Վիլլա Լանտեն Վիտերբո վարչական կենտրոնի մաներիզմի ժամանակաշրջանի Ջակոմո դա Վինյոլայի գործերից է[1]։

Վիլլա Լանտեի պարտեզներ

Վիլլա Լանտեն հայտնի չէր մինչև այն 17-րդ դարում անցավ Բոմարցոյի դուքս Իպոլիտո Լանտե Մոնտեֆելտոյին, երբ այն արդեն 100 տարեկան էր։ 2014թ.-ի դեկտեմբերից այն Իտալիայի սեփականությունն է[2]։

Վիլլա Լանտեի պարտեզներ

Ճարտարապետական դիզայն խմբագրել

Վիլլան կազմված է 2 casini (տներից), գրեթե նույնատիպ, բայց կառուցված տարբեր սեփականատերերի կողմից` 30 տարի տարբերությամբ։ Յուրաքանչյուր կառույց ունի առաջին հարկ, որը կազմված է հասարակ կամարաշարքից կամ լոգգիաներից, որոնք կազմում են piano nobile (պատշգամբ` 2-րդ հարկ սովորաբար կառուցված Կլասիկ Վերածննդի ճարտարապետության ժամանակաշրջանում։ Այս հարկը կազմված է հիմնական ընդունարանից և ննջարաններից)։ Յուրաքանչյուր ճակատն ունի միայն երեք պատուհան։

Յուրաքանչյուր տուն տանիքի գագաթում պսակվում է լապտերներով։ Այս տներից յուրաքանչյուրը՝ իրենց խիստ մաներիստ ոճով, կառուցել են տարբեր, իրար հետ կապ չունեցող սեփականատերեր։ Վիլլա Լանտեի կառուցումը առաջին անգամ հանձնարարվել է Կարդինալ Գիանֆրանցեսկո Գամբարային, ով էլ իր ազգանվամբ կոչեց առաջին տունը։

Աջ կողմի աշխատանքները կարծես թե սկսվել են 1566 թ-ին։ Ենթադրվում է, որ Գամբարան հանձնարարել է Վինյոլային, որ գծագրի այն (վիլլան միայն նվիրված է Վինյոլային) և սկսի պարտեզների աշխատանքներն ու դիզայնը, որի շնորհիվ վիլլան կդառնար հայտնի։ Առաջին տունը և վերևի պարտեզը արագ ավարտվեցին, բայց աշխատանքները հետագայում կասեցվեցին։

Գամբարան մահացավ 1587 թ.-ին և նրան հաջորդեց Հռոմի Պապ Սիքստուս V-ի 17-ամյա զարմիկը՝ Կարդինալ Ալեսանդրո Պերիտի դի Մոնտալտոն։ Նա միակ երիտասարդն էր, ով ավարտին հասցրեց ծրագիրը և կառուցեց երկրորդ տունը։ Տները շատ են տարբերվում իրենց որմնանկարներով. Գամբարայում բնանկարներ են, իսկ Մոնտալտոյում ավելի կլասիկ ոճի նկարներ են։

Պարտեզների դիզայնը խմբագրել

 
Վիլլա Լանտեի Պեգասուս շատրվանն է

Փարթամ և հնչեղ այս վայրը կարելի է անվանել ջրային պարտեզ. այն ողողված է շատրվաններով, ջրային դիզայններով։ Այս շատրվանները ժամանակակից շատրվանների նման չեն, այլ խաղաղ հնչյուններով իջնում են վերից վար։ Վիլլա Լանտեի պարտեզները ներառում են կասկադներ, ֆանտաններ և կաթկթացող գրոտտոներ։ Ջրի հոսքի ներդաշնակությունը և մեխանիկական հոսքը իր կատարելությանը հասավ Տոմասո Ղինուչիի շնորհիվ։ Խորհրդի կարգով իր ներդրումն ունեցավ նաև Պիերո Լիգորիոն՝ ժամանակի հայտնի հնագետ և ճարտարապետ։ Սակայն փորձագետ Ղինուչին էր, որ ջրի ցուցադրումը հաջողության հասցրեց, ում շնորհիվ էլ ջուրը պարտեզների միջով հոսում է մինչև օրս։

