Անա Լուսիա Արմիխոս
Անա Լուսիա Արմիխոս Իդալգո (իսպ.՝ Ana Lucía Armijos Hidalgo, հոկտեմբերի 13, 1949, Կիտո, Էկվադոր) էկվադորցի քաղաքական գործիչ և տնտեսագետ։ Էկվադորի ներքին գործերի առաջին կին նախարարն է։
| Անա Լուսիա Արմիխոս | |
|---|---|
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 13, 1949 (74 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Կիտո, Էկվադոր |
| Քաղաքացիություն |  Էկվադոր |
| Կրթություն | Էկվադորի պապական կաթոլիկ համալսարան |
| Մասնագիտություն | տնտեսագետ և քաղաքական գործիչ |
| Ծնողներ | հայր՝ Rafael Armijos? |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Minister of Finance? |
Կրթություն և կարիերա
Անան ծնվել է 1949 թվականի հոկտեմբերի 13-ին նախկին գնդապետ և պահպանողական քաղաքական գործիչ Ռաֆայել Արմիխոսի ընտանիքում Կիտոյում[1]։ Ավարտել է իր միջնակարգ դպրոցը Spellman High School-ում և հանդիսացել է այդ դպրոցի պատմության լավագույն ակադեմիական կարիերա ունեցողներից մեկը: Ավարտել է Էկվադորի Կաթոլիկ համալսարանը որպես տնտեսագետ և ստացել է մագիստրոսի կոչում տնտեսագիտության ոլորտում Ուրբանա-Շամպայնում գտնվող Իլինոյսի համալսարանում, իսկ հետո ավարտել է ուսումը տնտեսագիտության տեսության և զարգացման ոլորտում Միսիսիպիի համալսարանում: Արմիխոսը մի քանի տարի աշխատել է որպես պրոֆեսոր Էկվադորի կաթոլիկ համալսարանում և զբաղեցրել է Էկվադորի կենտրոնական բանկում այնպիսի պաշտոններ, ինչպիսիք են՝ վերլուծաբան և բազմաթիվ ղեկավար պաշտոններ: Նաև մակրոտնտեսագետ է Համաշխարհային բանկի Արևմտյան Աֆրիկայի դեպարտամենտի գործառնական բաժնում[2]:
Սիքստո Դուրան Բալենի նախագահությունը
1992 թվականի օգոստոսի 25-ին Սիքստո Դուրան Բալենը Անային նշանակել է Էկվադորի Կենտրոնական բանկի նախագահ։ Այնուամենայնիվ, Անան սկսել է դժվարություններ ունենալ Էկվադորի արժութային խորհրդի նախագահ Ռոբերտո Բակերիզոյի հետ, ինչը անորոշ դարձրեց երկու կազմակերպությունների ապագան մինչև Բակերիզոյի հեռանալը և Արմիխոսի նշանակումը նրա պաշտոնում 1993 թվականի հուլիսի 15-ին[2]։
Ալբերտո Դահիկի իմպիչմենտի ժամանակ՝ յուրացման գործով դատավարության հետ կապված, Արմիխոսը դարձել էր Դահիկի կատաղի պաշտպանը և որոշ հակասություններ էր առաջացրել, երբ Էկվադորից Կոստա Ռիկա փախչելուց հետո ասաց, որ դա կորուստ է մի երկրի համար, որտեղ շատ խելացի մարդիկ չկան: Ավելի ուշ հայտարարվել է, որ փոխնախագահի պաշտոնի բազմաթիվ հավանական հավակնորդներից մեկն Անան է[2]։
1997 թվականի մայիսի 30-ին Էկվադորի Գերագույն դատարանի նախագահ Կառլոս Սոլորսանոն ձերբակալման հայց է տվել Արմիխոսին Banco Continental-ի գործով ՝ այն մեղադրանքով, որ Անան, որպես արժույթի խորհրդի նախագահ, հաստատել է Continental-ի 200 միլիոն դոլարի ֆինանսական օգնությունը[2][3]: Արմիխոսը թաքնվել է ուղիղ մեկ տարի, մինչև 1998-ի մայիսին նոր գլխավոր դատավոր Հեկտոր Ռոմերո Պարդուչին նրան անմեղ է հայտարարել իր դեմ առաջադրված մեղադրանքներում[2]:
Խամիլ Մահուադի նախագահությունը
1998 թվականի օգոստոսին Մահուադը Արմիխոսին նշանակել է ներքին գործերի նախարար՝ վերջինիս դարձնելով այս պաշտոնը զբաղեցնող առաջին կինը[4]։ Իր պաշտոնավարման ընթացքում առաջարկել է ստեղծել կառավարիչների ազգային խորհուրդ[2]։
1999 թվականի փետրվարի 15-ին Արմիխոսը նշանակվել է էկոնոմիկայի և ֆինանսների նախարար՝ փոխարինելու Ֆիդել Խարամիլոյին, ով հրաժարական էր տվել՝ ի նշան բողոքի Կապիտալ շարժման հարկի դեմ, որը նաև հայտնի է որպես «1% հարկ»[5]։ Մարտի 11-ին Արմիխոսը և նախագահ Մահուադը որոշում են կայացրել հայտարարել բանկային արձակուրդ, որը կսառեցնի Էկվադորում բոլորի ավանդները՝ ի պատասխան այն ժամանակ երկրի առջև ծառացած ֆինանսական ճգնաժամի[6][7]: Սա հրահրել է Սոցիալ-Քրիստոնեական կուսակցության և իշխող Դեմոկրատիա Ժողովրդական կուսակցության միջև դաշինքի լուծարմանը և կոչեր են արվել իմփիչմենթի ենթարկել Արմիխոսին[8], ընդ որում Վիկտոր Հյուգո Սիկուրեն դատական հայց է ներկայացրել արձակուրդի կապակցությամբ, իսկ Խայմե Նեբոտը Սահմանադրական Կոնգրեսից խնդրել է պատժամիջոցներ կիրառել Արմիխոսի նկատմամբ[5]: Ի վերջո, օգոստոսի վերջին Անան հրաժարական է տվել Էկվադորի արտաքին պարտքերի համար Արժույթի միջազգային հիմնադրամի աջակցությունն ապահովելուց հետո[9]։ Շուտով Անան նշանակվել է Իսպանիայում Էկվադորի դեսպան[10]։
