Վենիամին Խվոստով

Վենիամին Միխայլովիչ Խվոստով (ռուս.՝ Вениамин Михайлович Хвостов փետրվարի 29 (մարտի 12), 1868, Կերչ, Տավրիկյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն - փետրվարի 5, 1920(1920-02-05), Մոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան), ռուս փիլիսոփա և սոցիոլոգ, Հռոմեական իրավունքի դոկտոր, Մոսկվայի համալսարանի հռոմեական իրավունքի պրոֆեսոր։

Վենիամին Խվոստով ռուս.՝ Вениамин Михайлович Хвостов
Ծնվել է	փետրվարի 29 (մարտի 12), 1868 Կերչ, Տավրիկյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	փետրվարի 5, 1920(1920-02-05) (51 տարեկան) Մոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և  ՌԽՖՍՀ
Մասնագիտություն	իրավաբան, սոցիոլոգ, փիլիսոփա և համալսարանի դասախոս
Հաստատություն(ներ)	Մոսկվայի կայսերական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ, Մոսկվայի բարձրագույն կանանց դասընթացներ և Մոսկվայի Ա. Շանյավսկու անվան քաղաքային ժողովրդական համալսարան
Գործունեության ոլորտ	փիլիսոփայություն, Հռոմեական իրավունք, հասարակագիտություն և իրավունք
Ալմա մատեր	Q4219702? (1885) և Մոսկվայի կայսերական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ (1889)
Գիտական աստիճան	Իրավաբանական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներին	ռուսերեն

Կենսագրություն

Եղել գավառական գիմնազիայի ուսուցչի որդի, ավելի ուշ՝ Սիմֆերոպոլի շրջանային դատարանի գործընկեր դատախազ։ Հին շրջանի պատմության պատմաբան Մ.Մ.Խվոստովի ավագ եղբայրը։

1885 թվականին ավարտել է Կերչի Ալեքսանդրի գիմնազիան ոսկե մեդալով, 1889 թվականին Մոսկվայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը՝ 1-ին աստիճանի դիպլոմով։ Եղել է պրոֆեսոր Ն.Պ. Բոգոլեպովի ուսանող։ 1893-1895 թթ. գործուղվել է արտասահման։ 1885 թվականին պաշտպանել է մագիստրոսական թեզ «Aequitas եւ aequum jus հասկացությունները դասական հռոմեական իրավագիտության մեջ բնութագրելու փորձ»։

Համալսարանում դասավանդել է ընտանեկան և ժառանգական իրավունքի դասընթաց, 1895 թվականից` հռոմեական պարտավորությունների իրավունք:1898 թվականին պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն «Հռոմեական իրավունքի բնական պարտավորություններ» հռոմեական իրավունքի դոկտորի աստիճան ստանալու համար։

Արտակարգ պրոֆեսոր (1899), Հռոմեական իրավունքի ամբիոնի պրոֆեսոր (1901-1911)։ 1911 թվականի սկզբին մի խումբ պրոֆեսորների հետ նա լքեց Մոսկվայի համալսարանը՝ ի նշան բողոքի հանրային կրթության նախարար Լ.Ա.Կասսոյի կողմից համալսարանական ազատությունների սահմանափակման դեմ («Կասոյի գործ»)։ Դասավանդել է կանանց բարձրագույն կուրսերում և Մոսկվայի Ա.Լ.Շանյավսկի անվան ժողովրդական համալսարանում։ Եղել է Մոսկվայի հոգեբանական ընկերության համանախագահ, 1910 թվականին մասնակցել է «սոցիալական հոգեբանության» բաժանմունքով գիտական ինստիտուտի կազմակերպմանը, սակայն պատերազմի բռնկման պատճառով այդ նախագիծն այն ժամանակ չի իրականացվել։ Ունենալով տարբեր հետաքրքրություններ՝ Վ.Մ.Խվոստովն աշխատել է պատմության փիլիսոփայության, հասարակագիտության մեթոդաբանության, էթիկայի, հոգեբանության և սոցիոլոգիայի հարցերի վրա։

Վերադարձել է Մոսկվայի համալսարան՝ որպես Մոսկվայի համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետի քաղաքացիական իրավունքի և քաղաքացիական դատավարության ամբիոնի պրոֆեսոր (1917-1918թվականներին), հասարակական գիտությունների ֆակուլտետի իրավական և քաղաքական բաժնի պրոֆեսոր (1919-1920 թվականներին)։ Ստացել է վաստակաշատ պրոֆեսորի կոչում ։

