдович Багри́цкий , 1922, Օդեսա, Ուկրաինական ԽՍՀ - փետրվարի 26, 1942(1942-02-26)[1], Դուբովիկ (Լենինգրադի մարզ), Lisinskoye rural settlement, Տոսնենսկի շրջան, Լենինգրադի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս խորհրդային գրականագետ, բանաստեղծ ու լրագրող, զինվորական թղթակից։ Կյանքի օրոք նրա բանաստեղծությունները գրեթե չեն հրապարակվել։

Վսևոլոդ Բագրիցկի
Ծնվել է1922
ԾննդավայրՕդեսա, Ուկրաինական ԽՍՀ
Վախճանվել էփետրվարի 26, 1942(1942-02-26)[1]
Վախճանի վայրԴուբովիկ (Լենինգրադի մարզ), Lisinskoye rural settlement, Տոսնենսկի շրջան, Լենինգրադի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանՆովոդեվիչյան գերեզմանոց
Մասնագիտությունբանաստեղծ, լրագրող և դրամատուրգ
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ

Կենսագրություն խմբագրել

Վսևոլոդ Էդուարդովիչ Բագրիցկին ծնվել է 1922 թվականին։ Հայրը Էդուարդ Բագրիցկին էր, մայրը՝ Լիդիա Սուոկը[2]։ 1926 թվականին Բագրիցկիների ընտանիքը տեղափոխվել է Կունցևո։ Սովորելով դպրոցում՝ Վսևոլոդն աշխատել է «Пионерская правда» թերթում որպես գրական խորհրդատու։ Դպրոցում ծանոթացել և ընկերացել է Ելենա Բոների հետ[3][4], ում Վսևոլոդի ծնողներն անվանում էին «մեր օրինական հարսը»[5][6]։

1937 թվականին ձերբակալվել է Վսևոլոդ Բագրիցկու մայրը։ 1938 թվականին Վսևոլոդն Օսիպ Մանդելշտամի «Мой щегол, я голову закину…» չհրատարակված բանաստեղծությունն իր հարազատների մոտ ներկայացրել է որպես իրենը և փոփոխած նորից գրել է այն։ Հնարավոր է, որ այս բանաստեղծությունը երիտասարդ Վսևոլոդը սովորել է իր հորեղբորից՝ Վլադիմիր Նարբուտից[7]։ Կեղծիքը բացահայտել է Կոռնեյ Չուկովսկին, որ ծանոթ էր Մանդելշտամի բանաստեղծությանը հեղինակի նամակից։ Վսևոլոդի գրագողությունը կրկին հայտնի է դարձել նրա մահից հետո՝ 1963 թվականին, երբ «Щегол»-ն առաջին անգամ տպագրվել է «Имена на поверке» ժողովածուում Բագրիցկու անվան տակ։

1939-1940 թվականների ձմռանը նա ընդունվել է թատերական ստուդիա, որ ղեկավարում էին Ալեքսեյ Արբուզովը և Վալենտին Պլուչեկը։ Ակտիվ մասնակցություն է ունեցել «Քաղաքը լուսաբացին» պիեսի ստեղծման ու բեմադրման գործում։

1940 թվականից սովորել է Մոսկվայի պետական թատերական ստուդիայում, աշխատել է «Լիտերատուրնայա գազետա» պարբերականում։

1940 թվականին մի կարճ ժամանակ ամուսնացած է եղել Մարինա Ֆիլատովայի հետ։

 
Բագրիցկու գերեզմանը Նովոդևիչյան գերեզմանատանը[8]

Պատերազմի առաջին օրերից դիմել է իրեն ուղարկելու ռազմաճակատ, թեև զինվորական հաշվառումից հանվել էր խիստ կարճատեսության համար։ 1941 թվականին Վսևոլոդն առողջական վիճակի պատճառով ազատվել է զինվորական ծառայությունից և տարհանվել Չիստոպոլ։

Վսևոլոդ Բարիցկին զոհվել է մարտական առաջադրանքը կատարելիս 1942 թվականի փետրվարի 26-ին Լենինգրադի մարզի Դուբովիկ գյուղում[9]։

Հիշատակ խմբագրել

  • 1958 թվականին լույս է տեսել զոհված բանաստեղծների «Стихи остаются в строю» բանաստեղծությունների ժողովածուն, որտեղ ընդգրկվել էին նաև Բագրիցկու բանաստեղծությունները։
  • 1964 թվականին լույս է տեսել ձեռագրերից կազմված «Дневники. Письма. Стихи» գիրքը։
  • Գրականության և արվեստի ռուսական պետական արխիվում առկա են նյութեր, որոնք նվիրված են Բագրիցկուն[10]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  2. «Мигдаль Times № 25. Всеволод, сын Эдуарда. Алена Яворская». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 28-ին.
  3. «Елена Боннэр. Бессонной ночью в канун юбилея». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 29-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 28-ին.
  4. Варяжский, Сергей (2014 թ․ մարտի 18). ««Одесса, город мой, мы не сдадим тебя!»». «Вечерняя Одесса» № 40 (9958). Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 4-ին. «…И лишь благодаря настойчивости Елены Боннер в годы «хрущевской оттепели» имена отца и сына впервые встретились на страничках поэтических сборников. …Сложно сказать, как переплелись судьбы этих молодых людей в предвоенные годы, но источники указывают, что Всеволод и Елена, будучи одноклассниками, были очень дружны. И может в шутку, а может и всерьёз, родители Багрицкого называли Елену «наша законная невеста».»
  5. Елена Боннэр. kp.ru
  6. «Вставай же, Всеволод, и всем володай…». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 28-ին.
  7. Timenchik R. Последняя зима // Toronto Slavic Quarterly. № 7. Winter 2004
  8. Информация из списков захоронения
  9. «Стихи, русская поэзия, советская поэзия, биографии поэтов " Всеволод Багрицкий». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ դեկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 6-ին.
  10. Багрицкий Всеволод Эдуардович (1922—1942)

Արտաքին հղումներ խմբագրել