 
Մորիի շատրվան by Giambologna

Quadrato-ն հրաշալի քառակուսի պարտեր է։ Երկվորյակ տները մի կողմում են, մնացած երեք կողմերից այն շրջապատված է բարձր հեջերով՝ ցանկապատներով։ Պարտերի հիմնական դերը կենտրոնի շատրվանների համալիրի ցուցադրում է՝ կազմված չորս ջրավազաններով` բաժանված քայլելու համար նախատեսված հողապատնեշներով, որոնք զարդարված են քարե արքայախնձորներով և սափորներով։ Համալիրի սրտում, կենտրոնի ջրավազանում է Ջիամբոլոնայի "Մորիի շատրվանը": Չորս սևամորթներ ( moors ) շրջապատել են երկու առյուծների. նրանք ձեռքերով բարձրացրել են հերալդիկ սարը, որը շատրվանի շիթի միջոցով վերածվում է աստղի, Մոնտալտոյի զինանշանը։ Սա է Casini-ի և պարտերի անսովոր խորհրդի առանցքային կետը։

Առաջին իջնող տեռասում, երկու քարե աստիճանների միջև տեղակայված է Fontana dei Lumini (Լապտերների շատրվան), շրջանաձև հանգույցներով շատրվան, որի յուրաքանչյուր հանգույցի ծայրին ավելի փոքր շատրվաններ են՝ նմանվող հռոմեական նավթե լապտերների, որոնք ջրի շիթերի և արևի լույսի ներքո կարծես թե դառնում են լամպի կրակներ:Կամելիաները և ծաղկային թփերը ավելացվել են 19-րդ դարում։

Հաջորդ (երրորդ) տեռասում կա մի մեծ և երկար սեղան, որն ունի մի ջրանցք, որով հոսելով ջուրը զով է պահում գինին։ Այս տեռասի հետևում գետի աստվածների խոշոր քանդակներն են, որոնք հարակցում են շատրվանին։ Անմիջապես վերևում catena d'acqua կամ ջրային շղթա է, որը նաև սնում է շատրվանը։ Սա մի ջրային երևույթ է, որը կարելի է հանդիպել նաև այլ 16-րդ դարի պարտեզներում, ինչպիսիք են Villa Farnese և Villa d'Este: Ջրային շղթայի սանդուղքները միևնույն ժամանակ առաջնորդում են դեպի հաջորդ տեռաս։

Վերևի՝ հաջորդ տեռասում են ավելի հեռվում գտնվող շատրվաններն ու գրոտոները և երկու casini տներ, որոնք կոչվում են Մուսաների տներ։ Այս փոքրիկ տների ճակատները ցուցադրում են Սերլիանայի լոգգիաները արտաբերված իոնիկ սյուերի կողմից, որոնց դիզայնը ապահովել է Վինյոլան:Նրանք կրում են կարդինալ Գամբարայի անունը, որը փորագրված է քիվերի վրա։ Տներից մեկով կարելի է մուտք գործել փոքր գաղտնի պարտեզ. մի պարտեզ, որ իր սյուների գծով մելանխոլիկ մթնոլորտ է հաղորդում։

Քսաներորդ դար խմբագրել

1656 թ.-ին Լանտեի վերջին կարդինալի մահվանից հետո, վիլլան անցավ Դուքս Իպոլիտո Լանտեին, և ծառայեց նաև նրանց ընտանիքի հաջորդ սերունդներին։ 19-րդ դարում մի ընտանիք՝ վերականգնված ամերիկուհի դքսուհու կողմից (Նյու-Յորքի Թոմաս Դեվիեսի դուստրը[3]) դեռևս ապրում է Լանտեում։ Գամբարա տանը ապրում է դքսուհու ընտանիքը, իսկ Մոնալտոն ծառայում է իրենց հյուրերին։ 1944 թվականին Հռոմի անկումից հետո ռմբակոծության հետևանքով պարտեզները և տները մեծ վնաս են կրել։ 20-րդ դարի վերջին Անժելո Քանտոնին ավարտեց երկարատև վերականգնման ծրագիրը։ Այն այժմ հանդիսանում է Grandi Giardini Italiani (մեծ իտալական այգիներ)-ի մի մասը։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Coffin, David The Villa in the Life of Renaissance Rome, Princeton University Press, 1979, p. 140
  2. Coffin, 1979, p.343
  3. Sitwell. Page 48

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վիլլա Լանտե» հոդվածին։