Իր հայացքներով պատկանելով ձախ լիբերալներին, սահմանադրականներին՝ Վ.Մ.Խվոստովը բացասաբար էր վերաբերվում հեղափոխությանը որպես սոցիալական հակասությունների լուծման ձևի։ 1917 թվականին նա փորձեց Մոսկվայում ստեղծել սոցիոլոգիական պրոֆիլի առաջին ռուսական գիտական ինստիտուտը՝ Սոցիալական հոգեբանության ինստիտուտը, որը դարձավ 1918-1920 թվականների փիլիսոփաների և հասարակագետների ինտելեկտուալ հաղորդակցության կենտրոն, այդ թվում՝ Պ. Սորոկին, Ն. Բերդյաև, Բ. Կիստյակովսկի, Ի. Պոկրովսկին և այն ժամանակվա այլ խոշոր մտածողներ։ Իր կյանքի վերջին տասնամյակում նա Դյուրկհեյմի հետևորդ էր։ «Պատերազմի կոմունիզմի» դարաշրջանի ավերածությունների հետևանքով առաջացած խորը դեպրեսիայի վիճակում նա կախվել է 1920 թվականի փետրվարին՝ թողնելով, ըստ ժամանակակիցի, մի գրություն. ազատվել խորհրդային իշխանությունից»։

Դուստր՝ Վերա Վենիամինովնա Խվոստովա է։

Գրականություն

• Хвостов|В. Н. Жуков| ссылка=https://iphlib.ru/greenstone3/library/collection/newphilenc/document/HASH3d2c9f49b04c8794279a3d }}
• Голосенко И. А. «Хвостов Вениамин Михайлович». Галерея отечественных мыслителей (ռուսերեն). Факультет социологии СПБГУ. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 24-ին. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 11-ին.
• Бызов Л. А. Институт социальной психологии в Москве // Мониторинг общественного мнения: экономические и социальные перемены. 2011. № 4 (104). С. 107—130.
• Рыженко Г. Н. Хвостов Вениамин Михайлович // А. Ю. Андреев, Д. А. Цыганков Императорский Московский университет: 1755-1917 : энциклопедический словарь. — М.: Российская политическая энциклопедия (РОССПЭН), 2010. — С. 791—792. — ISBN 978-5-8243-1429-8.

Աշխատություններ

• Натуральные обязательства по римскому праву. — М., 1898.
• Природа человеческого общества //Научное слово. 1903. № 9.
• Женщина накануне новой эпохи. — М.: П. Д. Путилова. 1905.
• Система римского права. — 3-е изд. — М.: Тип. Вильде.
  • I. Общая часть. — 1907. — [2], 204, [3] с.
  • II. Вещное право. — 1908. — [2], 125, [3] с.
  • IV. Семейное право; V. Наследственное право. — 1909. — [8], 147 с.
    • Хвостов В. М. Система римского права. — Москва: Издательство Юрайт, 2021. — 540 с. — (Антология мысли). — ISBN 978-5-534-10474-5
• Общественное мнение и политические партии. М.: Т-во И. Д. Сытина. 1909.
• Этюды по современной этике. — М.: Т-во И. Д. Сытина. 1908.
• Нравственное мировоззрение Генрика Ибсена. — М., 1909.
• Предмет и метод социологии // Вопросы философии и психологии. 1909. кн. 99.
• Общая теория права. Элементарный очерк. // Карабасников Н. П. 1914. кн. 146.
• Социальный организм Вопросы философии и психологии. 1909. кн. 100.
• Науки об общем и науки об индивидуальном Вопросы философии и психологии. 1910, кн. 103.
• Теория исторического процесса. — М.: Тип. О. Л. Сомовой. 1910.
• Историческое мировоззрение Ключевский, Василий Осипович. М., 1910.
• Нравственная личность и общество. Очерки по этике и социологии. — М.: Н. Н. Клочков. 1911.
• Этика человеческого достоинства. Критика оптимизма и пессимизма. — М., 1912.
• О значении и задачах Научного института. — М., 1913.
• Этика Метерлинка. — М., 1913.
• Очерк истории этических учений, 1913
• Участие женщины в умственной культуре человечества — М., 1914.
• Женщина и человеческое достоинство. — М.: Изд. Ломана и Плетнева. 1914.
• Теория исторического процесса. — М., 1914.
• Классификация наук и место социологии в системе научного знания. // Вопросы философии и психологии. 1917. кн. 139—140.
• Социология. Исторический очерк учений об обществе. — М.: Москов. Научн. Ин-т, Т.1.
• Социальная связь. // Вопросы философии и психологии. 1918. кн. 141—142.
• Теория исторического процесса. — М., 1919.
• История римскаго права — М., 1919
• Психология кооператива. // Вестник промысловой кооперации. 1919. № 1.
• Основы социологии. Учение о закономерности общественных процессов. — М.: 5-я гос.тип., 1920.
• Основы социологии. Учение о закономерности общественных процессов. Элементарный очерк. — М., 1923.
• Очерки истории этических учений: Курс лекций — М., 2006.