Վալերի Ագրանովսկի
Վալերի Ագրանովսկի (ռուս.՝ Вале́рий Абра́мович Аграно́вский, օգոստոսի 2, 1929 կամ 1929[1], Սոչի, Black Sea Okrug, Հյուսիսկովկասյան երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - նոյեմբերի 11, 2000 կամ 2000[1], Մոսկվա, Ռուսաստան[2]), խորհրդային լրագրող, գրական քննադատ և դրամատուրգ։
Վալերի Ագրանովսկի | |
---|---|
Ծնվել է | օգոստոսի 2, 1929 կամ 1929[1] |
Ծննդավայր | Սոչի, Black Sea Okrug, Հյուսիսկովկասյան երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
Մահացել է | նոյեմբերի 11, 2000 կամ 2000[1] |
Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
Գերեզման | Վվեդենսկոե գերեզմանատուն |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ռուսաստան |
Մայրենի լեզու | ռուսերեն |
Կրթություն | Մոսկվայի իրավաբանական ինստիտուտ (1951) |
Մասնագիտություն | լրագրող, գրական քննադատ, դրամատուրգ և արձակագիր |
Ծնողներ | հայր՝ Աբրամ Ագրանովսկի |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Անդամություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է հայտնի լրագրող Աբրամ Ագրանովսկու ընտանիքում, Սոչիում։ Հրապարակախոս Անատոլի Ագրանովսկու կրտսեր եղբայրն է։ 1937 թվականին հայրը ռեպրեսիայի է ենթարկվել, իսկ 1942 թվականին ծնողներն արդարացվել են։
Վալերին ավարտել է Մոսկվայի իրավաբանական ինստիտուտը (1951 թվական)։ ՌԽՖՍՀ մշակույթի վաստակավոր աշխատակից է։ Եղել է ԽՍՀՄ Գրողների միության անդամ (1965 թվական)։ Առաջին հրապարակումները եղել են 1948 թվականին, «Պիոներ» պարբերականում։ Աշխատել է նաև «Կոմսոմոլսկայա պրավդա» թերթում և հայտնի «Օգոնյոկ» և «Վլաստ» ամսագրերում։ Դասավանդել է լրագրություն։
Մահացել է 2000 թվականի նոյեմբերի 11-ին։ Թաղված է Վվեդենսկոե գերեզմանատանը։ Թաղվել է իր հոր և Միխայիլ Կոզակովի կողքին։
Ազգական եղբայրը գրող Իսրայել Եֆիմովիչ (Հաիմովիչ) Էտերմանն (1921-2006 թվական) է, որը իրավաբան և դատախազ է[3]։
Երկեր
խմբագրելԱրձակ
խմբագրել- Открытое письмо. М., 1961. В соавторстве с М. Б. Ефимовым.
- Нам — восемнадцать…: Повесть-быль. М., 1963.
- Вечный вопрос. М., 1967.
- Где моё «интересно»?: Разговор начистоту и три истории, над которыми стоит задуматься. М., 1967.
- Вы и ваши знакомые. М., 1970.
- И хорошо, и быстро: Служба быта: она нужна всем, потому что делает нашу жизнь удобной и красивой., М., 1972.
- Взятие сто четвёртого: Повесть. М., 1976.
- Остановите Малахова!: Социально-педагогическая повесть. М., 1976.
- Ради единого слова: Журналист о журналистике. М., 1978.
- «Белая лилия»: Документальная повесть. М., 1979 (Человек среди людей).
- Лица: Повести и очерки. М., 1982.
- Кто ищет… М., 1988.
- Профессия: иностранец, М. 1989.
- Вечный вопрос: Сборник очерков.
- И хорошо, и быстро: Сборник очерков.
- «Вторая древнейшая». Беседы о журналистике.
Սցենարներ
խմբագրել- 1973 թվական` «Դանդաղընթացը» և «Թափառախումբ. Տատյանա-Բորիս» «Իմ ընկերներ» կինոալմանախի համար
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Deutsche Nationalbibliothek Record #1036858626 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ Умер публицист Валерий Аграновский Արխիվացված 2004-11-09 Wayback Machine
- ↑ Правила доктора Аграновского Արխիվացված 2014-05-02 Wayback Machine
Աղբյուրներ
խմբագրել- Аграновский Валерий Абрамович // Писатели Москвы: биобиблиографический справочник / Е. П. Ионов, Сергей Петрович Колов. — М.: Московский рабочий, 1987. — 541 с. — С. 6.
- Аграновский Валерий Абрамович // Русские писатели, современная эпоха / Вячеслав В. Огрызко. — М.: Литературная Россия, 2004. — 544 с. — С. 8.
- Аграновский Валерий Абрамович // Новая Россия: мир литературы : энциклопедический словарь-справочник в двух томах, Том 1 / Сергей Чупринин. — М.: Вагриус, 2003. — 831 с. — С. 19.