Սուրբ Ղազար եկեղեցի
Սուրբ Ղազար եկեղեցի, հայկական առաքելական եկեղեցի Հայաստանի Արմավիրի մարզի Մեծամոր քաղաքում։
| Սուրբ Ղազար եկեղեցի | |
|---|---|
.jpg) | |
| Հիմնական տվյալներ | |
| Տեսակ | եկեղեցի |
| Երկիր |  Հայաստան |
| Տեղագրություն | Մեծամոր |
| Դավանանք |  Հայ Առաքելական եկեղեցի |
| Թեմ | Արմավիրի թեմ |
| Օծման թվական | 2005 թվական |
| Ներկա վիճակ | կանգուն |
| Ճարտարապետ | Խաչիկ Դանիելյան |
| Ճարտարապետական ոճ | հայկական ճարտարապետություն |
| Կառուցման սկիզբ | 2002 թվական |
| Կառուցման ավարտ | 2005 թվական |
Պատմություն խմբագրել
Սուրբ Ղազար եկեղեցին կառուցվել է 2002 թվականին ամերիկաբնակ տեր և տիկին Զավեն և Ազատուհի Դադեկյանների բարերարությամբ։ Արմավիրի թեմի Մեծամորի միակ եկեղեցին օծվել է 2005 թվականի հոկտեմբերի 22-ին Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի կողմից[1]։
Մեծ Պահքի 41-րդ օրը, Հայաստանյաց Առաքելական եկեղեցում Ղազարոսի հարության հիշատակի օրն է։ Այդ օրը տարբեր վայրերից ուխտավորներ են գալիս Մեծամորի Սուրբ Ղազար եկեղեցի ուխտի պատարագին մասնակցելու։
Եկեղեցու հոգևոր հովիվն է Տեր Տաթև քահանա Կիրակոսյանը, ճարտարապետը՝ Խաչիկ Դանիելյանը, ով նաև Արմավիրի մարզի Բերքաշատ գյուղի Սուրբ Խաչ եկեղեցու ճարտարապետն է[2]։
Ղազարոսի հարությունը խմբագրել
Ղազարոսի հարության մասին պատմվում է Սուրբ Հովհաննեսի Ավետարանում (Տես Հովհ. 11։1-46)։ Ղազարոսը Հիսուս Քրիստոսին սիրելի մի ընտանիքից էր։ Նա Մարիամի և Մարթայի եղբայրն էր, որ մահացավ հիվանդության պատճառով։ Քրիստոս նրան հարություն է տալիս՝ ապացուցելով, որ Ինքն է կյանքը և հարությունը։ Ղազարոսի հարության մասին պատմող դրվագը գեղեցիկ վերնագիր ունի՝ «Եվ Հիսուս արտասվեց…»։ Հրեաները, տեսնելով Հիսուսի արտասվելը, ասում են. «Տեսեք, թե ինչքան էր սիրում նրան»։ Քրիստոսի արտասվելը՝ բոլորի հանդեպ Նրա հետագայում անսահման սիրո վկայությունն է, իսկ Ղազարոսի հարությունը խորհրդանշում է նաև ննջեցյալների համընդհանուր հարությունը[3]։
Պատկերասրահ խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Օծվեց Մեծամորի Սբ. Ղազար եկեղեցին
- ↑ «Օծվեց Արմավիրի մարզի Բերքաշատ գյուղի նորակառույց եկեղեցին». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 10-ին.
- ↑ «Մեծամորի Սուրբ Ղազար եկեղեցի». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 10-ին.