Վիքիպեդիա

Վիկտոր Օրտա

բելգիացի ճարտարապետ, դիզայներ

Վիկտոր Օրտա (ֆր.՝ Victor Horta, հունվարի 6, 1861(1861-01-06)[1][2][3][…], Գենտ, Բելգիա[1] - սեպտեմբերի 8, 1947(1947-09-08)[1][3][4][…], Բրյուսել, Բելգիա[1] ), բելգիացի ճարտարապետ, ճարտարապետության մեջ մոդեռնի (Art Nouveau) հիմնադիրներից։ Օրտայի աշխատանքներից՝ 4 բրյուսելյան տներ, ընդգրկված են ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկում։

Վիկտոր Օրտա
ֆր.՝ Victor Petrus Horta
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 6, 1861(1861-01-06)[1][2][3][…]
ԾննդավայրԳենտ, Բելգիա[1]
Մահացել էսեպտեմբերի 8, 1947(1947-09-08)[1][3][4][…] (86 տարեկան)
Մահվան վայրԲրյուսել, Բելգիա[1]
ԳերեզմանIxelles Cemetery
ՔաղաքացիությունFlag of Belgium.svg Բելգիա[5]
Մայրենի լեզուֆրանսերեն
ԿրթությունԳեղարվեստի թագավորական ակադեմիա
ԵրկերHôtel Tassel?, Hôtel Solvay?, Hôtel van Eetvelde?, House & Atelier Horta?, Bozar? և Maison du Peuple?
Մասնագիտությունճարտարապետ, դիզայներ, քաղաքաշինարար, ուսուցիչ և general contractor
ԱմուսինPauline Heyse? և Julia Carlsson?
Ծնողներհայր՝ Pierre Horta?, մայր՝ Henriette Coppieters?
Պարգևներ և
մրցանակներ
Թագի շքանշանի ասպետ
ԵրեխաներMarguerite Horta? և Simonne Horta?
Ստորագրություն
Изображение автографа
Commons-logo.svg Victor Horta Վիքիպահեստում

ԿենսագրությունԽմբագրել

Վիկտոր Օրտան ծնվել և մեծացել է Գենտում, պատանեկության ժամանակ գնացել է Փարիզ, աշխատել է որպես դեկորատոր, անցել է կիրառական տեխնոլոգիաների և գործերի պրակտիկա։ 1880 թվականին հոր մահից հետո վերադարձել է Բելգիա, և սովորել բրյուսելյան Արվեստի Ակադեմիայում։ Ալֆոնս Բալան՝ Լեոպոլդ 2-րդ թագավորի ճարտարապետը, Օրտային վերցրեց թագավորական պալատի հովանու տակ, որի շնորհիվ նա պողպատյա հիմնակմախքներով աշխատելու փորձ ձեռք բերեց։ 1885 թվականի Օրտան իր գործունեությունը սկսեց եռամասային տների կառուցումով, այնուհետև նախընտրեց աշխատել հասարակական շենքերում։ 1888 թվականին ընդգրկվեց Բելգիայի արևելյան հայտնի մասսոնական ժողովարան՝ «Բարեգործական ընկերություն»[6]։ Նոր արվեստի առաջին ցուցադրության ազդեցության տակ 1892 թվականին Օրտան մոդեռնի նկարիչների գրաֆիկը փոխանցեց քարի վրա, կառուցելով պրոֆեսոր Էմիլյա Տասսելյայի տունը։ Տասելյայի տունը (1893 թ.) համարվում է մոդեռնի ոճով կառուցված աշխարհում առաջին կառույցը։ Լինելով փառքի գագաթնակետին՝ Օրտան կառուցեց Օտրիկի տունը՝ Սխարբեկում, վան Էտվելդի բրյուսելյան տունը, և իր սեփականը՝ Օրտայի թանգարանը։ Պողպատյա հիմնակմախքներ օգտագործելով և հին արվեստի շինծու գծերը ատիճանաբար ավելի ռացիոնալով փոխարինելով՝ Օրտան կառուցում է Ազգային տունը (1897 թ. հանձնվեց 1850 թ.):

Գերմանացիների կողմից Բելգիան օկուպացնելու ընթացքում Օրտան ապրել է Մեծ Բրիտանիայում և ԱՄՆ-ում։ Վերադառնալով Բրյուել՝ նա շարունակեց իր ակտիվ գործունեությունը, Բրյուսելում կառուցեց Արվեստի պալատ, Տուրնում ՝գեղեցիկ արվեստների թանգարան։

ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ցանկԽմբագրել

 
Տասսել(չաշխատող հղում) հյուրանոցի աստիճանը. Բրյուսել
  • Տասսել հյուրանոց
  • Սոլվե հյուրանոց
  • Վան-Էտվելդե հյուրանոց
  • Օրտայի արվեստանոց

ԳրականությունԽմբագրել

  • Aubry Françoise, Vandenbreeden Jos (1996)։ Horta — Art Nouveau to Modernism։ Ghent: Ludion Press։ ISBN 0810963337 
  • Cuito Aurora (2003)։ Victor Horta։ New York: Te Neues Publishing Company։ ISBN 3823855425 
  • Dernie David (1995)։ Victor Horta։ Chichester: John Wiley & Sons։ ISBN 1854904183 
  • Paul Aron, Françoise Dierkens, Michel Draguet, Michel Stockhem, sous la direction de Philippe Roberts-Jones, Bruxelles fin de siècle, Flammarion, 1994
  • Franco Borsi, Victor Horta, Éditions Marc Vokar, 1970
  • Franco Borsi, Bruxelles, capitale de l’Art nouveau, Éditions Marc Vokar, 1971
  • Franco Borsi, Paolo Portoghesi, Victor Horta, Éditions Marc Vokar, 1977
  • Maurice Culot, Anne-Marie Pirlot, Art Nouveau, Bruxelles, AAM, 2005
  • A. Czerwonogora, M. Franckson, Michèle Goslar, D. Mélotte, R. Potvliege, Du côté de Brugmann, un hôpital dans son siècle, sous la direction de Daniel Désir, Bruxelles, Éditions Ercée a.s.b.l., 2006, ISBN 2-87145-009-9 S 469
  • Michèle Goslar, Victor Horta, architecte de l’hôpital Brugmann, Bruxelles, Académie royale de Belgique, 2005
  • Michèle Goslar, Des amis qui firent Horta — Franc-maçonnerie et Beaux-Arts, dans, La Pensée et les Hommes, Bruxelles, n°62-63.
  • Michèle Goslar, «Victor Horta (1861—1947). L’homme. L’architecte. L’Art Nouveau», Fonds Mercator, 2012, 564 p., 600 illustr., sous étui.

ԾանոթագրությունԽմբագրել

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Володина Т. И. Орта Виктор // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. ↑ 2,0 2,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Victor Horta
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Encyclopædia Britannica
  5. ↑ LIBRIS — 2012.
  6. ↑ Michèle Goslar, Des amis qui firent Horta — Franc-maçonnerie et Beaux-Arts, dans, La Pensée et les Hommes, Bruxelles, n°62-63.

Արտաքին հղումներԽմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վիկտոր_Օրտա&oldid=7966897» էջից