Հետագա կյանքը և հետապնդումներ
2000 թվականի հուլիսին Անան և նախկին նախագահ Մահուադը Վիկտոր Գրանդայի և Նապոլեոն Գոմես Ռեալի կողմից մեղադրվել են սահմանադրությունը խախտելու մեջ[11], իսկ օրեր անց Էկվադորի Գերագույն արդարադատության դատարանը նրանց նկատմամբ ձերբակալության հայց է արձակել[6][12]։ Արմիխոսը փախել է ԱՄՆ և այնտեղ քաղաքական ապաստան է ստացել[13]։
2006 թվականի հունիսին Արմիխոսի և Մահուադի մեղադրանքները հանվել են Արդարադատության Գերագույն դատարանի երկրորդ պալատի կողմից, որը պնդել է, որ իրենք բավարար ապացույցներ չունեն ձերբակալելու համար, բայց նրանք անտեսելու են այս որոշումը և գործը կվերսկսեն 2012 թվականի դեկտեմբերին[14]:
Ծանոթագրություններ
- ↑ Cuvi, 2002, էջ 72
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «La vida de Ana Lucía Armijos en 1.471 palabras». Hoy (իսպաներեն). June 26, 1999. Արխիվացված է օրիգինալից January 22, 2010-ին. Վերցված է January 22, 2010-ին.
- ↑ «Tras 19 años, el Continental deberá pagar $ 191 millones». El Telégrafo (իսպաներեն). March 25, 2015. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ «ECUADOR: Mujeres y técnicos en el nuevo gobierno». Inter Press Service (իսպաներեն). August 6, 1998. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ 5,0 5,1 «Ministros de Economía y Finanzas 1998–2002». El Universo (իսպաներեն). June 25, 2002. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ 6,0 6,1 «Ecuador: Ordenan detener a ex presidente Mahuad». EMOL (իսպաներեն). July 13, 2000. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ «Mahuad, libre». La Hora (իսպաներեն). June 7, 2006. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ Ordóñez, Vicente (January 2, 2003). «Aplanadora aprobó salvataje bancario». El Universo (իսպաներեն). Արխիվացված է օրիգինալից March 16, 2016-ին. Վերցված է March 16, 2016-ին.
- ↑ «Los personajes alrededor de la dolarización de Jamil Mahuad». El Comercio (իսպաներեն). September 30, 2015. Արխիվացված է օրիգինալից September 30, 2015-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ «FMI Respalda Plan Económico de Ecuador». El Mercurio (իսպաներեն). August 28, 1999. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ «Mahuad y Armijos pueden volver, al archivarse el juicio por crisis bancaria». El Universo (իսպաներեն). June 7, 2006. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ Reynold, James (July 14, 2000). «Ecuador seeks arrest of ex-president». BBC. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ «Noboa, el séptimo en huir». La Hora (իսպաներեն). August 5, 2003. Արխիվացված է օրիգինալից April 14, 2016-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
- ↑ «Gobierno ecuatoriano insistirá en 'difusión roja' para traer a Jamil Mahuad al país». El Universo (իսպաներեն). November 4, 2013. Արխիվացված է օրիգինալից September 7, 2015-ին. Վերցված է April 14, 2016-ին.
Գրականություն
- César Raúl Robalino Gonzaga; Ana Lucía Armijos; Augusto de la Torre (1994). The Ecuador Brady Deal. Translation and Interpretation Services, Division of the World Bank.