Սիրվարդ Չիլինկիրյան
Սիրվարդ Չիլինկիրյան (սեպտեմբերի 28, 1926, Դոբրիչ - հունվարի 18, 1997, Շումեն, Բուլղարիա) օրիորդական ազգանունը՝ Աստարջյան, բուլղարահայ պարուսույց։ Շումենի հայ համայնքում հայտնի որպես «Սիրվարդ քույրիկ»[1]։
| Սիրվարդ Չիլինկիրյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 28, 1926 |
| Ծննդավայր | Դոբրիչ |
| Մահացել է | հունվարի 18, 1997 (70 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Շումեն, Բուլղարիա |
| Քաղաքացիություն |  Բուլղարիա |
| Մասնագիտություն | պարուսույց |
Կենսագրություն խմբագրել
Սիրվարդ Սարգսի Աստարջյանը ծնվել է 1926 թվականի սեպտեմբերի 28-ին Դոբրիչում (նախկին Պազարջիկ, որը տարբերվում է ներկայիս Պազարջիկից), որն այդ ժամանակ պատկանում էր Ռումինիայի թագավորությանը։ Տասնինը տարեկան պատանին հաճախում է պարային խմբերի ելույթներին։ 1946 թվականին ամուսնացել է Նորայր Չիլինկիրյանի հետ և բնակություն հաստատել Շումենում։ Նույն տարում մոր՝ տիկին Սիրանուշի օգնությամբ թողարկվեց առաջին պարը. վեց աղջիկներ, հայկական տարազներով, զգացմունքով ու ոգևորությամբ բեմականացրին «Սարին ձյուն է ընկել» ներկայացումը[1]։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո՝ նորանկախ Բուլղարիայի ժողովրդական հանրապետությունում, ստեղծում է Շումենի Վարդան Մամիկոնյան հայկական դպրոցի տասներկու աղջիկներից բաղկացած պարախումբ։ 1947 թվականին հայկական «Շումեն» պարախումբը Բուլղարիայի փոքրամասնությունների համույթների մեջ առաջատար էր և հանդես եկավ մայրաքաղաք Սոֆիայում կայացած եզրափակիչ համերգին։ Նույն թվականին ստեղծվեց նվագախումբ՝ երեք մանդոլիններով, երկու ակորդեոնով և փողային գործիքով։ Հետագա տարիներին պարային խմբի անդամների քանակը հասավ 35 հոգու։
Սիրվարդ Չիլինկիրյանը երկու անգամ այցելել է Խորհրդային Հայաստան՝ վերապատրաստումների։ Բուլղարիայում նա ավարտել է պարուսույցի դասընթացները և ունի սիրողական պարային խմբերի առաջին կարգի ղեկավար։ 1952 թվականին հրավեր է ստացել ղեկավարելու Շումենի նորաստեղծ թուրքական թատրոնի պարախումբը։ Դրանով նա արժանացել է Բուլղարիայի թուրքական թատրոնների երկու ստուգատեսների առաջին մրցանակներին։
Որպես պարուսույց և պարախմբերի ղեկավար իր երկար տարիների նվիրյալ և անձնվեր աշխատանքի համար երկու անգամ պարգևատրվել է Կյուրեղի և Մեթոդիոսի երկրորդ աստիճանի շքանշաններով՝ «Ժողովրդական իշխանության 25 տարի», «Ապրիլյան ապստամբության 100 տարի» մեդալներով։ « Ակտիվ մշակութային գործունեության շքանշան . Նա նաև երկրորդ և երրորդ հանրապետական փառատոների և սպարտակիադայի ոսկե մեդալների դափնեկիր է։
Մահացել է 1997 թվականի հունվարի 18-ին։
Տես նաև խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Վահե Անթանեսյան (20 նոյեմբերի 2014 թվական). «Докоснатата от Бог Сирварт Чилингирян». agbubulgaria.org. Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության Բուլղարիայի մասնաճյուղ.
{{cite web}}:|archive-url=requires|archive-date=(օգնություն)